Hoi! allereerst sorry voor het lange verhaal. Ik vraag me heel erg af wat jullie ervaringen zijn met seks in nieuwe relaties. Zelf heb ik af en toe problemen als het op intimiteit aankomt. Het is nu 5/6 jaar geleden, en in het dagelijks leven gaat het gelukkig allemaal goed met mij! Ik heb nu 2 jaar een relatie en ook hier gaat het fantastisch. Op één ding na. In de meeste gevallen is de seks die we hebben prettig en fijn, maar soms heb ik plotseling een uitbarsting van angst, paniek of schaamte. Het is lastig uit te leggen. Het voelt bijna als een soort emotionele flashback: Niet alsof ik de exacte gebeurtenissen herbeleef, maar wél de exacte emoties die bij de gebeurtenissen gepaard gingen. Ik merk dat dit vooral voorkomt wanneer ik gestrest of erg vermoeid ben, heb gedronken of wanneer ik het gevoel krijg dat mijn vriend afwezig/afstandelijk is geweest die dag. 

Wat er gebeurd is: 

In het laatste jaar van mijn middelbare school was ik een opstandige puber, ik had destijds met een iets oudere jongen, en via hem ook een groep met “verkeerde” vrienden. De één verkocht drugs, de ander werd opgepakt. Zo’n groep. 

Één vriendin in het specifiek kon ik het erg goed mee vinden. Op een dag vertelde ze doodleuk in de groep dat ze haar nieuwe Vespa had betaald door seks te verkopen voor geld. Er werd een beetje lacherig over gedaan, de meesten waren vooral verwonderd dat het zo makkelijk gaat via (illegale) websites. Van het een kwam het ander, en voordat ik het wist had zij mijn nummer doorgestuurd naar iemand op die site. Heel lollig, vond de groep.

Ik moet bekennen: Het was spannend en het begon enorm onschuldig. Hij kende mijn naam niet en wist niks van mij, los van mijn telefoonnummer. We appten over en weer, praatte over onze dag en onze hobbies. Een beetje zoals je met een Tinder-match zou appen. In de avonden werden de gesprekken seksueel en ik heb (volledig aangekleed!) wat suggestieve foto’s gestuurd. Al snel veranderde de toon, hij werd opdringerig en wilde zo snel mogelijk afspreken. Ik vertelde hem eerlijk dat ik nooit die intentie heb gehad. Toen begonnen de dreigementen. Hij had mij gevonden op facebook (ik kwam er achter dat dat gewoon kan via een telefoonnummer, zo stom heb ik me nog nooit gevoeld) en wist wie mijn familie was. Hij zou de gesprekken, die overigens weinig tot de verbeelding overlieten, bekend maken. Hij zou zogenaamd aangifte kunnen doen voor illegale prostitutie. Hij zou me komen halen in mijn woonplaats. 

We spraken af, hij pikte me op op een treinstation en we hebben in zijn auto orale seks gehad. Hij zette me weer af bij het station en drukte 100 euro in mijn handen. (Iets waar hij op kickte, merkte ik aan zijn manier waarop hij tegen me begon te spreken in latere afspraken). 

Op deze manier werd ik die zomer meerdere keren verwacht op hetzelfde station, waar ik hem oraal moest bevredigen en huilend werd achter gelaten met wat briefgeld. Een aantal keer nam hij me mee naar zijn huis waar hij me gebruikte. Ik voelde me verschrikkelijk, smerig, maar boven alles: Ik was als de dood voor de man. Maar ik durfde zéker niemand te vertellen wat er allemaal gebeurde, en naar de politie durfde ik ook niet. Ik was immers degene die hier geld voor kreeg? Ik zat toch fout?

Op een gegeven moment was de maat vol. Ik kwam niet meer, reageerde niet meer, en blokkeerde hem. Maar hij bleef terug komen: Op alle sociale media met gebruik van verschillende accounts, berichten van andere telefoonnummers, anonieme belletjes. Ik durfde ‘s avonds niet meer het huis uit, werd bang om met het OV naar school te gaan, en verwachte ieder moment dat hij me ergens zou komen opwachten. Ook was ik bang dat hij de gesprekken zou doorsturen, of dat hij misschien beelden had gemaakt van onze afspraken. In die tijd kreeg ik psychologische hulp voor mijn angstaanvallen, maar tijdens therapie heb ik nooit de échte oorzaak van mijn angst verteld. Ik stopte al na 4 maanden met mijn opleiding, en vervolgens ben ik gaan reizen en werken in het buitenland. In totaal ben in 3 jaar weg geweest uit Nederland en hoe cheesy het ook klinkt: Ik heb mezelf teruggevonden. Op een gegeven moment stopte de dreigende berichten. De gesprekken en beelden zijn nooit online gegooid, wat achteraf gezien natuurlijk logisch is. Hij was degene die fout zat, en hij was degene die een minderjarige misbruikte. Zelfs ná die 3 jaar in het buitenland kreeg ik af in toe nog een hele rits berichten, waarin hij me smeekte nog eens af te spreken. Nu blokkeer ik gewoon het nummer en maak ik me niet druk. Al moet ik toegeven dat ik me soms in een flits bedenk wat er zou gebeuren als hij me bijvoorbeeld plots zou opwachten na mijn werk. 

Ik ben dus aardig uit de put geklommen. Ik ben niet meer zo angstig als voorheen en in het dagelijks leven ben ik doorgaans heel stabiel. Helaas zijn er dus enkele keren tijdens seks dat het in één klap allemaal terug komt. Als dit gebeurt probeer ik me er over heen te zetten. Normaal geniet ik immers van seks en ik wil er ook graag van kunnen genieten. Ik wil een gewoon seksleven kunnen hebben, en vooral mijn vriend geen angst aanjagen met gekke uitbarstingen tijdens iets intiems dat juist heel fijn hoort te zijn. Jammer genoeg resulteert dit in een hoop druk en nóg meer angst. Dat is wanneer de échte flashbacks komen. Ik vergeet waar ik ben, en vooral heel angstaanjagend: met wié ik ben. Op zo’n moment kan ik alleen maar huilen en vind ik het moeilijk mezelf te kalmeren of mezelf te vertellen dat mijn vriend veilig is. Mijn vriend ziet dit lede ogen aan, en heeft geen idee wat te doen om me te helpen. Ik heb hem nooit verteld wat er gebeurd is, al denk ik dat hij wel een vermoeden heeft. Ik krijg wat er gebeurd is letterlijk niet over mijn lippen, ik heb er nog nooit over gepraat. Ik ben bang dat ik alles herbeleef, juist omdat het nu goed met me gaat. Ik ben bang mijn vriend pijn te doen met het verhaal, mensen van wie jou houd worden immers nét zo hard geraakt. Ik ben bang voor vragen over details, dingen waar ik niet meer aan wil denken. Ik ben bang hem teleur te stellen met mijn beslissingen, omdat ik zelf zo dom ben geweest. 

Mijn vriend heeft me op het hart gedrukt om er over te praten. Om het desnoods voor hem op te schrijven. Dus dat heb ik nu gedaan. Nu is het er eindelijk uit. Het liefst praat ik met hem erover, en misschien laat ik hem dit lezen. 

Liefs