Pff heftig verhaal Lily88! Je hebt zeker een moedige en stoere dochter. Snap dat het enorm zwaar is, gelukkig dat er bewijs is gevonden. Heel veel sterkte voor jullie, als je wilt praten even je hart luchten mag je altijd even een privé berichtje sturen!

Wat verschrikkelijk Lily88! ik kan me niet eens een voorstelling maken van wat zoiets met me zou doen. Dat zal allemaal flink wat teweeg hebben gebracht en brengen. Fijn dat er een lichtpuntje is nu,, ook al heeft het ongeloof vermoedelijk al veel schade aangebracht. Ik wens jou en je kleine veel sterkte de komende tijd!

Hallo, ik heb dezelfde ervaringen. Altijd één of andere vorm van misbruik, met alle jongens in mijn leven, behalve de ene waarmee ik nog steeds een goede band heb, die mij begrijpt omdat hij hetzelfde heeft meegemaakt, met zijn moeder. Zo een groot taboe. Bij mij waren het altijd jongens, en mijn vader, daarmee is het begonnen. Dat had ik zo diep begraven dat ik het pas een half jaar geleden 'ontdekt' heb, of beter gezegd, in mijn hoofd gevonden heb. Na jaren en jaren zoeken naar de juiste therapeut. Niet toevallig iemand die het ook heeft meegemaakt. Mijn familie, die het sinds december weet, is helemaal verdeeld. Mijn moeder is boos op mij, al haar hele leven. Ik denk dat ze jaloers was. Ook misschien een groot taboe, moeders die jaloers zijn op hun dochters en hun als een soort concurrentie haten. Dat was het grootste dat in mijn hoofd zat, de reden dat mijn moeder al mijn heel leven kwaad is op mij en op mijn zus en ons dat altijd heeft laten merken, door mijn broers meer aandacht te geven. In mei heb ik ontdekt, dat mijn dochter dezelfde ervaringen heeft moeten maken, ze was toen net vier. Mijn moedige dappere dochter heeft er met mij over gepraat. De nachtmerrie begon opnieuw. En het deed zoveel meer pijn als die van mezelf. Mijn kind, dat ik altijd heb beschermd, zo goed k kon, ten koste van mezelf, was thuis de prooi van mijn man. De hel duurt nu al bijna een jaar en we zijn er nog lang niet, maar twee weken geleden kwam eindelijk een klein lichtpunt: de politie heeft bewijzen gevonden van zijn daden. Niet thuis maar online, met andere kinderen. Kijken. Dat is even erg. Zo een vieze valse smeerlap. En ik heb het nooit gezien. Of geweten. Of vermoed. Ik dacht dat hij 'gewoon vreemdging'. Niet dus. Of toch niet alleen. Het ultieme verraad. De gewisheid, dat ik door mijn verleden voor hem de ideale partner was. Naïef en blind en kansloos. Maar niet meer lang. Ik heb goede ondersteuning, maar dat is de hel. De absolute hel. Want de officiële instanties stonden allemaal aan zijn kant en geloofden dat hij onschuldig en ik gestoord was. En mijn kind mijn eigen ervaringen had ingepraat. Handig toch, voor zo iemand. Op alles voorbereid. Meedogenloos en slecht en vals en charmant en rijk en knap en succesvol en een monster. Maar alleen achter gesloten deuren, thuis. Terwijl ik sliep.

Hai anoniem83, Elke keer als ik hulp had liet ik steeds een stukje meer zien. Tussendoor nam ik pauze qua therapie om alles een plekje te geven. De juiste personen om je heen hebben. Verschillende therapieën uitgeprobeerd. Qua verdriet kon ik gelukkig veel in het sporten kwijt. De laatste behandelingen hebben mij bij het laatste restje geholpen. En toen hoorde ik dat het PTSS was, voelde eigenlijk als een bevrijding. Ik kon geholpen worden. En ik ben eindelijk van die nare beelden af. Nu kan ik weer voelen en genieten! En ik hoop dat ik dit door kan geven aan anderen

Mooi dat je je verhaal nu zo wilt delen om anderen te steunen. Heftig dat je er eigenlijk mee opgegroeid bent. Het is een vreemd iets waar een mens allemaal gewend aan kan raken/normaal kan gaan vinden. Wat was voor jou je keerpunt om in plaats van een "bandje af te spelen" daadwerkelijk te gaan praten en in contact te komen met je verdriet? Daarnaast ben ik ook wel nieuwsgierig naar hoe je verleden zich nu nog verhoud tot je heden. Vorig jaar alle trauma's aangepakt en dan nu hier zo staan en je verhaal doen en er voor anderen zijn. Knap hoor. Dan heb je aardig wat aangepakt als ik dat zo lees. Welke zaken heb je ondernomen en wat zijn de dingen die je hebben geholpen naar je huidige situatie toe? Last but not least. Welkom als Ambassadeur. Hopelijk kun je ook trots zijn dat je uit de anonimiteit bent gestapt!