41.000 euro via een fake escrow account.

Dit is een heel erg lang verhaal dat gaat over heel veel geld en heel veel boosheid en frustratie. Maar ik moet het kwijt...
Al jaren hadden we het erover, een camper kopen. Na 2x met de camper van mijn schoonouders te zijn weggeweest en een keer een camper te hebben gehuurd, bleef het gevoel van vrijheid en de nieuwe plekken ontdekken bij ons. Omdat we niet samenwoonden konden we niet lenen. Afgelopen juni zijn we gaan samenwonen en konden gaan sparen om een start te maken. Mijn vriend keek dagelijks naar het camperaanbod. Het kriebelde te veel en bij iedere camper die we zagen dachten we: zullen we…?

Half september zijn we gaan kijken naar echte campers. Wat willen we wel en wat niet? Toen die keuze gemaakt was, was het zoeken op internet gemakkelijker. We onderzochten we lenen. Ik wilde niet te veel per maand kwijt zijn voor een camper of heel veel rente betalen. Ik vond het al heel wat om geld te lenen, want ik had nog nooit een lening of schulden gehad!
 

We kregen de tip om in Duitsland te gaan kijken. We informeerden ons over het invoeren van een camper en keken wat rond op sites. En daar stond hij…onze camper!
En heel betaalbaar ook nog voor het bouwjaar en het aantal kilometers.
€44.750. Dat zou op een maandbedrag neerkomen wat voor ons haalbaar was i.c.m. het aantal jaren afbetalen. En deze camper was redelijk jong, dus als we hem zouden willen verkopen over 5 jaar, dan zouden we er ook nog wel een goede prijs voor kunnen krijgen.

Ik reageerde op de advertentie. Een reactie bleef uit. Ik reageerde nog een keer via een een andere knop bij de advertentie. Maar niets. Ook Simon probeerde het nog een keer.
Na twee weken kreeg ik een mail van Emma Olsson dat de camper er nog was. Ik vroeg of we konden komen kijken. Hij stond op 2 uur rijden van waar wij wonen. Ja hoor, dat was geen probleem. Maar de camper bleek in Zweden te staan. Ze waren net verhuisd en hadden de camper willen invoeren in Zweden. Dit bleek te duur en daarom verkochten ze de camper. € 41.000. Huh? Minder dan op de site? Helemaal niet erg natuurlijk, want dat was ongeveer het bedrag dat we aan bpm zouden moeten betalen. Ze hadden er alleen maar in gereden in tripjes naar Scandinavie, hij was altijd goed onderhouden en in goed staat. We zouden ook de stoelen en de tafels erbij krijgen.
Onder aan de mail stond een website en een telefoonnummer. Ik keek op de website. Het menu werkte (nog) niet. Het leek erop dat ze iets met visuals deden.

Ik gaf aan dat Zweden niet direct naast de deur lag, maar dat dat niet betekende dat we niet meer geïnteresseerd waren. Ik had binnenkort herfstvakantie en gaf aan dat we naar Zweden konden komen om de camper te bekijken. Emma was enthousiast en dacht mee. We konden hem laten nakijken bij een garage, een proefrit maken, en als alle oke was, konden we hem naar Nederland rijden. En gaf ze aan, als het écht niet mocht lukken, was ze bereid om de camper naar Nederland te laten komen. 
Emma was sowieso erg prettig en open in de communicatie. Ze was beleefd en reageerde altijd enthousiast. De mailtjes werden iets persoonlijker rondom werk en ze gaf dat we geen haast hoefden te maken als wij het ook druk hadden, want zij waren ook druk op het werk. 

Ik ging op zoek naar treinritten. Ik gaf Emma aan dat we niet zo heel veel tijd hadden en dat mijn vriend moest kijken of hij vrij kon krijgen maar dat we waarschijnlijk dinsdagochtend zouden arriveren maar donderdag weer weg moesten.
Er ging een dag overheen.
Emma schreef terug dat ze van dinsdag t/m donderdag druk was met een klant uit Noorwegen en tussendoor niet veel tijd voor ons zou hebben, maar als we de terugreis tot vrijdag zouden kunnen uitstellen, had ze vrijdag álle tijd voor ons. Wel toevallig dat ze nét op die dagen niet kan, maar ze geeft aan vrijdag wel te kunnen. Ik was even vergeten dat ik had verteld dat ik die vrijdagavond moest optreden.

