Altijd die MAAR van gemis
Steeds meer beseffen we hoe relatief zorgeloos ons leven eigenlijk altijd is geweest. Natuurlijk hebben we – net als iedereen – onze tegenslagen gekend, maar dat voelde toch anders dan nu.
Sinds het overlijden van onze jongste zoon proberen we echt te genieten van alles wat op ons pad komt. En vaak lukt dat ook. Maar er zijn regelmatig momenten waarop we tegen elkaar zeggen: "Hier had hij bij moeten zijn."
Volgend jaar gaat onze oudste zoon trouwen. We zijn ontzettend blij voor hem en trots op hen allebei. Maar tegelijk is daar dat verdriet: zijn broertje zal dit nooit meemaken. Ook bij hem en zijn verloofde speelt dat gevoel.
Afgelopen weekend stelde hij ineens die vraag: "Hoe kunnen we hem erbij betrekken?" Maar hoe dan? Hoe doe je dat op een manier goed voelt? Gelukkig gaan ze het tóch doen – hoe pijnlijk het ook is. We gaan het samen onderzoeken en vinden vast een weg.
Herkennen jullie dat? Dat dubbele gevoel? Aan de ene kant blij en dankbaar, maar altijd ook die maar van gemis van iemand die je zo graag bij je had gehad
Liefs Anja
9 Reacties
Ik herken dit zo erg! Met alles wat ik doe eigenlijk. Ook dat het zorgeloze er gewoon af is doordat je zoveel bent verloren en weet dat alles opeens over kan zijn.
Wat mooi wat je verteld over de bruiloft! Toen de jongste broer van mijn man ging trouwen hebben ze een foto van hem neergezet. Precies op de tafel waar de getuige moesten tekenen. Ik was getuige uit naam van mijn man. Ook heel bijzonder was dat. Dat ze mij daarvoor vroegen. We wilde allemaal geen lege stoel met zijn naam erop, dus een foto was eigenlijk het perfecte alternatief.
En ondanks dat er zoveel moois is zal die zin in alles blijven terug komen. Hij had er ook bij moeten zijn.
Heel veel liefs van mij!
Ik kan me zo goed voorstellen dat dat niet alleen voor jou als moeder, maar ook voor hem - als zijn broer - heel ingewikkeld is. Het zijn juist deze grote life events die je wil vieren met íedereen die je liefhebt. Maar er zal altijd een lege plek zijn.
Vijf jaar geleden had ik de eer om mijn broer en schoonzus te mogen trouwen als BABS. En ook met hen heb ik toen lang gepraat over hoe we ook ons broertje konden betrekken in de ceremonie. Zij wilden dat hij genoemd zou worden, zonder dat het als een ‘donkere wolk’ boven de feestelijke dag zou hangen. Je bent toch bang dat iedereen verdrietig wordt, terwijl het juist zo’n mooie dag moet zijn. En daarom hebben we ervoor gekozen om hem niet de donkere wolk, maar juist de zon te laten zijn, die boven de feestelijke dag zou hangen.
En dus heb ik vooral leuke anekdotes verteld. Niet over ons broertje alleen, maar over ons als gezin. Over de tijden dat hij er fysiek nog onderdeel van was (want in gedachten is hij dat natuurlijk nog steeds). De leuke en mooie herinneringen aan onze kindertijd. Sommigen met een lach en anderen ook met een traan. Dat bleek uiteindelijk de perfecte balans. We noemden zijn naam, benoemden het gemis, maar er was ook juist ruimte voor een lach.
Misschien helpt dit jullie een beetje. En anders mag je me altijd een berichtje sturen om er verder over te praten/ideeën uit te wisselen.
Liefs Iris
Het is precies zoals je zegt. Het mag geen donkere wolk zijn want onze zoon stond garant voor gekkigheid en plezier.
Ik ga met ze bespreken of ze hier open voor staan.
Zo ja dan neem ik contact met je op.
Liefs Anja
Lastige gebeurtenissen met een dubbel gevoel idd. Wel heel mooi dat het bruidspaar hem erbij wil betrekken. Bij een vriendin zag ik dat ze een soort hangertje aan haar bruidsboeket had hangen met een foto van haar overleden moeder en haar broers hadden datzelfde op hun jasje gespeld, ze werd genoemd door de trouw ambtenaar en deze legde uit waarom de hangertjes, dat hun moeder er zo ook bij was.
Liefs Miranda
Dank je wel voor je mooie tip, die ga ik meenemen. Ik heb zelf een hanger met de afbeelding van mijn zoon aan een ketting hangen maar ik ga zoeken naar speltjes. Het zal hoe dan ook een dag met een traan en een lach worden.
Hier had mijn vriendin ze gehaald.
Het is heel dapper dat jullie samen met jullie oudste zoon en zijn verloofde willen zoeken naar manieren om zijn broertje te betrekken bij de bruiloft. Dat zegt veel over jullie veerkracht en de manier waarop jullie als gezin met dit enorme verlies omgaan. Er is geen handleiding voor zoiets, en wat de juiste manier is, is voor iedereen anders. Het gaat erom dat het voor jullie allemaal goed voelt.
Ik wil je op het hart drukken dat er geen foute manier is om hiermee om te gaan. Het is een proces van zoeken, proberen en voelen wat past. En het is ook helemaal oké als het soms overweldigend is. Hoe gaan jullie dit samen aanpakken? Hebben jullie al wat ideeën besproken of concrete plannen om dit vorm te geven?
Veel liefs
We hebben nog geen concrete afspraken gemaakt maar ik geloof zeker dat we eruit gaan komen met ons gezin
We hebben nog even de tijd hoewel ik denk ook dat we die ook hard nodig hebben. Het verdriet zal er zijn maar het mag niet de overhand krijgen per slot draait het om het bruidspaar.