Kind 3 jaar misbruikt, niemand doet wat.
Beste lotgenoten,
Helaas is onze zoon van 3 jaar met een verhaal naar mij toe gekomen over seksueel misbruik. Het verhaal was voor mij zo duidelijk, de woorden en uitbeeldingen die hij hierbij maakt. Het is echt goed mis. Ik heb tijdens dat mijn zoon zijn verhaal verteld het gesprek stiekem opgenomen.
Dit was al een tijdje terug. En we zijn met deze informatie direct naar de zedenpolitie geweest. Ook omdat de plek waar mijn zoon over praat een plek is waar nog vele andere kinderen zijn.
Helaas staan we met onze rug tegen de muur. Politie doet niks, omdat ze een kind onder de 4 jaar niet kunnen verhoren. We hebben verschillende paden al bewandeld. Maar we stuiten telkens op het zelfde probleem. De politie doet niks, dus de instanties doen/mogen ook niks. Niemand kan ons verder helpen.
Voor de veiligheid van onze zoon. En voor de bescherming van ons zelf, gaan we zelfs verhuizen. Zodat we deze plek en verdachte persoon in iedergeval niet meer in ons leven hebben. Maar hoe nu verder? Ik wil dit niet in de doofpot gooien. Er loopt een viespeuk rond. En die viespeuk heeft toegang tot heel veel kinderen!
We hebben het tot nu toe klein gehouden. Maar het liefst waarschuw ik iedereen. Ik weet echt niet meer waar we goed aan doen.. iemand moet vechten voor mijn zoon. En misschien wel de andere kindjes.
6 Reacties
Mijn zoon is met een gelijk soort verhaal naar buiten gekomen, ook inclusief bewegingen die een kind van 3, niet hoort te weten. Bij hem ging het over zijn vader.
Ook ik loop er tegen aan dat hij te jong is en eigenlijk ook niet gehoord kan worden. Komt er dus eigenlijk op neer dat iemand er dan gewoon mee weg mag komen he.. belachelijk toch?
Ik zie nu dat dit bericht er al even staat, hoe is het nu met jullie?
Maar wat super rot dat ook jullie dit moeten doorstaan. Het is belachelijk dat een verhaal van zo een jong en puur kind niet gebruikt mag worden. Ik ga uiteindelijk toch nog aangifte doen. Ik heb totaal geen verwachtingen van het beleid. Maar ik moet het gewoon doen.
Ik vind het echt verdrietig dat het gewoon teveel gebeurt. En dat het beleid voelt alsof je mond gesnoerd word.
Hopelijk kunnen jullie steun vinden bij elkaar en naasten? Het is voor ons een hele achtbaan geweest. Van emotie, tot overlevingstand, tot afstand van je eigen gevoel. En nu ben ik het pas aan het verwerken. Het heeft tijd nodig. Ben vooral aan het leren dat het gevoel er mag zijn. Want instanties maken je soms gek, alsof je kind het verzint, ergens gezien heeft, dat het nooit gebeurt is. Dat soort dingen.
Hoe gaan jullie ermee om? Ik kan me die intense gevoellens de eerste weken nog wel herinneren. Gaat het goed met je zoontje?
Ja jeetje wat ik allemaal al niet gehoord heb bij de instanties (jeugdzorg vanuit de gemeente waar we woonden). Dat hij misschien wel iets gezien kan hebben op de tablet of iets en het daar van heeft.. nou geloof mij, dit was zo specifiek, en ook met “beloning” van zn favoriete snoepgoed.. dat verzint een kind van 3 niet!
Mijn ex denkt dat doordat onze zoon bij de mw (orthopedagoog) van jeugdhulp niks heeft gezegd over het misbruik, hij nu zijn zoon om het weekend mag zien zonder toezicht. Nou no way. Ik ben met onze zoon 150km verderop gaan wonen bij mijn vangnet (familie, vrienden) zodat ik hun steun heb.
Ik heb uiteindelijk besloten voor nu geen aangifte te doen omdat ik in ons ouderschapsplan heb weten vast te leggen dat alle zorg handelingen voor mij zijn als hij papa ziet (wassen, aankleden etc). Zo lang mijn ex zich daar aan houdt, neem ik geen verdere stappen op juridisch vlak. Mocht hij moeilijk doen of ik merk ander gedrag bij m’n zoon, dan ga ik verdere stappen ondernemen.
Ikzelf zit nog erg in de regelmodus merk ik, dus die klap moet nog gaan komen uiteindelijk. Mijn zoon heeft, heb ik het idee, meer last van het uit elkaar gaan van mij en zn vader en de verhuizing, dan van wat er zich afgespeeld heeft. Ben wel bezig met een psycholoog voor hem om te kijken of zij hem kan begeleiden hierin. Hij is voornamelijk heel baldadig, uit zijn woede (fysiek) op mij en lijkt met vlagen een soort afwezig, je komt dan niet bij hem binnen. En hij reageert ook op mijn stress en overprikkeling.
Hoe is het nu met jullie zoon?
