Online misbruik
Dag allemaal,
Ik ben moeder van twee dochters. Onlangs zijn mijn mqn en ik erachter gekomen dat onze dochter van 12 jaar slachtoffer is van grooming. In ons geval houdt dit in dat ze benaderd is online en daarna via whatsapp door iemand die zich voordeed als een meisje van haar leeftijd. Vervolgens is ze door diegene gebeld en bedreigd. Waarop ze zich gedwongen heeft gevoeld om foto’s van haar lichaam te sturen en deze ook andersom ontvangen heeft. Dit heeft een paar dagen geduurd totdat we erachter kwamen. Ik heb alle berichten, foto’s en filmpjes gezien. Mijn man niet. Die wil dit ook niet uit bescherming voor zichzelf en onze dochter wil het ook niet voor haar privacy. Dit respecteer ik van beiden maar ik voel me nu wel wat alleen daardoor. Ik kan nu niet met mijn mam alles hierover delen.
Daarnaast zijn we natuurlijk bezorgd wat de dader met die foto’s en zo heeft gedaan of gaat doen. Of ze gedeeld zijn of worden ergens. We hebben voor nu haar telefoon ingenomen omdat we dit als bewijs willen bewaren. Diegene appt namelijk nog steeds. We willen niet dat zij daarmee geconfronteerd wordt en zelf geeft ze ook aan dat het rust geeft even geen telefoon. We zijn ons nog aan het beraden of we aangifte te doen. We willen dit in principe wel maar natuurlijk niet dat dit een negatief effect heeft op onze dochter. Ik typ dit allemaal denk ik hier om te weten of er mensen zijn die dit ook hebben meegemaakt. Wat heeft jullie geholpen?
18 Reacties
Wat vreselijk voor jullie!
Nadat ik mijn bericht heb gepost hier heb ik aangifte gedaan. De verklaring afleggen duurde uren maar ik had er vertrouwen in dat de recherche hun werk goed zouden doen. De technische recherche had al veel uitgezocht en gevonden. Er was contact opgenomen met Snapchat in Amerika bijv.
Mijn dochter is daarna op een andere dag verhoord in een speciale ruimte voor kinderen in een andere stad. Dat is ook gefilmd. Wij zaten toen in een wachtkamer.
Er ging iets van 2 maanden voorbij dat we niets hoorden en ik heb toen gevraagd of mijn dochter haar telefoons en tablet terug kon krijgen. Dat mocht. Over de zaak hoorde ik toen alleen dat ze twee personen hadden ontdekt in plaats van een.
Mijn dochter kon ik via jeugdzorg therapeutische sessies op haar manege krijgen maar er was nooit een terugkoppeling vanuit jeugdzorg.
Ze mag geen gebruik meer maken van snapchat en Tiktok tot ze daar officieel oud genoeg voor is. Ze mag haar telefoon alleen beneden gebruiken. Toevalig heeft ze gisteren een laptop gekregen omdat ze na de vakantie naar de middelbare school gaat en daar worden ook strikte afspraken over gemaakt. Verder heeft ze het er nooit over, tenzij ik erover begin.
Een paar maanden terug heb ik geprobeerd weer contact te krijgen met de rechercheurs maar hun nummers bestonden niet meer en om kreeg geen reactie op mijn mails. Toen maar gewoon de politie gebeld en de vrouw die ik aan de lijn kreeg zag dat er sinds augustus niets meer aan het dossier was gedaan. Ik zou teruggebeld worden maar dat is nooit gebeurd ?
Ik ben eind januari thuis komen te zitten met een burn-out mede door dit!
Ik hoop dat er toch nog iets met haar zaak gedaan wordt door de politie maar ik heb er geen vertrouwen meer in...
Toch zou ik aanraden om wel aangifte te doen omdat het voor jullie helpt met het verwerken en je kunt dan geen spijt krijgen achteraf.
Veel sterkte!
En daarom ben ik hier om je geluk, vrede en vreugde te brengen.
Breng je EX mee en herstel vandaag nog je verbroken relaties of huwelijken met Love spell voodoo.
Doc Osas bracht mijn EX terug na 2 jaar scheiding. Dokter Osas sprak een krachtige voodoo-liefdesbetovering uit over mijn man. Mijn ex kwam binnen 24 uur bij me terug. Voodoo is echt.
Bel/WhatsApp mij via +2348101793937
E-mail: info.osasremedy@gmail.com
.
