Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Mensen waarschuwen voor de dader? Of laten rusten?

Vorig jaar heeft mijn partner een bommetje laten vallen over seksuele mishandeling dat hem is overkomen in zijn jeugdjaren. Gelukkig heeft hij hulp met het verwerken van zijn trauma's en gaat het de goede kant op. 

we hebben een sterk vermoeden dat de dader niet alleen mijn partner misbruikte. Ik heb onlangs gehoord dat hij nu woont bij vermoedelijk een van zijn slachtoffers (een pleegkind die nu volwassen is) en dat dat pleegkind ook een vrouw en kinderen heeft (buitenland).

ik doe geen oog meer dicht! Het idee dat de pedo ongestraft zijn gang kan blijven gaan... het feit dat ik weet wat hij heeft gedaan en de moeder van de kinderen niet waarschuw dat er een vreselijk mens in haar huis woont, bij haar kinderen..... kan ik niet verdragen.

Mijn partner (met wie ik ook een kind heb) is er nog niet klaar voor om de confrontatie aan te gaan, en dat respecteer ik. Maar ik ben bang dat die dag nooit zal komen, en dat er nieuwe slachtoffers komen terwijl ik hun misschien had kunnen waarschuwen...

 

en als hij wel de confrontatie aan durft. Hoe doen we dan aangifte? De pedo woont inmiddels in belgie en de misbruik is vele jaren geleden gebeurd? 
 

ik ben boos, op de de pedofiel, maar ook op mijzelf nu ik met deze kennis niks kan doen om te voorkomen dat het zich herhaalt.... ik hoop dat de corona hem snel te pakken krijgt.

Bezig met laden...

9 Reacties *

21 juni 2020
[~1365] : hij noemde de naam in eerste instantie niet. Maar ik ben vrij direct en vroeg of het zijn vader was of iemand die wij met regelmaat zagen. Om onze dochter te beschermen voor dat soort zieke geesten. Hij heeft het toen zonder aarzelen gezegd. Hij heeft het verhaal en zijn ervaring na 30 jaar zwijgen voor zijn familie pas gedeeld. Omdat hij nu zelf een kind heeft is het denk ik weer naar boven gekomen??? Plus een hoop triggers op zijn werk waardoor hij burn out klachten kreeg, en een dominante vrouw die hem pusht te vertellen wat er nu mis was. Het vertellen was misschien makkelijker dan eromheen draaien? Geen idee. Ik ben wel blij dat ie het verteld heeft.
21 juni 2020
Ms niet de juiste Thread maar ik kan de naam niet zeggen. Dat is één van mijn twee triggers die ik nog heb
21 juni 2020

Als antwoord op door Anonymous (niet gecontroleerd)

