Twee jaar geleden heb ik met de auto een fietser aangereden. Het was in een winkelgebied en ik reed gelukkog stapvoets toen een oude meneer op een e-bike een onverwachte beweging maakte en van zijn fiets afviel. In eerste instantie dacht ik dat de man was overleden. Maar gelukkig kwam hij bij bewustzijn. Hij had een grote hoofdwond en ik was erg bang dat hij alsnog zou overlijden. Het was ontzettend koud en de ambulance liet erg lang op zich wachten. Gelukkog waren er veel lieve omstanders. En de politie ontfermde zich over mijn kinderen die in de auto zaten en alles gezien hebben. 

Ik ben later nog bij de zoon van het slachtoffer langs geweest. Het was niet mijn schuld, maar je voelt je wel heel erg schuldig aangezien het om een fietser/oud mannetje gaat.

En helaas heb ik nog dagelijks klachten door dit ongeluk. Ervaar veel stress bij het horen van harde geluiden en denk elke dag aan het slachtoffer en of ik het niet had kunnen voorkomen als ik nog beter had opgelet. Kortom iets wat ik een plekje moet gaan geven om weer door te kunnen. 

Ik wens iedereen die dit soort dingen meemaakt heel veel sterkte!