Gisteren ben ik erachter gekomen dat mijn dochter van 10 (!) in aanraking is gekomen met een pedofiel. Ik ontdekte het doordat ik alarmerende berichten van haar zag en vervolgens vond ik in een map met verwijderde foto's en filmpjes veel expliciete beelden van haarzelf. Ik heb verder gezocht en kwam erachter dat ze deze via Snapchat heeft uitgewisseld met een vent van zeker 23 (kon hem achterhalen op Facebook). Ik heb dus erg veel bewijzen kunnen verzamelen en ben vandaag meteen naar het politiebureau gegaan hiermee. Ze namen het ernstig op en er kwamen twee rechercheurs van de zedenpolitie om de telefoon mee te nemen zodat ze bewijslast kunnen verzamelen. Er was helaas geen tijd om aangifte te doen, maar ze hebbende misschien morgen tijd. Er werd aangegeven dat het zeker 3 weken kon gaan duren voor ze tot actie over kunnen gaan omdat het zo druk is. Daarna ben ik nog enkele malen gebeld omdat ze wachtwoorden etc nodig hadden.
Verder heb ik een afspraak gemaakt voor aanstaande maandag (het is nu vrijdag) bij de huisarts, ben ik met de schooldirecteur gaan praten om te vragen of ze haar computergebruik in de gaten Willem houden op school en ten slotte is mijn ex gekomen om haar samen het gesprek met haar aan te gaan dat we erachter zijn gekomen. Dat was heftig, maar uiteindelijk wel een opluchting voor ons alledrie.
Ik merk nu dat ik echter behoefte heb aan steun van lotgenoten. Hoe kan ik mijn dochter steunen de komende tijd? Hoe kan ik er ooit nog op vertrouwen dat ze normaal kan omgaan met social media? Help!
Ook ik zit op dit moment in dezelfde situatie als jullie beide. Wij zijn er vorige week achtergekomen dat onze dochter van 12 via Snapchat onder druk en bedreiging foto’s en filmpjes van zichzelf heeft moeten sturen. Ik weet me echt geen raad met de situatie. Voel me zo ontzettend machteloos en radeloos.
Wel hebben wij besloten aangifte te gaan doen. Hebben jullie tips en adviezen? Hoe gaat het met jullie dochters op dit moment?
Wat naar dat jouw dochter dit is overkomen en wat bizar dat de proces van aangifte doen zo lastig is/zo lang duurt. Dat je dochter nu moet kiezen tussen wat voor haar helpend is en wat rechtvaardig is. Dan klopt er toch iets niet helemaal in ons systeem zou je denken...
Hoe vervelend het ook is om aangifte te doen, is het wel iets waar ze nu met jullie als steunende ouders door heen kan en daarna is het afwachten. Wellicht zal er af en toe iets naar boven komen uit het onderzoek of blijft de vraag of de dader gevonden wordt hangen, maar tegelijkertijd zal dit ook het geval zijn als ze geen aangifte doet (zo te horen heeft ze al last van flashbacks) en dan zal ze áltijd met de vraag blijven zitten of de dader ooit gepakt wordt - bij een volgend kind. En mogelijk achteraf spijt hebben.
Het is denk ik belangrijk dat jullie goed met je kind communiceren en haar draagkracht inschatten; zou zij een aangifteproces aankunnen op dit moment, en met jullie als ouders? Hoe zij herstelt van deze gebeurtenis en hoe lang dat doet weet je nooit van tevoren. Een jaar met een proces in je hoofd zitten is vervelend, maar zoals je zelf noemt zitten er ook krachtige kanten aan aangifte doen.
Ik hoop dat het jullie lukt om aangifte te doen en dat met ondersteuning je gezin en jij hier beter uit komen. Dit heeft ze niet verdiend. Mijn hart is bij jullie.
Greet weer hier. Mijn man en ik hebben vandaag een informatief online gesprek gehad met de politie. Zij geven aan dat we kunnen overgaan tot aangifte doen. Dit proces kan echter lang gaan duren dus het is nu aan ons om de afweging te maken of het onze dochter gaat helpen om aangifte te doen of juist niet.
Een moeilijke afweging.
Onze dochter geeft op dit moment aan dat omdat het zo lang gaat duren neigt naar geen aangifte te willen doen. Dit omdat ze op dit moment bang is dat ze dan bijvoorbeeld een jaar lang bezig zal zijn met de vraag of diegene gevonden wordt en vervolgd gaat worden of niet. Ze is bang dat ze het dan niet achter zich kan laten. Dus vanwege die angst wil ze het niet.
Tegelijkertijd vindt ze wel dat zo iemand gestraft moet worden en toen ik haar de vraag stelde stel je voor dat het allemaal wel binnen een maand kon wat zou je dan willen? Haar antwoord was: dan zou ik wel willen dat we aangifte doen.
