Mensen waarschuwen voor de dader? Of laten rusten?
Vorig jaar heeft mijn partner een bommetje laten vallen over seksuele mishandeling dat hem is overkomen in zijn jeugdjaren. Gelukkig heeft hij hulp met het verwerken van zijn trauma's en gaat het de goede kant op.
we hebben een sterk vermoeden dat de dader niet alleen mijn partner misbruikte. Ik heb onlangs gehoord dat hij nu woont bij vermoedelijk een van zijn slachtoffers (een pleegkind die nu volwassen is) en dat dat pleegkind ook een vrouw en kinderen heeft (buitenland).
ik doe geen oog meer dicht! Het idee dat de pedo ongestraft zijn gang kan blijven gaan... het feit dat ik weet wat hij heeft gedaan en de moeder van de kinderen niet waarschuw dat er een vreselijk mens in haar huis woont, bij haar kinderen..... kan ik niet verdragen.
Mijn partner (met wie ik ook een kind heb) is er nog niet klaar voor om de confrontatie aan te gaan, en dat respecteer ik. Maar ik ben bang dat die dag nooit zal komen, en dat er nieuwe slachtoffers komen terwijl ik hun misschien had kunnen waarschuwen...
en als hij wel de confrontatie aan durft. Hoe doen we dan aangifte? De pedo woont inmiddels in belgie en de misbruik is vele jaren geleden gebeurd?
ik ben boos, op de de pedofiel, maar ook op mijzelf nu ik met deze kennis niks kan doen om te voorkomen dat het zich herhaalt.... ik hoop dat de corona hem snel te pakken krijgt.
9 Reacties
Hij heeft het verhaal en zijn ervaring na 30 jaar zwijgen voor zijn familie pas gedeeld. Omdat hij nu zelf een kind heeft is het denk ik weer naar boven gekomen??? Plus een hoop triggers op zijn werk waardoor hij burn out klachten kreeg, en een dominante vrouw die hem pusht te vertellen wat er nu mis was. Het vertellen was misschien makkelijker dan eromheen draaien? Geen idee. Ik ben wel blij dat ie het verteld heeft.
Op de eerste plaats erg goed dat je een steun bent voor je partner. Dat zal hij hard nodig hebben.
Ik herken jouw boosheid, ook mijn partner was erg boos op de dader, terwijl ik zelf dat nog verontschuldigde. De vraag is dus hoe je met je verantwoordelijkheid omgaat dat hij een dader is?
In de behandeling van het trauma van je partner zal een moment komen dat hij de keuze maakt om de dader toch aan te klagen. Op dat moment wordt het dus “publiek” en kunnen instanties in actie komen. Mijn idee is dus dat jij op je handen moet blijven zitten tot dat jouw partner zo ver is. Dus is jouw steun naar hem toe erg belangrijk.
Je hebt anders geen bewijs en de kans is groot dat ze toch meer willen weten, dan komen ze wel bij je partner aankloppen!
Ze zullen zeggen dat alleen een vermoeden niet genoeg is.
Hoe lastig dit ook is.
Sterke met de keuzes
Liefs Marina
Hoe het in belgie geregeld is weet ik niet. Maar misschien kun je bij een justitiële locatie anoniem wel een melding maken zodat ze het in de gaten kunnen houden. Op deze manier laat je het bij de instantie maar hebben jullie wel je ding gedaan?
Ik snap je machteloosheid volkomen! Maar stel dat deze persoon zijn leven verbetert heeft en jij staat aan de deur (bij wijze van) om haar te waarschuwen terwijl zij een fijne relatie met hem heeft, dan heb jij het gedaan en ben jij de viezerik.. die stress wil je jezelf niet aandoen.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb weinig vertrouwen in dit soort gevallen die hun leven verbeteren. Het zit toch in ze om andere zoiets aan te doen. De mens valt snel terug in “oude gewoontes” als het allemaal even niet zo lekker loopt.. maar uiteraard zijn er altijd uitzonderingen.
Helaas is je partner diegene die het moet doen als hij er ooit aan toe is. Je zou kunnen informeren naar de mogelijkheden bij de zedenpolitie. Ze zullen aangeven dat hij langs kan komen voor een informatief gesprek zoals hun dat noemen.
Hierin kan hij vertellen wat er gebeurd is en vanuit daar kan hij ervoor kiezen om wel/niet aangifte te doen. Hoe dat werkt leggen ze allemaal netjes uit.
Sterkte en wijsheid voor jullie beiden!
Liefs, Kate