Herkenbaar hoor. Bij mij ook lang geduurd. Dat uiten was het laatste beetje wat me in de weg stond. Er hing veel gewicht aan. Nu doet het er niet meer zoveel toe. Behalve voor mensen die hem kenden natuurlijk
21 juni 2020
Ik heb er nog over nagedacht en 1 vraag blijft door mijn hoofd spoken. Waarom heeft hij bij naam en toenaam benoemd om wie het gaat naar je? Toen ik niet wilde dat iemand deze info deelde. Toen deelde ik de naam niet. Dus waarom deed hij dit wel? Owja dit is een retorische vraag. Het is om je aan het denken te zetten. Ik hoef er geen antwoord op te hebben.
21 juni 2020
Ik heb mijn broers met kinderen gewaarschuwd. Dan kunnen ze zelf doen wat ze willen met die informatie om hun eigen kinderen te beschermen. Ik wou de verantwoordelijkheid niet dragen als opa iets met hun kinderen zou doen. Het was heisa in de familie, want het kwam uit. Dus dat kan wel gebeuren, ongeloof en contact met de dader. Mijn moeder is dan een confrontatie met mij aangegaan, mijn tantes geloven het niet en steunen hem. Maar mijn neefje en nichtjes zijn veilig. Dus zeker niet doen zonder er met je partner over de praten, want het is en blijft zijn verhaal. Maar stel dat die Kinderen al betroffen zijn en de moeder weet het niet. Kinderen moeten volgens mij tegen zoiets bescherming krijgen. En aangepaste hulp als ze slachtoffer zijn. Deze te krijgen is niet evident maar dat is ook aan de ouders en de hulpverlening. Zeker als er nog een slachtoffer het verhaal kan bevestigen dan staan de kansen misschien goed. Ik weet het niet hè, elke situatie is anders, maar als er kinderen betroffen zijn of in gevaar en je het zelf al zo aanvoelt mss eens actie ondernemen en met je partner praten. Het allerergste voor kinderen is als niemand het wil zien. Ik weet waarvan ik praat. Veel moed
21 juni 2020
Beste San90. Op de eerste plaats erg goed dat je een steun bent voor je partner. Dat zal hij hard nodig hebben. Ik herken jouw boosheid, ook mijn partner was erg boos op de dader, terwijl ik zelf dat nog verontschuldigde. De vraag is dus hoe je met je verantwoordelijkheid omgaat dat hij een dader is? In de behandeling van het trauma van je partner zal een moment komen dat hij de keuze maakt om de dader toch aan te klagen. Op dat moment wordt het dus “publiek” en kunnen instanties in actie komen. Mijn idee is dus dat jij op je handen moet blijven zitten tot dat jouw partner zo ver is. Dus is jouw steun naar hem toe erg belangrijk.
21 juni 2020
Hai, ik ben het wel met Kate eens! Blijft lastig ja, ik denk wel dat je partner deze stap moet nemen. Als hij er niet klaar voor is zal ik het toch proberen los te laten. Je hebt anders geen bewijs en de kans is groot dat ze toch meer willen weten, dan komen ze wel bij je partner aankloppen! Ze zullen zeggen dat alleen een vermoeden niet genoeg is. Hoe lastig dit ook is. Sterke met de keuzes Liefs Marina
21 juni 2020
Inderdaad zeer lastig en iemand is onschuldig tot het tegendeel is bewezen. Als je dan bepaalde zaken gaat roepen dan kun jij juist strafbaar zijn voor laster. Die persoon zal dan mogelijk weer verplaatsen en dan is het geen garantie dat het dan niet gebeurd. Hoe het in belgie geregeld is weet ik niet. Maar misschien kun je bij een justitiële locatie anoniem wel een melding maken zodat ze het in de gaten kunnen houden. Op deze manier laat je het bij de instantie maar hebben jullie wel je ding gedaan?
21 juni 2020
Ojee, ja dat is lastig! Ik snap je machteloosheid volkomen! Maar stel dat deze persoon zijn leven verbetert heeft en jij staat aan de deur (bij wijze van) om haar te waarschuwen terwijl zij een fijne relatie met hem heeft, dan heb jij het gedaan en ben jij de viezerik.. die stress wil je jezelf niet aandoen. Begrijp me niet verkeerd, ik heb weinig vertrouwen in dit soort gevallen die hun leven verbeteren. Het zit toch in ze om andere zoiets aan te doen. De mens valt snel terug in “oude gewoontes” als het allemaal even niet zo lekker loopt.. maar uiteraard zijn er altijd uitzonderingen. Helaas is je partner diegene die het moet doen als hij er ooit aan toe is. Je zou kunnen informeren naar de mogelijkheden bij de zedenpolitie. Ze zullen aangeven dat hij langs kan komen voor een informatief gesprek zoals hun dat noemen. Hierin kan hij vertellen wat er gebeurd is en vanuit daar kan hij ervoor kiezen om wel/niet aangifte te doen. Hoe dat werkt leggen ze allemaal netjes uit. Sterkte en wijsheid voor jullie beiden! Liefs, Kate