Helaas is dit echter niet de realiteit.
Dus mijn vraag hier is. Zijn er hier mensen die ervaring hebben met kinderen rond de 12 jaar die aangifte hebben gedaan van wat haar is overkomen (online misbruik, delen van foto's onder dreiging)?
Wat is jullie ervaring? Was het voor de kinderen helpend om aangifte te doen?
Waren ze in staat om nadat ze gehoord zijn niet zich de rest van de tijd af te blijven vragen of de dader gevonden wordt?
Of heeft er iemand ervaring met geen aangifte doen? En was dit helpend voor uw kind?
Wij vinden het een hele moeilijke afweging. Enerzijds denken we dat aangifte helpend is wan dan kan ze actief iets doen en je voed je kinderen ook op met dat je naar de politie gaat als iemand de wet overtreedt. Mogelijk helpt dit ook juist bij de verwerking. Anderzijds kan het ook zo zijn dat ze ook zelfs nadat ze haar getuigenis heeft afgelegd bij wijze van spreken nog een jaar lang ermee bezig is tot er een uitspraak is en het dus zeg maar niet kan verwerken.
Ik zie jullie reacties graag tegemoet en alvast bedankt.
Groet, Greet
In het aangifteproces zal ze gehoord worden enzo inderdaad.
Fijn dat ze dat schuldgevoel niet heeft en kan praten. Dat zal enorm bijdragen in het herstel.
Ik hoor in jouw reactie dat je wilt dat er nu iets moet gebeuren met wat die persoon nu nog doet. Dan zul je aangifte moeten doen denk ik maar ik snap je frustratie dat je dit goed wilt bedenken zodat je niet achteraf spijt hebt. Dit contact vanuit deze dader maakt dat je nu iets wilt. Ik ga er vanuit dat je gezegd hebt dat dit gaande is.
Misschien goed om slachtofferhulp te bellen en vragen om iemand die je kan ondersteunen vanuit daar. Deze kunnen ook contacten met politie onderhouden (en frustraties rondom deze zaken voorkomen).
Hoe is je dochter er nu onder?
Of dochters in deze dan
Daarnaast is de vraag ook. Als je dochter er helemaal niet meer mee bezig is wanneer de rechtszaak komt. Is de optie er dan niet haar erbuiten te houden? (Moet zeggen dat ik dit niet weet bij minderjarigen lijkt me dat wel logisch?)
Bedankt weer voor je reactie. Ik heb wederom met de politie gebeld en kon op z'n vroegst op 23 maart terecht voor een informatief gesprek over aangifte doen.
Lastig te zeggen hoe het met onze jongste dochter is. Enerzijds is ze behoorlijk van slag en roept bij elke gelegenheid dat ze zich moet uitkleden herinneringen op (zoals naar de wc gaan) die ze liever vermijd maar wel doet maar elke keer van slag is. Daarnaast heeft ze ook nachtmerries. Tegelijkertijd gaat het goed met haar kijkend naar dat ze er met ons over praat en zich laat troosten en steunen. Ook lijkt ze op dit moment geen last te hebben van schuldgevoelens wat fijn is en we zijn er ook alert op dat niemand haar dit geeft. En ze wil aangifte doen zodat dit niet nog vaker door deze persoon gebeurt. Als we aangifte doen dan wordt zij wel betrokken doordat ze dan een getuigenis moet afleggen en de politie al het beeldmateriaal gaat bekijken. Zowel wat de "dader" als wat zij heeft gestuurd.
ten eerste heel veel sterkte in deze lastige periode.
ik heb zelf twee keer aangifte gedaan en hun hebben mij ook meermaals verteld dat het echt heel belangrijk is om alles te houden alle berichtjes, alle foto's hoe moeilijk het ook is.
Mocht je ze toch willen verwijderen kan de politie altijd haar telefoon nog uitlezen in de hoop dat die berichtjes weer naar boven komen maar hoe langer dat duurt hoe kleiner de kans is dat die berichten nog naar boven komen.
Verder zou aangifte een goede keuze zijn ook omdat de dader dan zich moet komen verantwoorden in de hoop dat dit hem afschrikt en hij niet meer slachtoffers maakt en door het bewijs dat jullie hebben waarschijnlijk ook gestraft wordt.
Voor de verwerking kan aangifte doen goed zijn en zo komen jullie ook voor jullie zelf op.
Maar probeer je dochter hiermee ook te betrekken ik snap dat je als moeder haar wilt beschermen maar omdat dit haar is overkomen denk ik daarom dat je ook hiermee met haar moet communiceren als je aangifte wilt doen heb het er met haar over en geef haar zelf de beslissing of ze mee wilt of niet.
