Extreme vorm van fawning nav psychisch geweld
Hallo allemaal,
Ik ben op zoek naar lotgenoten die langdurig psychisch geweld hebben meegemaakt en daardoor in een diep patroon van fawning terechtkwamen – het constant pleasen, jezelf wegcijferen en je aanpassen om de ander tevreden te houden en escalatie te voorkomen.
In mijn situatie dreigde mijn ex herhaaldelijk met suïcide als ik weg zou gaan. Dat heeft een enorme impact op mij gehad en maakte dat ik steeds verder over mijn eigen grenzen ging om de situatie “veilig” te houden. Uiteindelijk is dat patroon zó diep ingesleten dat ik mezelf volledig kwijtraakte en nu merk dat ik het ook in andere relaties en naar mijn naasten meeneem.
Ik ben me inmiddels bewust van hoe verstrikkend en schadelijk dit mechanisme is en werk eraan om eruit te komen. Maar mijn omgeving begrijpt niet goed hoe diep je verstrikt raakt in fawning of waarom iemand zo ver gaat dat het lijkt alsof je een dubbel leven leidt.
Ik zoek:
✅ Mensen die dit ook hebben meegemaakt en verder zijn in hun herstel.
✅ Ervaringen over hoe jullie dit patroon doorbraken.
✅ En misschien iemand die zou kunnen helpen uitleggen aan naasten hoe verlammend en destructief dit overlevingsgedrag kan zijn (dat het geen bewuste keuze is, maar een reflex om emotioneel te overleven).
Wil je jouw ervaring delen (hier of via DM)? Het zou enorm helpen om te horen hoe anderen dit hebben ervaren en hoe je het proces van loskomen bent aangegaan. â¤ï¸
4 Reacties
Wat goed dat je jezelf uit het isolement haalt en contact zoekt na zo'n traumatische ervaring.
Ik heb ook in een narcistische relatie gezeten. De eerste 2 weken waren betoverend mooi. Zo mooi dat ik er 13 jaar voor gevochten heb om het terug te krijgen. De meest absurde situaties heb ik met hem meegemaakt. Telkens wanneer ik dacht dat hij de grens nu wel bereikt had, ging hij die ook weer over, mentaal, emotioneel, seksueel, financieel, spiritueel,...
's Nachts op mijn ramen en deuren bonken tot ik open deed, ook al had ik duidelijk gezegd dat ik alleen wou zijn. Zich in het maïsveld verstoppen tegenover mijn deur om me te bespieden. Hoeveel stroppen hij niet in mijn brievenbus heeft gestoken om te impliceren dat hij zich ging ophangen als ik hem niet binnen liet... En als ik hem binnenliet bleef hij op me inpraten, kritiek spuien, me neerhalen,... nooit was het goed genoeg of mijn 'ja' overtuigend genoeg. En ik mocht zelf niet spreken, want dat bevestigde mijn onbegrip voor zijn situatie. Zelfs zijn polsen oversnijden in mijn woonkamer omdat ik vroeg om te vertrekken - weliswaar veel te oppervlakkig om ernstig genomen te worden. Mijn reactie: "je hebt 5 liter bloed; als je nu te voet vertrekt ben je nog ruim op tijd bij de spoedafdeling." Klinkt misschien grof, maar iemand die onbegrijpelijke of absurde dingen doet zodat jij over je grenzen laat gaan verdient niet beter dan een gelijkwaardige tegenreactie. De post-narcistische herevaluatie van het gebod 'doe niet aan een ander wat je zelf niet zou willen' is 'behandel iemand zoals hij/zij jou behandelt'. Zo bescherm je jezelf in een wereld die blijkbaar wemelt van narcisten. Je kunt 2 kanten op als slachtoffer van een narcist: je ontwikkelt een depressie of je ontwikkelt zelf gedeeltelijk een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Bij een depressie loop je leeg. Je vechtlust is op. En wanneer de narcist niet meer op je kan teren en je 'weggooit' als een oude vod zal je er jaren over doen om uit die neerwaartse spiraal te geraken.
Maar het kan anders...
