Twee gezinsleden weg in twee maanden
Mijn jongste broer is uit het leven gestapt afgelopen november en een maand later ging mijn vader erachteraan, eerst had hij verdriet om zijn zoon, later viel hij om de haverklap, hij liep al achter de rollator
Het is nu 4 maanden geleden en bij mij komt steeds meer verdriet naar boven, en ik heb het heel erg koud.
Ik voel mij onrustig in mijn lijf, voel dat rond mijn hart en keel.
Bezig met laden...
6 Reacties
Wat goed dat je je verhaal deelt. Dit moet inderdaad een heel lastige winter zijn geweest. Het verwerken van een verlies kost best veel tijd heb ik gemerkt. Ik heb geleerd het vooral de tijd te geven. De gevoelens van onrust herken ik wel. Bij mij voelde het als een soort van houvast dat ik kwijt was.
Fijn om te horen dat je een wandelgroep hebt gevonden. Even je gedachten verzetten en wellicht kun je daar je verhaal ook een beetje kwijt. Buiten zijn is altijd fijn in ieder geval. Zeker in dit seizoen waar we gelukkig weer meer mooi weer krijgen. Ik duim voor je dat de lente snel gaat beginnen.
Groeten, Vincent
Ik heb ook sinds kort 1op1 begeleiding van nabestaandenzorg dat vind ik heel fijn.
Ik hoop dat je een fijne manier vindt om die te kunnen (en durven) uiten. Sterk van je dat je het deelt en dank je wel daarvoor!
Heel veel zachtheid en verzachting toegewenst!
Ik ben ook bij een wandelgroep nu, dat is fijn.
Al heeft iedereen daar een partner verloren, dat vind ik toch anders als bij mij
Ik ga er niet consistent heen en niet altijd vind ik daar herkenning, maar er gewoon zijn met mijn rouw en verdriet is erg fijn. Dat troost of steunt wel.
Ja daar loop ik ook wel tegenaan.
Een partner is toch wezenlijk anders als een broer of zus verliezen.
Mijn broer wilde geen verbinding met mij.
Toen ik hem dat vroeg zei hij, dat ligt niet aan jou maar aan mij.