Wat een rollercoaster
Hier zit ik dan, als lid van de nabestaanden.
Mijn moeder heeft zondag nacht een einde gemaakt aan haar leven. We zijn gebroken en vol onbegrip. Er lag een briefje op de tafel, alles was volledig uitgestippeld. Ik ben boos, verdrietig, blij voor haar dat ze nu eindelijk rust heeft gevonden maar ook intens verdrietig. Onze zoon van 11 jaar kan het niet begrijpen dat oma hem heeft achterlaten. Hoe zijn jullie hier mee om gegaan? Het is allemaal nog heel vers maar ik voelde zo de drang het even van me af te willen schrijven. Dit is een ander soort rouwen, hier komen zoveel meer emoties bij kijken. Vrienden en familie zijn ontzettend lief. Ik slaap heel slecht en speel constant het filmpje af in mijn hoofd hoe alles gegaan zou zijn. Flashbacks. Zaterdag word ze gecremeerd, bang voor de dagen daarna.
Liefs Daphne
1 Reactie
Het is goed dat je je verhaal hier deelt en dat je steun krijgt van vrienden en familie. Die flashbacks en slapeloze nachten zijn helaas bekende reacties op zo'n schokkende gebeurtenis. Probeer toch overdag momenten te vinden om te ontspannen, al is het maar even.
Voor je zoon is het vast moeilijk te begrijpen wat er gebeurd is. Probeer eerlijk en open met hem te praten, op een manier die hij kan begrijpen. Misschien helpt het om samen herinneringen aan oma op te halen.
De crematie zal ongetwijfeld zwaar worden. Probeer je te focussen op de steun van de mensen om je heen. En weet dat ook daarna, als het wat rustiger wordt, er nog steeds hulp beschikbaar is.
Heb je al eens gedacht aan professionele hulp? Slachtofferhulp Nederland kan je hierbij ondersteunen. We kunnen je bijvoorbeeld in contact brengen met lotgenoten of een therapeut. Je kunt ons bereiken via 0900-0101 of kijk op onze website voor meer informatie.
Je hoeft dit niet alleen te doen, Daphne. Weet dat er mensen zijn die je willen helpen.