Ik voel de schop
Hallo allemaal,
Nachtmerries en herbelevingen zijn onderdeel van mijn CPTSS en zijn bij mij aan de orde van de dag en nacht. Afgelopen nacht weer een nachtmerrie. Bij deze de situatie dat ik in elkaar geslagen werd met mijn dienstdoende collega door een groep van 9 mannen. Wat deze nachtmerrie nog enger maakte is dat ik wakker schrok doordat ik ook daadwerkelijk de trap in mijn buik voelde.
Is dit herkenbaar voor jullie of is dit bijzonder nieuw symptoom?
Groetjes,
Arnold
Bezig met laden...
11 Reacties *
"Hi Arnold, "Onbewust de fysieke pijn (her)beleven blijft een idiote gewaarwording (je eigen woorden en herkenbaar). De daadwerkelijke pijn voel je niet meer, wel de staat van angst, willen vluchten, mss terug vechten, en heb je dromen over hoe je het anders had gedaan, als super man/vrouw? Ik wel :), Khad mn schild gebruikt ! Dit gaat natuurlijk dan over wat je had kunnen doen? is ook irrationeel, al kunnen die gedachten mij wel helpen een andere wending te geven aan de pijn, nu ik deze reëel fysiek niet meer voel, soort veranderen van de werkelijkheid, zonder ook de dader fysiek pijn te doen. Tuurlijk ben ik ook wel eens boos, uiteindelijk haat ik niemand.....weet niet hoe dat werkt, mss omdat ik zelf niet hou van geweld gebruiken. En vind nog steeds de pen machtiger dan het zwaard ! Voor jezelf, n klein kladblokje, n schetsje......dat gaat ook op je mobiel, al is dit anders......mss generatie-afhankelijk, ......de pen heb je in je hand......je voelt hoe je schrijft.....krampachtig of vloeiende lijnen, .......en vooral......je ziet, je eigen emotie ook in je handschrift......strak/dun/klein/dik gearceerd/tekeningetjes, puntjes, etc. Zo leer je jezelf ook kennen, als je het herleest/kijkt. Kzit wel nog met ? Hoe kan een mens of mensen, iemand zo aanvallen? Wat gaat er in hun om, om zo te reageren? Is de zorg tegenwoordig een boksbal van deze maatschappij?
De (ster)-k-(ren) groeten, + natuurlijk de Zon (warmte) , Annastasia.
Als antwoord op (Geen onderwerp) door d67611e17aaf4a…
Hoi Annastasia,
De zorg als boksbal voor de maatschappij? Het lijkt erop dat over het algemeen gezien feitelijk alle hulpverlening als boksbal worden gezien. Zorg, justitie, brandweer... Hulpdiensten kunnen steeds vaker niet meer hun (levensreddend) werk doen.
Waar het aan ligt? Tja..... Zelf ben ik nu 56 en kom uit het tijdperk van kleuren met potloden op papier, buitenspelen door bijvoorbeeld te gaan knikkeren en zo meer. Sinds jaren is dat "vervangen" door internet, social media. Uit eten is voor mij bijvoorbeeld gezelligheid, genieten, samen kletsen. Hoe vaak ik wel niet jonge gezinnen heb gezien waar ze allemaal op hun mobiel zitten of waar een jong kind zoet gehouden wordt met een filmpje op een tablet. Het is de tijdgeest. Het maakt bepaalde zaken kennelijk normaal.
Het schrijven met een pen, potlood verkies ik ook boven het schrijven op een scherm als het gaat om MIJN gedachten, herbelevingen, nachtmerries. Zoals je al schreef Annastasia; je ziet veel teerug in de wijze waarop je het schreef.
Dank voor je mooie herkenbare reactie.
Warme groet,
Ambrosius
Als antwoord op (Geen onderwerp) door Anoniem (niet gecontroleerd)
Hoihoi,
Dankjewel voor je reactie! Onder blijere omstandigheden zou ik gezegd hebben dat het een feest van herkenning is. Het is een herkenning maar dan wel een feest in mineur stemming.
Wat je overigens schrijft over overdag is herkenbaar. Zo kan ik een warm oor krijgen of een pijnlijke spier in mijn bovenbeen of het gevoel van een dik oog. Het lichaam en geest, het blijft wonderlijk.
Wens je sterkte en kracht toe.
Warme groet,
Ambrosius
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 00d006b83b414f…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door Anonymous (niet gecontroleerd)
Als antwoord op (Geen onderwerp) door Anoniem (niet gecontroleerd)