Zoon aangehouden en trok het niet meer,

Beste allemaal
Dit valt me zwaar maar omdat ik door schrijven altijd een goed gevoel heb gehad deel ik het toch hier, ook om te proberen het van me af te schrijven.

De moeilijke periode:
2020 6 december overleed zijn oma en mijn moeder in ons bijzijn. 6 januari 2021 ontsnappen we ternauwernood aan de dood door een woningbrand veroorzaakt door een telefoon aan de lader. Ikzelf ben toen daadwerkelijk overleden in de ambulance in zijn bijzijn. Tijdens ons tijdelijke verblijf op een woonark trok hij zich alles zo aan dat hij tot twee keer toe een poging deed tot zelfdoding. De periode dat we ons huis weer in konden na 6 maanden ging het gelukkig steeds beter. Hij kreeg medicijnen tegen de nachtmerries en hulp. Hij ging weer naar school, had plezier in het leve, gign vaak met vrieden weg. October 2022 kreeg hij een studentenappartement en ging op zichzelf. Apetrots was hij. Alles geregeld, geschilderd, verhuist en zoals het een goed ouder betaamd geholpen met de eerste stappen. 

19 April is er brand in het appartementen complex waar hij woont en hij was thuis. Die nacht kwam hij met zijn kat naar ons en sliep vervolgens een paar weken bij ons. Gelukkig verzekerd dus alle inboedel netjes gereinigd en terug gekregen op 08 Mei, 3 dagen na zijn verjaardag. Hij was dolbij dat hij er weer kon gaan wonen. 

Dinsdagavond staan er 8 man politie bij ons aan de deur voor een huiszoeking en horen we dat onze zoon als verdachte is aangehouden en er bij hem ook een huiszoeking bezig is. Vanaf dat moment weten wij niets hoe het met hem gaat want hij zit in beperking we mogen niet eens weten of hij een advocaat heeft en ondansk dat we meermalen uitten dat we ons ernstig zorgen om hem maken wordt ons verzekerd dat er goed op hem gelet wordt.

Vrijdagavond horen we eindelijk iets, zijn advocaat. Het gaat niet heel goed met hem, heeft zelfs een nacht in een anti suicidiale cel moeten doorbengen met camera toezicht en speciale kleding. WIj kunnen uiteraard als ouders ook niet geloven dat hij er iets mee te maken zou hebben en zelfs zijn advocaat, een met meer dan 40 jaar ervaring, geeft toe dat hij hem gelooft als hij ontkent. Verhoen zijn ook afgebroken omdat hij er niet mee om kon gaan. Ook toen hebben wij onze zorgen geuit. Het was immers bekend dat hij meerdere pogingen had gedaan en deze situatie dat behoorlijk vergergerde. Dat had hij namelijk ook aangegeven.

Zaterdag horen wij dat hij overgebracht naar PI in Zaandam, op de PPC vanwege zijn gedrag en uitingen, maar hij blijft alles ontkennen. Contact mag nog steeds niet want papiertechnisch is de opheffing van zijn beperking nog niet doorgekomen in Zaandam. Kortom, we zijn bijna een week verder en mogen nog steeds niets weten, de advocaat moet een 266 pagina's tellend dossier doorspitten om ons uberhaupt antwoorden te kunnen geven en dat is geen dagje werk. Daar hebben we alle begrip voor ondanks de situatie.

Zondag horen we dus niets, kunnen niets en kunnen ons alleen maar opvreten tot maandag zodat we in ieder geval kunnen bellen met de PI. Die ons vervolgens verteld dat de gedetineerde zelf moet aangeven wie er op bezoek omt en wat voor kleding er gebracht gaat worden. Maar meer ook niet. De advocaat appjes gestuurd met het verzoek om telefoonnnummers van zijn broertje en zus door te geven aan hem en om te vragen of hij hem kan uitleggen dat we niets kunnen zonder dat hij dat intern aanvraagt. We verheugen ons er op om hem zelf te kunnen spreken en zien.

15:00 uur Maandag 15 mei, 2 agenten voor de deur en of ze even mogen binnenkomen want ze hebben slecht nieuws. Ik wist het meteen en ben volledig ingestort, zus was op haar werk en is direct gebeld, vrouw is ingestort, zus is ingestort, Jongste broertje (19) houdt zich rustig en probeert ons te steunen. Onze zoon, broer en broertje van slechts 24 zichzelf gedurende de nacht van het leven heeft beroofd. Gek worden we. Zijn we. Onbevatbaar. Hij heeft ook een afscheidsbrief achtergelaten maar die moet eerst door een rechter beoordeeld worden voordat wij hem krijgen vanwege dat ••• onderzoek. Morgen wordt alle geregeld met de uitvaart enzo, zijn lichaam is inmiddels in Den Haag, thuis. Morgen kunnen we onze zoon eindelijk weer zien, maar nooit meer in onze armen sluiten. We kunnen alleen maar hopen dat hij zijn rust heeft gevonden maar dat is voor ons achterblijvers slects een schrale troost.

Inmiddels is het december 2023 en weten we het volgende:
4 maanden lang leven in onzekerheid en onduidelijkheid zet je in de overlevingsmodus en dat nekt je. Advocaat van onze zoon kon geen duidelijke antwoorden geven waarom hij verdachte was en de politie zegt niets omdat het onderzoek nog liep

29 augustus het eindgesprek met politie, OM en OvJ, het blijkt dat onze zoon het meeste plusjes achter zijn naam had gekregen (depressief, eerdere brand en 2 zelfmoord pogingen) en daarom verdachte was.

Zijn beperkingen waren op vrijdag 12 mei direct opgeheven na de zitting maar de PPC in Zaanstad heeft om tot nu toe onduidelijke redenen deze beperking wel aangehouden, met andere woorden 23 uur per dag in je cel zonder iets en een uurtje per dag naar buiten. Dat heeft hem gedreven tot zijn daad.

Op zaterdag 13 mei heeft hij een gesprek gehad met een osychiater die op basis van alleen dat gesprek heeft besloten dat hij zijn eigen kleding aan mocht (hij zat al die tijd in een scheurpak) en dat hij de een na hoogste categorie suicidiaal was. Maar niet in een cel met camera toezicht geplaatst en we weten inmiddels dat er geen nachtcontroles worden gedaan daar.

Omdat er in mei in diezelfde gevangenis 3 zelfmoorden zijn geweest is dit allemaal onderzocht door de politie en ligt dat onderzoeksrapport inmiddels anderhalve maand bij Dienst Justitiele Inrichtingen en wachten wij nog steeds op duidelijkheid op basis waarvan hij in beperking is gehouden. 
Inmiddels zit ik er wel een beetje doorheen ook al heb ik hulp van slachtofferhulp, psycholoog en vrienden. Ik ben een tijdje weer begonnen aan werk, eerst 2x2 uurtjes opgebouwd naar uiteindelijk 3 halve dagen maar sinds begin deze maand trok ik het niet meer en ARBO arts heeft geadviseerd om pas in januari weer op te gaan pakken. Ik heb mijn hele leven lang alles zelf gedaan en opgelost maar nu heb ik zelf hulp nodig en dat is zo moeilijk om te vragen. Maar als er iemand tips heeft om hier mee om te gaan hoor ik ze graag.