Misbruik en mijn “ mannelijkheid”

Na het verbreken van de stilte over het seksueel misbruik en ik het niet langer voor mijzelf ontken, zijn allerlei gedachtes de revue gepasseerd. Op 3 oktober staat een lotgenotenbij- eenkomst specifiek voor mannen die seksueel misbruik hebben meegemaakt, bij Slachtofferhulp op de agenda.Dit herinnert me aan de gedachtes die ik had, en soms nog heb, over het gevolg van het misbruik op mijn “mannelijkheid”.

Kun je als jongen wel verkracht worden? Hoe kijken anderen nu naar mij nu ze het weten? Ben ik wel iemand omdat ik het heb laten gebeuren? Wat is “mannelijkheid”? Wat denken vrouwen wel van een partner die zich heeft laten misbruiken? Kan ik nog wel intiem zijn met mijn partner?

Mijn echtgenote zegt over die periode ; “ ik ken geen eenzamere man dan mijn echtgenoot”. Dat eenzame, ja dat herken ik wel. We praten over het misbruik, hoe zij en ik ons nu voelen, over het verloop in de therapie. Toch ben ik benieuwd hoe jij als man dit ziet, ervaart. Hoe leg je nu contact na het verwerken van je trauma? Wat doe je als het zo aan de  orde komt? Het is mijn “litteken” maar mag geen wissel trekken op nieuwe relaties. Hoe zie ik mijzelf nu als man, echtgenoot met deze ervaring? Zijn er mannen die dit herkennen?