En nu?

Hallo Xue-66, helaas moest ik ook vechten tegen het systeem, dus ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Hou je sterk en ga maar door. Je wens om gelukkig te zijn is helemaal begrijpelijk. Ik spreek vanuit mijn persoonlijke ervaring (voor jou kan natuurlijk anders zijn), maar ik weet dat voor mij geen geluk mogelijk is totdat ik tegen mezelf zou kunnen zeggen "ik heb alles gedaan wat ik kon, ik alle deuren aangeklopt, ik heb echt alles gedaan en nu mag ik rusten". Als ik opgeef, dan zal ik eeuwig frustratie koesteren, dat er nog iets was wat ik kon doen en dat ik heb gefaald. In mijn zaak zie ik wel dat de status quo langzaam maar zeker verandert, maar natuurlijk niet zo snel als ik zou willen. Politie en Justitie doen idd niets, en stellen zich op het standpunt dat ik een "bittere ex-vrouw" ben "die een goede man zwart wil maken", hoewel ik slechts mijn ervaringen en mijn pijn door jarenlange mishandeling wil delen. Ik weet niet waarom zo'n vooroordeel bestaat binnen het systeem, dat de mannen altijd gelijk hebben en wij, vrouwen, altijd bitter en wraakzuchtig zijn. Wat mij helpt in donkere momenten, is "Shawshank Redemption", de scene waar hij 10 jaar lang schreef naar alle instanties enkel om boeken te krijgen voor de bibliotheek. Dit is een lange strijd, maar die is pas echt verloren op het moment dat je je opgeeft. Wees sterk, je bent niet alleen!

Lieve Xue-66,

Ik weet hoe je je voelt en heb mezelf deze vraag ook ooit gesteld. Vooral niet weten of dit uberhaupt gaat stoppen frustreerde mij. Zeker omdat ik ook het gevoel begon te krijgen dat ik tegen hem én het systeem moest vechten.
Maar voordat ik hier aan onderdoor zou gaan, wat ik permanent weigerde, heb ik zélf het roer omgegooid door de eer aan mezelf te houden.
Ik ben nu 14 maanden verder sinds de relatiebreuk en 4 maanden verder sinds het moment van ‘helen’.
Tot een strafproces is het bij mij helaas (nog) niet gekomen. Extra pijnlijk om te horen als je met eigen ogen moet toezien hoeveel fouten de politie tijden het onderzoek maakte en het daardoor een sepot werd. Ik pak m’n “verlies” en heb nu voor mezelf gekozen. Ik laat anderen niet voor mij bepalen hoe ik me moet voelen en doe waar ik blij en gelukkig van wordt. Ik zit nu goed in mijn vel en op mijn werk gaat het nog beter dan voor de ellende! Het was moeilijk om te geloven dat dingen beter worden, maar ik heb het stuur overgenomen door goed voor mezelf te zorgen en heel dicht bij mezelf te blijven.
Ik kan je dat echt aanraden. Hoe verschrikkelijk de situatie -waarin je momenteel zit- ook is.
Hou je sterk en pas goed op (jezelf)! Je gaat je beter voelen op het moment dat jij daar klaar voor bent en voor kiest. Jij kan dit!

Veel kracht & sterkte toegewenst, take care!