Ik moest maar laten weten wat voor ons kon en anders, nogmaals, met alle liefde zou ze de camper naar Nederland laten transporteren. Ze hoefde geen aanbetaling, want de verkoop zou gaan via Cash Sentinel (deze naam stond als link in de mail). Een betrouwbare partij

Ik klikte er op en kwam op een website (htpss:// met slotje) waar allerlei informatie stond die ik in 5 talen kon lezen. Ik zocht op trust pilot en Cash Sentinel bleek veilig en kreeg een 4.8 uit bijna 4000 reviews.
Ik zou daarin een account aan moeten maken. Dat heb ik later die dag gedaan. Ik kreeg een code via sms en daarmee was mijn account geactiveerd.
Ik vertelde Emma dat ik een account had aangemaakt.

Een dag later mailde Emma dat ze het contract die avond klaar zou zetten. 
De volgende dag mailde ze dat het contract er in stond en dat ik als het goed was een bericht zou krijgen. Die kreeg ik niet, maar ik zag wel dat het contract er in stond. Als ik het daarmee eens was, kon ik tekenen en het geld overmaken. 
Even voor het beeld; Cash Centinel is wat men noemt een escrow company. Escrow is een manier om je geld te beschermen, een soort ‘geblokkeerde bankrekening’. De rekening is dus by Cash Sentinel,  een neutrale, financieel betrouwbare derde partij. De koper betaalt het geld op de rekening alleen uit als er een volledige overeenkomst is tussen beide partijen. In mijn geval was dat, als de camper was geleverd konden we hem na laten kijken. Als we de camper zouden nemen, zou het geld pas vrijgegeven worden naar Emma. Zo niet, dan zou de camper naar een garage in Duitsland gaan om daar verkocht te worden zodat Emma verdere onkosten bespaard zouden blijven.
Ze stuurde een foto mee van het kentekenbewijs waar haar naam op stond maar het adres was afgedekt. En een foto van de rekening van de laatste beurt. 

Het contract was prima, zoals afgesproken. Inmiddels was ik bezig met de lening. Deze was ook akkoord en toen ging het heel erg snel! Ik klikte om het geld over te maken en zag een rekeningnummer waarvan ik niet wist of ik het wel vertrouwde. Ik zag nl een naam. C.S. Echterbrück. Het adres was in Keulen. Ik heb de IBAN gechecked en het adres. Het adres was dat van een high end kantorencomplex. Wat mij een logische plek leek voor zo’n firma. Ik typte de naam Echterbrück in. Er verscheen niets, geen mensen, geen foto’s van personen, alleen maar een camping met de naam Echternacherbrück. Ik checkte het IBAN nummer. Die bleek ook te bestaan. Ik vroeg nog aan mijn vriend of dat wel zou kloppen. Hij gaf aan dat Escrows werkten met een derde partij en dat dit dan waarschijnlijk de derde partij was. Ik maakte het geld over, uploade een betaalbewijs en mailde Emma dat het geld eropstond.

Zij had aangegeven dat zodra ze bericht had ze de papieren in orde zou maken voor het transport.Na deze mail bleef het stil, terwijl we al 3 weken dagelijks contact hadden. Ik had een naar onderbuikgevoel en keek op het account. Daar las ik dat de verkoper op de hoogte was gesteld van mijn mijn betaling. Het bedrag stond er nog gewoon. Ik haalde opgelucht adem, maar ergens bleef er iets knagen. Vrijdag hoorde ik de hele dag niks van Emma. Zaterdagochtend keek ik of ik een bericht had. Nog niet. Nu bekeek ik het account op mijn telefoon. Die gaf aan dat de website niet veilig was! Ik sprong uit bed en rende naar mijn laptop, opende het account, klikte op contract en poef……weg website.
Ik was in shock. Ik wist even niet wat ik moest doen. Ik rende naar de slaapkamer en waarschuwde mijn vriend. Die stond op. Bellen! We hadden moeten bellen! Ik probeerde te bellen. Geen gehoor. Mijn vriend probeerde. Nummer niet in gebruik. 
Ik zocht op Cash Sentinel en kwam op een website die er heel anders uitzag!

