meid van 25
hoi allemaal
ik ben een meid van 25 jaar.
sinds kleins af aan heb ik een moeilijke jeugd gehad. Moeder was lichamelijk ziek en had veel zorg nodig. ze was ook zo nu en dan in het ziekenhuis. dan was ik alleen met mijn vader, die ook regelmatig van huis was door werk.
maar als hij thuis was, was er altijd ruzie en liep de ruzie uit de hand, werd het fysiek. maar daar mocht niet over gepraat worden.
toen ik 13 was verloor ik mijn maagdelijkheid aan mijn vader, op een gruwelijke manier. ik moest. anders kreeg ik slaag.
vanaf dat moment is het doorgegaan tot ik een jaar of 18 was.
in 2017 is mijn moeder overleden, toen werd het nog erger.
ik mocht niks meer, ik was niks en zal ook niks worden. ik ben een luilak. een zwijn. ik geef niks om hem. ik doe niks voor hem.
sinds dat mijn moeder is overleden, is het alleen maar ruzie, ruzie, ruzie.
alles wat ik doe, is niet goed. en als ik wel iets goed doe, krijg ik te horen "je bent net al je moeder. alleen maar lui zijn en voor problemen zorgen."
ik ben nog thuis wonend op get moment, maar ik trek dit gewoon niet meer.
ik heb in 2017 en 2018 geprobeerd voor zelfmoord, maar ik kon het niet. in 2017 is ook depressie vast gesteld, waar ik tot ongeveer 2023 last van gehad heb.
als ik het met mijn vader overheb, van de zelfmoord gedachte en depressie, zijn het leugens en overdrijven volgens hem.
ik krijg alleen maar comentaar op alles, wat ik eet, wat ik doe, waar ik werk, hoe ik denk, met wie ik omga.
ik heb sinds 2024 een relatie, langzaam maar zeker kom ik uit tegenover mijn vriend (K).
mijn vader mag mijn vriend niet. omdat K mij van hem wegneemt. K was in het begin ook niet welkom bij mij thuis.
nu komt K ook eigenlijk niet meer binnen, grote deels zodat hij mijn vader niet hoeft te zien.
K is heel zorgzaam en beschermend, maar K kan niet de mentale mishandeling wegnemen, die nogsteeds gebeurden.
ik probeer er alles aan om zo goed mogelijk het rustig te houde in huis, zelfs als ik er zelf onder door ga, maar krijg er alleen maar 'gezeik' voor terug.
ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen, ik kan dit gewoon niet meer aan.
ik heb ook de financiële mogelijkheden niet om uit huis te gaan, naarmate mijn vader mij rekening kan zien, en ik hem elke maand moet betalen voor huisvesting.
2 Reacties
Ik ben blij dat je er nog bent, ondanks de suïcidale gedachten en uitingen. Ik heb hier zelf ook last van: maar het is ontzettend knap dat je er nog steeds bent. Dit is ook jouw leven, dit leven is van jou en als het je lukt mag je zelf de teugels weer in handen nemen. Het is ook enorm goed dat je het begint te delen met je vriend. Ik hoop dat je bij hem de juiste steun mag vinden.
Wat betreft de woning, sta je ingeschreven bij je lokale woningbouwvereniging? Misschien kan je op loting-woningen reageren of desnoods een urgentie aanvragen. Heb je hier 'hulp' bij? Anders kan je - als je dat durft - hiervoor/hiermee ook naar je huisarts.
Heel veel sterkte in deze ontzettend moeilijke situatie.
Wat een hoop ellende heb je meegemaakt en maak je nog mee.
Ik denk dat het tijd wordt dat je voor jezelf gaat kiezen.
Ik weet niet of je werkt of een inkomen hebt; zelfs een kamer huren is beter dan deze terreur waar je nu inzit.
Veel sterkte