Het is eigenlijk weer tot stand gekomen door een psygoloog. Ze heeft me absoluut niet aangemoedigd om dit te doen. Maar heeft me wel even uit overlevingstand gehaald. En laten voelen wat ik nodig heb om dit een plek te kunnen geven.
Ja inderdaad! het zoeken naar verklaringen dat het niet gebeurt is speculeren ze volop over. Maar speculeren over hoe wie wat waar mogen we dan niet doen. Want dat zijn dan geen feiten. Hou op zeg. Voor ons is het duidelijk dat het gebeurt is. Hij benoemt 3 sexueele termen. Ga maar eens van die 3 dingen verklaren dat ze iets anders betekenen. En dat ze dat zien op telefoon of tablet. Echt onzin, Wij hebben niet eens een tablet in huis. En mijn telefoon kunnen ze niet in en heb ik altijd bij me. Maar die hebben wij ook vaker gehoord ja..
Ik ben in die zin dankbaar dat de dader en plek voor ons vermijdbaar is. In jou geval lijkt me het heel lastig. En extra kwetsbaar hoe hiermee omgegaan word. Heeft je zoon vaker dingen verteld? Of is het bij 1 moment gebleven? Nadat hij het verhaal aan ons heeft verteld, is hij er nog 1x zelf over begonnen. En achteraf is hij een keer daarvoor er ook al over begonnen waar ik twijfels over had. Daarna zijn we zelf nog wel eens het gesprek aan gegaan. Maar dit had totaal geen nut. En uiteindelijk zei hij dan ook de heletijd: Ik weet het niet. Onze zoon lijkt het nu vergetente zijn. Maar ik zeg al lijkt. Hij is een teruggetrokken jongen die de kat uit de boom kijkt. Erg eigenwijs, en streng voor zichzelf.
Wat is het toch lastig he? Met die woede en frustratie van jezelf dealen. Maar de rust en veilige haven proberen te zijn voor je kind. Het voelt af en toe als een dubbel leven. Ik heb een ongekende woede in mijn lijf die ik nogsteeds niet kwijt ben helaas.
Ik kreeg de tip toen de tijd om spel therapie te proberen. Dit is alleen helaas afgekapt op het moment dat het onderwerp sexueel misbruik naar boven kwam tijdens het contact met de psygoloog. Dan durven ze het niet aan en doen ze het liever niet. (Ookal was mijn hulpvraag ook begeleiding in het proces van plots verhuizen en dergelijke) Ik heb het toen opgegeven omdat het wel redelijk leek te gaan met onze zoon. Ik heb al bij zoveel instanties aangeklopt en we stranden telkens weer opnieuw. De ene met wat meer inzet dan de ander. Maar zodra het om een (jong) misbruikt kind gaat, wilt niemand zich er aan branden lijkt wel.
Ik hoop dat jullie de juiste hulp kunnen vinden. Voor je zoon maar ook zeker voor jezelf als je daar klaar voor bent.
VT is al afgerond. We hebben 2x een afspraak gehad waavan 1 met onze zoon erbij van een half uurtje ongeveer. Hun conclusie, hij is een vrolijke jongen dus ze kunnen niks voor ons betekenen. Ze raden zelf af om therapie te zoeken. Omdat ze van mening zijn dat als we het opblazen meer schade aanbrengt. Dit advies slaan we natuurlijk af..
We hebben GGD en onderwijsinspectie aangeschreven. Helaas kunnen en mogen hun niks, omdat de politie aan waarheidsvinding doet, en die geen reden zien tot verder onderzoek.
Het bewijzen hiervan is zo lastig. Omdat ze dus een kind onder de 4 niet verhoren. Zijn verhaal is dus niks. Terwijl hij praat over een juf(ik heb het idee dat deze term voor hem mannelijk en vrouwlijk kan zijn) en een meneer. De persoon die wij verdenken is de enigste mannelijke persoon die daar regelmatig aanwezig is. Hij heeft deze persoon ook aangewezen op een foto en verteld wat hij doet. Helaas is dit voor de politie niet genoeg.
Ik ben een beetje bang dat als we via een advocaat bezig gaan hij ook begrensd word door de regeltjes waar iedereen tegen aan loopt..
Heb je met veilig thuis overlegd?
De burgemeester aangeschreven?
Een advocaat geraadpleegd?
Buurtpreventie gesproken?
Maar voor mij als slachtoffer bedenk ik me vooral, heb je een psycholoog voor je kind ingezet voor toekomstige klachten?
Een zedenmisdrijf blijft lang open om aan te vechten. Als je zoon nu nog klachten vertoont kan ook op een later moment een zaak gestart worden.
Het grootste probleem is bewijslast altijd. Iemand moet dmv huisbezoek betrapt worden met materiaal bijna of op heterdaad of dna. Dat maakt het voor politie heel lastig.
P.s. als de betreffende persoon zelf kinderen heeft kan veilig thuis daar wat mee misschien. Indien geen kinderen en geen reden om daar te komen waar die kinderen zijn dan is een locatieverbod misschien een optie? Ik zou wel specifiek op zoek gaan naar een strafzaak advocaat. Zoals misschien de advocaten die met peter r de vries hebben samengewerkt.