Hij zou me beschermen
Op mijn 16e ontmoette ik mijn eerste vriendje. Hij was toen 19 en had al heel veel vriendinnen en met veel mensen seks gehad. Hoewel dit een behoorlijke druk op me legde was het allemaal heel nieuw en leuk. Hij was super lief en gaf me constant complimentjes. Hij zei dat hij me nooit pijn zou doen en me altijd zou beschermen tegen alles. Ik wist ook wel dat dit niet mogelijk was maar het leek zo lief en betrouwbaar. Hij ging erg snel met seksuele dingen en dit vond ik heel eng, maar hij haalde me altijd over het toch te doen. De eerste keer dat ik bij hem bleef slapen had ik van te voren heel vaak gezegd dat ik absoluut nog geen seks wilde hebben. Toch gebeurde het. Hij hield maar niet op met me pushen om het te doen. Hij overtuigde me dat ik het ook wilde. Zo ging het steeds in kleine stapjes verder. Het ging van niet stoppen wanneer ik zei dat hij me pijn deed, niet stoppen wanneer ik vroeg of hij asjeblieft kon stoppen, niet stoppen wanneer ik schreeuwde, naar ik die niet meer nee durfte te zeggen, want als ik eenmaal aan mezelf toegaf dat ik het niet meer wilde kon ik mezelf niet meer overhalen dat ik het niet zo erg vond. En dit allemaal terwijl ik me er niks van besefte. Hij praatte alles zo goed dat ik nog steeds dacht dat hij het liefste vriendje ooit was. Ik vertelde niemand details over de relatie, want ik wilde het niet beseffen. Ik wist dat het toch niet ging stoppen. Ik voelde me steeds onveiliger in het dagelijks leven maar had geen idee waar het van kwam en dacht dat hij me juist beschermde. Tot het, na een half jaar, wat meer binnen begon te dringen en ik me steeds meer verzette. Hij vond dit maar niks. Ik was niet meer zo makkelijk. Hij maakte het uit en precies n week daarna werd ik midden in de nacht wakker, omdat ik me alles plots besefte. Ik voelde me zo vies en dom. Want hoe kon im dat niet doorhebben? Was het dan wel waar? Verzon ik het niet allemaal? Nu nog steeds, bijna een jaar na dat besef, hoor ik hem in m’n hoofd me vertellen dat ik lieg. Ik durf er niet echt over te praten omdat ik bang ben dat mensen me niet zullen geloven, dat ze denken dat ik het verzin. Elke dag ben ik bang hem tegen te komen. Ik voel me ongelooflijk schuldig dat ik hem niet tegen kan houden om meer slachtoffers te maken. Ik hoop dat dit een nieuwe stap is voor mij om te vertellen wat me is overkomen, zonder bang te zijn.
8 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door c223ae7fd69c41…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 33a73443d5994c…