Er is een manier om je liefdevolle en empathische kant te gebruiken als 'een wapen' tegen de narcist of narcisten die je misschien nog tegenkomt, maar hiervoor moet je je overtuigingen herbekijken. Welke overtuigingen over omgang met andere mensen helpen je om je te beschermen vandaag? Wat wil je nog in je leven laten en wat niet? Stel een sociaal contract op voor liefde, vriendschap,.... Controle vanuit zelfliefde is gezond, geeft richting, is duidelijk.
Versterkende groetjes.
Wat goed dat je jezelf uit het isolement haalt en contact zoekt na zo'n traumatische ervaring.
Ik heb ook in een narcistische relatie gezeten. De eerste 2 weken waren betoverend mooi. Zo mooi dat ik er 13 jaar voor gevochten heb om het terug te krijgen. De meest absurde situaties heb ik met hem meegemaakt. Telkens wanneer ik dacht dat hij de grens nu wel bereikt had, ging hij die ook weer over, mentaal, emotioneel, seksueel, financieel, spiritueel,...
's Nachts op mijn ramen en deuren bonken tot ik open deed, ook al had ik duidelijk gezegd dat ik alleen wou zijn. Zich in het maïsveld verstoppen tegenover mijn deur om me te bespieden. Hoeveel stroppen hij niet in mijn brievenbus heeft gestoken om te impliceren dat hij zich ging ophangen als ik hem niet binnen liet... En als ik hem binnenliet bleef hij op me inpraten, kritiek spuien, me neerhalen,... nooit was het goed genoeg of mijn 'ja' overtuigend genoeg. En ik mocht zelf niet spreken, want dat bevestigde mijn onbegrip voor zijn situatie. Zelfs zijn polsen oversnijden in mijn woonkamer omdat ik vroeg om te vertrekken - weliswaar veel te oppervlakkig om ernstig genomen te worden. Mijn reactie: "je hebt 5 liter bloed; als je nu te voet vertrekt ben je nog ruim op tijd bij de spoedafdeling." Klinkt misschien grof, maar iemand die onbegrijpelijke of absurde dingen doet zodat jij over je grenzen laat gaan verdient niet beter dan een gelijkwaardige tegenreactie. De post-narcistische herevaluatie van het gebod 'doe niet aan een ander wat je zelf niet zou willen' is 'behandel iemand zoals hij/zij jou behandelt'. Zo bescherm je jezelf in een wereld die blijkbaar wemelt van narcisten. Je kunt 2 kanten op als slachtoffer van een narcist: je ontwikkelt een depressie of je ontwikkelt zelf gedeeltelijk een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Bij een depressie loop je leeg. Je vechtlust is op. En wanneer de narcist niet meer op je kan teren en je 'weggooit' als een oude vod zal je er jaren over doen om uit die neerwaartse spiraal te geraken.
Maar het kan anders...
Er is een manier om je liefdevolle en empathische kant te gebruiken als 'een wapen' tegen de narcist of narcisten die je misschien nog tegenkomt, maar hiervoor moet je je overtuigingen herbekijken. Welke overtuigingen over omgang met andere mensen helpen je om je te beschermen vandaag? Wat wil je nog in je leven laten en wat niet? Stel een sociaal contract op voor liefde, vriendschap,.... Controle vanuit zelfliefde is gezond, geeft richting, is duidelijk.
Versterkende groetjes.
Weten dat je dit doet is al een groot deel ervan. Maar het heeft ook een nut. Veelal dus om onveilige situaties af te wenden. Wat ik dus gedaan heb is "onveilige situaties" aangaan. Dit zodat ik mijn brein aan mocht leren dat de wereld niet zoveel gevaar met zich mee bracht. Dat mijn angst niet leidraad mag zijn van mijn regie.
Dus wat heb ik gedaan. Aangaan aangaan aangaan. Oftewel exposure exposure exposure. Altijd mijn grenzen bewaken. Ervaar ik angst dan ga ik het juist aan (zolang die angst niet te rechtvaardigen is met een recent voorbeeld). En dit doe ik nu nog steeds hoor. Zo plaats ik berichten op linkedin die soms wel lastig zijn om te delen. Maar mijn keuze om niet door angst te laten leiden maakt dat ik regie pakte