De feestdagen, allemaal fijne kerst en gelukkig nieuwjaar kaarten terwijl je er zelf zo weinig mee hebt. 

De feestdagen voor mij zijn een bron van gemengde gevoelens geweest. Enerzijds de spanning als kind. "Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe" en in mijn optiek was ik een heel stout kind, ik kreeg tenslotte regelmatig klappen, dus dan ben je stout geweest toch? 

Anderzijds de enorme laag spanning die er bij mij thuis hing rond de feestdagen. Familie en vrienden bij elkaar moesten laten zien hoe goed we het wel niet hadden, dus alles moest perfect zijn en wij moesten ons dan ook perfect gedragen. De stress die dit, vooral bij mijn vader, opriep maakte dat hij als een tikkende tijdbom rond liep. Dus nee de feestdagen voelden als overleven. 

Nu zelf vader van 3 kinderen en alhoewel ik zelf nog steeds weinig verbinding met de feestdagen voel kan ik er tegenwoordig als vader wel van genieten via mijn kinderen. Niets hoeft perfect te zijn het mag zelfs chaos zijn, zolang zij maar plezier hebben. Wie weet gaan we volgend jaar zelfs surprises maken en gedichten schrijven zonder dat het geforceerd voelt voor me. 

De feestdagen zoals nu komen niet vaak voor dus van deze gevoelens af komen heeft dan ook meer tijd er ruimte nodig aangezien de hoeveelheid exposure maar een geringe periode is, maar ik blijf vooruit kijken en laat steeds meer achter me wat in mijn heden geen functie meer heeft. 

Hopende dat jullie allen dit ook zo mogen (gaan) ervaren!

Dus hoe je jouw feestdagen ook invult, ik hoop dat je jezelf in het middelpunt mag plaatsen in de nieuwe herinneringen!