Zonder

Zonder samen naar een nieuwe jaar…..en dat is ook zo. Op de oudejaarsdag in de rij voor de oliebollen staan wetend dat ik moet maar voor mijzelf halen, die Nuttellabal wat mijn jongen vond HEERLIJK moet ik dit jaar overslaan.
Samen aftellen, samen proosten dat gaat nooit meer.
Dankjewel Leven voor een prachtig gedicht!
Sterkte iedereen!!!
Jenya

Ik heb het vooral aan het kerstdiner. Zonder hem die, altijd zo vol overgave kookte en de dinerborden versierde. Zonder hem die probleemloos een extra bord bij zette voor die onverwachte gast. Zonder hem die een toast uitbracht…
En op oudejaarsdag, zonder hem terwijl we samen in de keuken ontelbare oliebollen bakten met de top 2000 erg hard om de afzuigkap te overstemmen en het plezier te verhogen. Zonder die omhelzing om 12 uur…
En toch maak ik er ieder jaar wat van.
Kracht voor ons allemaal

Ah, wat mooi..

Dankjewel dat je je gedicht hebt gedeeld.

Ik herken het heel goed, december is echt zwaar.

Mijn moeder heeft er 3 jaar geleden op oudjaarsdag een eind aan gemaakt. Ik sla kerst en oud&nieuw over, zondag gaan we voor 3 weken naar de Pyreneeën. Rust, wandelen, veel schrijven.
Ik heb moeite om het gevoel echt dichtbij te laten komen, waardoor ook al mijn positieve gevoelens gedempt raken. Dus ik ben van plan om het al schrijvend te proberen toe te laten.

Jouw gedicht doet me denken aan mijn moeders feestelijk oplichtende ogen als we kerst met haar vierden, in de goede tijden. Dat komt nooit meer terug. Maar ook de zware tijden niet meer, en dat is dan weer het complexe eraan. Want als ik dat denk, zit ik meteen vol schuldgevoel.
Afijn, jullie zullen dit misschien ook wel kennen.

Dankjewel, Leven. Ik denk aan je, en aan alle andere lotgenoten die zich nu door de feestelijk versierde winkels bewegen en denken aan hun dode geliefde terwijl Mariah Carey nog maar eens haar kerstliedje inzet. Hou vol..