Ik ben het zat om me zo te voelen
Ik ben het zat om me bang, verdrietig en anders te voel. Ik schaam me terwijl om dat ik heb toegelaten dat me ex ompraten om seksuele dingen te doen die ik niet wilde doen. Ik dat onzin is maar alsnog schaam. Ik haat het dat soms de kleinste dingen mij angst aan jagen, zoals de zelfde koptelefoon als de zij heeft. Het maakt niet echt uit of iemand die koptelefoon draagt of mij laat zien, ik meteen in de stress en paniek. Ik heb het gevoel dat ik op een of andere manier gefaald heb. Wat voor mij gevoel een ramp is. Ik heb het probleem met de fobie voor fouten overgehouden aan de tijd dat ik op de school van hel (ik hier al een stuk over geschreven). Maar ik ben het vooral zat om beschadigd en verdrietig te voelen.
Ik vind ik het moeilijk om over wat er gebeurt is te praten. Ik zelfs niet als aan mijn moeder verteld ,terwijl ik met haar een hechte band heb. Mijn ouders weet dat toen ik met mijn ex samen woonde er mentaal en emoties misbruik is geweest, maar ik heb hun weinig verteld over wat er voor het samenwonen is en ook nooit over het seksuele gedeelte verteld. Ik weet dat ze zich schuldig voelt over wat er is gebeurd zo ik kan het niet over mijn krijgen om alles te vertellen. Daardoor heb ik zelfs bij hen het gevoel dat ik verberg hoe beschadig ik ben.
Ik ben het zat om me zo te voelen maar ik niet hoe ik er met iemand in mijn omgeving over kan praten.
5 Reacties