Verjaardag

Enorm confronterende dag. Vieren van een verjaardag voelt helemaal niet goed. Herinneren is ook lastig omdat deze dag er niet hoort te zijn. Toch blijkt herinneren elke keer n beetje meer te brengen. Doordat ik een bewust moment van rouw neem. De ene keer met familie/vrienden en deze keer door een wandeling. Het is telkens een hele zoektocht. Deze kost weer veel energie, hoofdpijn en harte zeer. Je bent daarin, helaas, niet alleen.
Sterkte en warme liefs

Lieve Miranda,

Een verjaardag blijft altijd beladen. En dat zal nooit anders worden. Ik kan me voorstellen dat het als moeder nog eens éxtra is, omdat het ook de dag is dat jij je kind op de wereld zette. Herinneringen van de zwangerschap, bevalling en kraamtijd komen misschien ook wel naar boven. Ik kan mij niet voorstellen hoe dat voelt. Wat ik wel kan zeggen, als zus van iemand die is overleden, is dat ik het ook heel gek vind om een verjaardag te vieren van iemand die niet ouder wordt. Dat doe ik bij mij opa’s en oma’s toch ook niet? Ik denk op die dagen wel aan ze en maak er even een herinneringsmomentje van. En ik probeer dat nu ook bij mijn broer te doen, want ik heb inderdaad ook geen zin in die ‘viering’.

Daarnaast is mijn oudste neefje geboren op zijn verjaardag, een jaar nadat hij overleed. Dat maakt het voor ons dubbel zo zwaar. Maar toch kunnen we herinneren en vieren daarmee ook gescheiden houden. We vieren de verjaardag van mijn neefje en we herinneren mijn broertje. En we denken dat mijn broer heeft gezorgd voor weer een feestelijke gebeurtenis op die dag. Het moest zo zijn. Daar houden we ons maar aan vast.

Maar het blijft een heel ingewikkelde dag. Daarin ben je niet alleen.

Liefs!