Probeer open te zijn met haar en laat merken dat ze er over mag praten als ze dat wilt.
Bedankt voor je steun. We betrekken onze dochter er inderdaad bij en praten met haar. Juist zodat zij ook voelt dat ze zich maar weer regie heeft omdat ze dat natuurlijk tijdens deze situatie niet heeft ervaren.
Zij wil net als wij aangifte doen. We bewaren voor nu dus alles hoe moeilijk ook.
We komen er wel hoe lastig ook. Jij ook sterkte met je eigen ervaringen.
Die was ik nog vergeten.
Misschien tijdelijk de telefoon maar opbergen. Ze kunnen soms ook in telefoons bepaalde informatie vinden ook.
Daarna hebben we het nummer gebeld van het centrum seksueel geweld. Daar kreeg ik een mevrouw aan de telefoon die allerlei informatie gaf wat we kunnen doen. Toen heb ik gezegd dat we graag in gesprek willen als ouders i.p.v. telefonisch zodat we beiden hetzelfde horen en echt kunnen praten. Dit kon. Dus we zijn daarmee in gesprek gegaan. In dat gesprek meldde diegene dat zij geen behandelaar is. Dat zij alleen over twee weken een soort screening kunnen doen met onze dochter om na te gaan hoe groot de impact is en of er signalen zijn dat het zich kan ontwikkelen tot ptss bij haar. Daarnaast dat we naar de huisarts kunnen inderdaad. Toen over aangifte dat we hier goed over na moeten denken wat het kan wel anderhalf jaar duren voordat er daadwerkelijk iets mee gebeurt bij de politie en dat het dan zo kan zijn dat ons kind er niet meer bezig is maar dit dan weer moet vanwege de aangifte. Dat aangifte altijd nog kan. Het niet verjaart dus dit kunnen we later nog beslissen. Toen vroegen wij of de politie dan ook de foto's en filmpjes moet zien van onze dochter die verstuurd zijn of alleen wat de ander heeft gestuurd. Dit werd niet duidelijk. Wij vroegen of we het whats app contact met de dader en onze dochter moeten blokkeren of juist niet. Dit hebben we nu niet gedaan omdat we dachten dat het misschien beter is als die ander niet vermoed dat wij het als ouders nu weten. Uit gevaar dat diegene dingen gaat wissen of juist delen via het internet. Wel hebben we onze dochter niet meer haar telefoon gegeven omdat we niet willen dat ze geconfronteerd wordt met de berichten. We kregen van de hulpverlener geen duidelijkheid. Dus hebben we nu zelf maar besloten om een nieuwe telefoon met een nieuw telefoonnummer voor onze dochter te regelen zodat we de oude intact houden vanwege het bewijsmateriaal. Ondertussen vind ik het als moeder wel moeilijk om te zien dat de dader nog steeds berichten via whatsapp stuurt en moet ik me inhouden om geen berichten terug te sturen. Ik heb de neiging om iets te sturen in de trant van dat ik niet weet of ik dit nog wil (alsof onze dochter dat stuurt). Zodat die ander mogelijk gaat dreigen en dit bewijsmateriaal is. Tegelijkertijd snap ik ook dat ik dit niet moet doen want dit kan ook tegen haar werken in de bewijsvoering denk ik. Al met al heel ingewikkeld vind ik. Ik wil nu eigenlijk zo snel mogelijk weten of ik de foto's en filmpjes van mijn eigen dochter mag wissen zonder dat ik daarmee de bewijslast in gevaar breng. Ik vind het feit dat ik weet dat die foto's enzo er zijn vreselijk. Ook al realiseer ik me dat de dader deze waarschijnlijk allang ergens heeft opgeslagen en er dus ook een kans bestaat dat diegene dit gaat delen.
We gaan maar weer bellen naar de politie om zo snel mogelijk dat informatiegesprek te hebben om te vragen wat we wel of niet mogen doen met die foto's.
My thoughts are with you and your family ?
Go directly to the Police
Ik zeg altijd naar de politie stappen. Daar zijn professionals aan het werk welke weten wat te doen en je van advies voorzien.
Voor de regie terugpakken, het niet schamen voor wat je overkomen is en het innemen van een standpunt. Zou ik zeggen zet ook door.
Daarnaast zoek hulp voor het gezin hoe hiermee om te gaan samen. Je huisarts kan voor een doorverwijzing zorgen. Ook via slachtofferhulp kun je advies en hulp ontvangen.
Sterkte in deze lastige periode