Ik probeerde te bellen met ze maar het menu was Franstalig. De bank! Ik belde de ASN bank. Die zouden contact opnemen met de Duitse (BUNQ) bank. Ik moest aangifte doen. Zonder aangifte kon de bank ook niet zo heel veel. Dat deed ik. Online, want geen bureau in de buurt én het betrof Fraude.

41.065….41.065….41.065…Het duizelde voor mijn ogen. Ik had nog nooit een lening afgesloten en vond het doodeng. En nu dit! 5 jaar betalen voor Ik belde Freo op advies van de bank om ook hen door te geven wat er was gebeurd. Zij konden hier natuurlijk niks mee.

Ik speelde de film terug en zag alle kleine aanwijzingen die ik wel had gezien, maar waar ik toen niet zo heel veel kwaad in zag. Bij elkaar opgeteld achteraf, het menu op de website, de dagen dat ze niet kon, opeens zag ik kleinde stukjes tekst in verschillende mails die exact hetzelfde waren (knip en plakwerk), de naam bij overboeken, het adres op naam van een kantorencomplex. Alles wat verklaarbaar leek, bleken nu signalen te zijn geweest. Ik kon mezelf wel voor de kop slaan! Hoe ben ik hierin getrapt! Ik voelde (en nog) me enorm stom, schaamde me kapot. Mijn vriend was boos op zichzelf omdat hij grote aversie heeft voor onlinehandelingen en mailen. We hadden moeten bellen en meer foto’s moeten vragen. We waren verblind door onze droom, mét daarbij ook een volle agenda.

De hele zaterdag zat ik online om te proberen te achterhalen wat ik nog meer had gemist. Ik ontdekte dat de camper gewoon nog steeds te koop aangeboden stond op de website. k besloot om via een fake identity als Belgische man met een eigen e-mail adres opnieuw op de camper te reageren om te kijken of ze opnieuw zouden happen en ze zo te ontmaskeren. Ik mailde de website waar de camper opstond, ik mailde Cash Sentinel, zocht op Emma Olsson, zocht op de kenteken, wat in Duitsland niet gaat, zocht de garage waar de rekening vandaan kwam. Die was sinds juni 2023 gesloten, dus daar kon ik geen informatie vandaan halen.   Het chassisnummer gaf info dat de camper een schadeverleden had en dat er sprake was van gestolen databases. Ik belde met een aantal vriendinnen, was boos, verdrietig, woest, gebroken. I Ik was vooral vreselijk woest over het feit dat mensen zo geen geweten hebben, je droom voeden, met je mee praten en vervolgens die droom kapot maken. Dát was wat me de eerste dag het allermeeste raakte, en nog steeds is dit iets waar ik enorm boos over ben. En verdrietig.

We hadden al een afspraak bij de rdw gepland, we hadden een lijst met spullen die we wilden kopen, zouden naar de kampeerwinkel, hadden al plannen voor de kerstvakantie (familie bezoeken in Portugal) en de zomer (3 weken Scandinavië én Emma bezoeken). We zouden in de weekenden dichterbij mooie plekken opzoeken, de hond kon nu mee op vakantie….Niks van dat alles.

En wat te doen met ‘Emma’? Ik schreef een nasty mail die ik niet verstuurde en besloot om dommetje te spelen en haar te mailen. “Ik weet dat je druk bent met de voorbereiding van de klanten uit Noorwegen maar…..” 
Verrek! Zondag kwam er een reactie! Dat ze inderdaad druk was máár de papieren voor transport in orde had en morgen (maandag/vandaag) zou de camper op transport gaan en woensdag hier zijn, wat mij genoeg tijd gaf om afspraken te maken met de garage en de rdw zei ze.
Ook de website was weer online. Daarvan heb ik meteen een screenfilm gemaakt.

Zondagochtend schrok ik wakker. Had ik nou ook mijn paspoortgegevens geupload? Ik wist het niet meer. Mijn hoofd was een chaos. Ik besloot uit voorzorg toch ook maar mijn paspoort aan te melden als vermoeden van fraude, als was daar (nog) geen sprake van, maar alleen al om het te voorkomen! 
Ik belde de bank want wilde weten hoe het ervoor stond. Of ik niks moest aanleveren. Nee, maar had ik geen mail gehad? Nee.

