Hoi allemaal,

Twee weken geleden ben ik op de fiets aangereden door een bestelbusje.
Op een kruising moest ik een auto voor laten gaan die van rechts kwam. Het busje reed achter mij en heeft mij op 1 of andere manier over het hoofd gezien en is gewoon doorgereden om rechts af te slaan.
Dit busje had ik eerder al ingehaald omdat hij langs de kant stil stond. Op het moment dat ik bij zijn voorwiel was trok hij op om weg te rijden. Zonder dus in zijn spiegel te kijken. Ik herkende het busje na mijn aanrijding omdat het een herkenbaar busje uit mijn stad is. Hij was zeker met andere dingen bezig dan opletten.

Ik ben best hard ten val gekomen en de fiets lag onder de bus. Politie en ambulance waren erbij en na controle in de ambulance ben ik naar huis gebracht door de politie. Er is afgesproken met de bestuurder van het busje om het schadeformulier op een later tijdstip samen in te vullen omdat ik door ging naar de huisarts (die mij uiteindelijk toch naar het ziekenhuis stuurde voor rontgenfotos)

Ondanks dat ik flink wat verwondingen had (hersenschudding/schaafwond op hoofd/ sleutelbeen uit de kom/ gekneusde hand en vingers/ beide ellebogen bont en blauw / behoorlijke blauwe plekken op beide benen) wilde ik toch graag snel tot een afspraak komen om het verzekering proces in gang te zetten. Zeker nu ik zonder vervoersmiddel zit.

Helaas kom ik niet tot een afspraak met de tegenpartij. Vanuit zijn kant zegt hij af, en na herhaaldelijk contact met hem te hebben opgenomen geeft hij in een lang appje (hij wil om een of andere reden niet bellen) aan dat hij het moeilijk heeft en druk is met zijn bedrijf en daarom geen tijd heeft.

Ik heb hierop niet gereageerd omdat ik best boos was. Door zijn fout heb ik geen fiets meer, heb ik de eerste week haast niet geslapen omdat ik niet plat kon liggen en zit ik al twee weken thuis in de ziektewet terwijl mijn werkgever het ook moeilijk heeft in deze corona crisis.

Ik heb contact opgenomen met mijn rechtsbijstand en die gaven aan dat ik ook eenzijdig het formulier kon invullen en opsturen. Dit heb ik dus maar gedaan omdat ik al weer een week niks van hem heb gehoord.

Geen excuus, geen kaartje of bloemetje en geen poging tot het maken van een afspraak. En ik merk dat ik hier eigenlijk wel emotioneel en boos om ben. Het liefst zou ik hem willen zeggen wat ik er van vind, maar ik ben bang dat dit de zaak niet ter goede komt.

Ik ben hier dus eigenlijk met de vraag of het verstandig is de tegenpartij te confronteren met zijn in mijn ogen onmenselijk gedrag. Naar mijn idee vind hij zichzelf slachtoffer terwijl ik alle hinder ervaar en ik merk dat ik daar veel moeite mee heb.