Gevoel delen
Hoi allen die dit lezen.
Ik wil graag mijn gevoel delen en vanuit slachtoffer hulp werd mij aangeraden om dit hier te doen in de hoop dat iemand het erkent en mij tips kan geven
Zo'n 3 weken geleden heb ik onze jongste (6) dochter voor 5-7 min alleen gelaten toen ik de oudste (9) terug naar school bracht. Toen ik thuis kwam trof ik de jongste buiten aan. Ze vertelde dat ze niet mocht zeggen waar ze was geweest was dan zou "hij" boos worden. Uiteindelijk vertelde ze dat de overbuurman aangebeld had en had gezegd dat ze hem moest helpen. Omdat het een bekende was heeft ze open gedaan en is ze meegelopen. De overbuurman heeft haar mee naar zijn huis genomen en naar boven waar hij teksten heeft gezegd die je niet tegen een 6 jarige zegt en haar handen beetgepakt. Ze is hierop naar huis gerend en daar kwam ik net thuis. Uiteraard aangifte gedaan en zitten midden in alle processen.
Maar nu komt het...ik ben zo kwaad als ik bedenk dat zij uit haar eigen veilige omgeving is gehaald en wat de intenties waren maar ik wordt nog kwader als mensen uit de omgeving zeggen "gelukkig is er niets gebeurd". Ik denk dan...klopt dat we blij zijn dat het niet erger is dan dit maar er is wel degelijk iets gebeurd.
Hoe ga je om met dit? Zijn er mensen die ervaring hebben hiermee? En zijn er ouders die tips hebben hoe om te gaan met het feit dat onze 6 jarige komende week verhoord gaat worden. (Waar wij achter staan)
Bedankt.
2 Reacties
Jeetje wat zal u als ouder geschrokken zijn van deze gebeurtenis. Ik kan me voorstellen dat het totaal geen fijn idee is dat iemand in de buurt woont en al helemaal geen fijn idee dat deze persoon "toevallig" aanbeld op het moment dat u net even weg bent..
Wat betreft de reactie " gelukkig is er verder niks gebeurd".. niet om dat goed te praten, maar ik denk dat mensen soms ook maar iets zeggen omdat ze het verhaal ongemakkelijk vinden en er zelf niet mee om weten te gaan. Ik kan me voorstellen dat sommige reacties ( ook al zijn ze soms misschien wel goed bedoeld?) alleen maar meer boosheid en verdriet oproepen.
Heel veel sterkte gewenst en hopelijk mag het verder goed gaan met uw dochter en uw gezin
Het voelt altijd als een klap in het gezicht als mensen de zwaarte niet ervaren, erkennen of compleet negeren. Desondanks is het "simpele" feit dat veel mensen niet met de realiteit overweg kunnen dat zoiets in hun nabije omgeving plaatsvindt. Mensen willen zo min mogelijk ontwrichting van hun leven dus proberen stress, angst en gevoelens van onmacht te weren. Vaak gaat dit gepaard met dit soort dooddoeners of zelfs victim blaming. (Alsof je je kinderen tenslotte 24/7 kunt beschermen). Dus probeer je vooral te richten op jullie proces en het welzijn van je kleine.
Als je mensen treft met dit soort opmerkingen, probeer dan hun onbegrip te beantwoorden met begrip. Met bovenstaande wetenschap. Sommige mensen zullen je gesprekspartner zijn anderen niet. Sommigen kunnen heel nieuwsgierig reageren, maar eigenlijk het antwoord niet verdragen. Probeer het dus klein te houden. Vooral te spreken over zorgen naar je kind.
Wat betreft het verhoor. Als het goed is krijg je niet een standaard verhoor maar is het iemand die gespecialiseerd is in het verhoren van kinderen waarbij ook veel andacht uit zou koeten gaan naar het welzijn van jouw kind.
Ik hoop dat het allemaal mee gaat vallen en de zorg voor de kleine goed geregeld is.
Veel ouders zijn blij geweest met het boek "dicht bij huis" van iva bicanic. Mogelijk dat jij hier ook wat aan hebt.