ik vermoed .....

als helper of familielid kan het gebeuren dat je vermoedens hebt dat er "iets" aan de hand is met een naaste. 

wat dat is kan vanalles zijn. mocht je vermoeden dat het om misbruik gaat dan zal de kans aanwezig zijn dat je gaat vragen wat er aan de hand is. misschien zelfs dat je direct vraagt wat er aan de hand is. 

in mijn situatie (langdurig misbruik hebben we het dan over) vroeg mijn moeder me of er wat aan de hand was tussen mijzelf en mijn dader. ze had er bepaalde gevoelens bij en was bang dat er misbruik van me gemaakt werd. op dat moment reageerde ik niet en moest huilen, maar zei dat het dat niet was waarom ik moest huilen. 

op een later moment, toen ik verteld had van het misbruik toen vertelde ze het er lastig mee te hebben gehad. ze had het met vriendinnen besproken en daarbij werd gezegd "wat als je iemand onterecht beschuldigd hiervan? dat is verschrikkelijk" 

mijn moeder besloot oo die reactie en mijn reactie te vertrouwen en het erbij te laten. er waren ook verschillende andere zaken die konden spelen. 

op haar vraag, had ik moeten ingrijpen? zei ik ja. want wat is belangrijker? iemand per ongeluk foutief aanspreken of de schade die je kind wordt berokkend. 

nu is dit heel simpel gedacht natuurlijk en dat is dan vanuit de kindrol die erbij speelt. 

dus wat had, mijn moeder in deze, wel kunnen doen? 

ik heb hier langere tijd over na gedacht alle partijen erin meenemend en kon eigenlijk maar 1 antwoord bedenken. naar die persoon toe stappen en bekijken wat mij als ouder gerust zou stellen in deze situatie. een puber ga je tenslotte niet zomaar binnen houden en strijd hierom voeren doe je ook niet zomaar. maar laten merken dat je er bent en voor je kind wilt zorgen kan altijd. zal betuttelend voelen als kind zijnde, maar je bent een ouder niet de beste vriend. daarmee gepaard gaande had ik een gesprek geregeld met een professional en mijzelf eventueel samen ook. om de zorgen openlijk met elkaar te delen. 

had mijn moeder mij kunnen bereiken? nee dat denk ik niet. er waren zoveel dingen in het spel voor mij. ik kon en mocht niet delen wat er gaande was. mijn leven zou ophouden te bestaan. 

die ene vraag van mijn moeder maakte wel dat ik het vertrouwen in haar niet heb opgezegd. ze deed haar best maar mijn situatie stond het niet toe. ze had die vraag op latere momenten nog kunne herhalen. meer druk uitoefenen had ervoor kunnen zorgen dat ik was gaan vluchten. dus het is dan kiezen tussen kwaden. 

wanneer doe je het dan goed? dat weet je niet maar het belangrijkste is dat je mens blijft. benoem waarom je je zorgen maakt. dat de persoon bij je terecht kan. 

ga niet denken dat huisarrest werkt ofzo. het schildgevoel van het slachtoffer neemt toe naar de dader en zal mogelijk nog meer proberen te pleasen om de zogenaamde (ziekelijke weliswaar) status quo te behouden. 

en vergis je niet. een eenmalig trauma of langdurig trauma maakt qua symptomen weinig verschil. probeer geen aannamens te maken. probeer het bij jezelf te houden. 

"met het gedrag wat ik nu zie ben ik bang dat....."

als je eenmaal in gesprek bent kun je misschien meer direct een vraag stellen. de vertrouwheid in gesprek moet er daarentegen eerst zijn. de vraag is ook of jij die persoon bent. soms kan een bekende ook werken of een praktijkondersteuner of psycholoog. 

nu binnen mijn werk ben ik vooral beschikbaar en bereikbaar. ik heb misschien een mening maar het delen van deze mening laat ik bij de ander. als ze deze willen kunnen ze deze ten alle tijde vragen. ik vind niets en doe niets met de informatie. alsof je een klaagmuur voor je hebt maar waarbij je kunt kiezen reactie te krijgen. 

mijn ervaring is ook dat wanneer het vertrouwen er is de dialoog ook meer tot stand zal komen. 

doe wat je zegt en zeg wat je doet. dat is er nog 1 die ik eraan toe wil voegen. de mens is onbetrouwbaar geworden. ben jij er 1 van? dat is wat er onbewust gebeurt. dus zorg dat je doet wat je zegt en zegt wat je doet. 

ok en dan nu de vraag naar de overige groepsleden. hoe was jullie eerste contact? wat ging (minder) goed? 

hebben jullie nog goede tips voor anderen?