Verjaardag
De eerste verjaardag nadat mijn dochter om het leven gebracht was, op 21 juli 2021, zou ze 30 worden. Dat hebben we met familie en vrienden gevierd zoals zij dat zou willen, maar gedurende de jaren vond ik het steeds lastiger om dat echt te vieren, dus maakten we er een ter herinneringsdag aan haar van. Ik merk dat ik, nu de vijfde verjaardag zonder haar komt het steeds lastiger vind om er ook maar iets positiefs in te zien. Want ze blijft voor altijd 29. Hoe zien jullie dat en hoe vullen jullie de verjaardag van jullie dierbaren in?
Liefs Miranda
Bezig met laden...
2 Reacties
Sterkte en warme liefs
Een verjaardag blijft altijd beladen. En dat zal nooit anders worden. Ik kan me voorstellen dat het als moeder nog eens éxtra is, omdat het ook de dag is dat jij je kind op de wereld zette. Herinneringen van de zwangerschap, bevalling en kraamtijd komen misschien ook wel naar boven. Ik kan mij niet voorstellen hoe dat voelt. Wat ik wel kan zeggen, als zus van iemand die is overleden, is dat ik het ook heel gek vind om een verjaardag te vieren van iemand die niet ouder wordt. Dat doe ik bij mij opa’s en oma’s toch ook niet? Ik denk op die dagen wel aan ze en maak er even een herinneringsmomentje van. En ik probeer dat nu ook bij mijn broer te doen, want ik heb inderdaad ook geen zin in die ‘viering’.
Daarnaast is mijn oudste neefje geboren op zijn verjaardag, een jaar nadat hij overleed. Dat maakt het voor ons dubbel zo zwaar. Maar toch kunnen we herinneren en vieren daarmee ook gescheiden houden. We vieren de verjaardag van mijn neefje en we herinneren mijn broertje. En we denken dat mijn broer heeft gezorgd voor weer een feestelijke gebeurtenis op die dag. Het moest zo zijn. Daar houden we ons maar aan vast.
Maar het blijft een heel ingewikkelde dag. Daarin ben je niet alleen.
Liefs!