Weer zat ik de hele dag op internet. Ik probeerde een account te maken op de echte Cashsentinel om te vergelijken met de fake one (die nu weer weg was). Dat lukte steeds niet. Ik belde met een vriendin in Duitsland. Ik was als een kip zonder kop bezig. Ik kon niet stil zitten afwachten. Om kwart voor 4 kwam er een mail van de bank. Dat ze niets meer konden doen. Wel kon ik zelf contact opnemen met Bunq. Wat? Jullie hebben toch al contact met Bunq? Dan had ik dit gisteren zelf ook wel kunnen doen!  en filmpjes kijken over hoe dit in de toekomst te voorkomen. Ik was woest! Hoezo niks meer doen. Wat hebben jullie dan gedaan? Hoezo onderzoek? Wat dan onderzocht? In 1,5 dag? Filmpjes kijken? Ik ben voor tienduizenden euro’s opgelicht en ik moet filmpjes gaan kijken? Ik stuurde een boze mail.

Op naar de Bunqsite. Geen telefoonnummer. Online aangifte  gedaan. Opnieuw het hele verhaal weer typen. En de aangifte moest worden bijgevoegd. Die had ik niet.
Ik belde de politie. “Mevrouw, dat duurt 5 dagen voordat dit verwerkt is.” Ik barstte in tranen uit. Ik heb geen vijf dagen! Dan is mijn geld weg! Het gaat om 41.000 euro! De dame aan de lijn vroeg om even geduld en ging kijken wat ze kon doen. Toen ze weer bij me terugkwam vertelde ze dat ze een collega bereid had gevonden om de aangifte te verwerken. Maar 10 minuten later belde ze terug. Helaas konden ze dit niet omdat de aangifte was gedaan bij de afdeling Fraude.  Wel wilde ze proberen contact te zoeken en te vragen of ze voorrang wilden geven aan de zaak.

Ik stuurde Emma een korte mail dat ik geen tijd had en dat ik morgen uitgebreider zou reageren.
Ik kreeg een mail van Bunq waar in stond dat ik het had over het gebruik van een andere bank en dat ik die ook moest inlichten.
Geërgerd ging ik opnieuw naar de site waar ik alles weer opnieuw in moest typen (rekeningnummers, bedrag etc.) en uitlegde dat het om een fake site ging.
Het antwoord kwam…exact dezelfde mail als daarvoor. Ik ontplofte bijna. Waarom is er *&%**& niemand telefonisch bereikbaar!!!!

Slapen ging niet. Licht en om de haverklap wakker. Malen…wat had ik anders kunnen doen. Wat kan ik nu doen? Wat als het geld echt weg is? Vijf jaar lang afbetalen voor iets wat je niet krijgt? Onze droom in duizend stukken uiteen gespat. Zoveel geld…..wat hadden we daar allemaal mee kunnen doen…..

Maandagochtend. Het eerste wat ik deed was mijn mail checken. De aangifte was binnen! Wat was ik blij! De politie had woord gehouden! Ik ging naar de Bunq site, vulde de hele riedel weer opnieuw in en voegde de aangifte toe.
Wel wakkerde dat de woede richting de ASN Bank weer aan. Ik stuurde de aangifte met een boos bericht dat ik me totaal niet serieus genomen voelde en dat ik nu de aangifte had maar dat het mosterd na de maaltijd was omdat ze zaak gesloten hadden. 

Vervolgens ging ik naar het gemeentehuis met mijn paspoort waar ik weer het hele verhaal oprakelde en in tranen zat. Daarna reed ik naar Duitsland, voor mij 20 minuten en ging daar naar het politiebureau in de hoop dat ze me daar konden helpen. Daar kan je gewoon naar binnen lopen. Ik vertelde in steenkolen Duits wat er was gebeurd. Ze maakten aantekeningen en foto’s. Uiteindelijk gaf ze aan dat ik eigenlijk ook al deze informatie zoals het kentekenbewijs, de website links, de screenshots van de fake website allemaal ook aan de Nederlandse politie moest geven. Die had ik natuurlijk voornamelijk verteld over het geld en minder over de camper zelf. Ze vertelde dat Nederland en Duitsland samenwerken en dat ze verder op dit moment voor mij niets konden doen. Ik was allang blij dat ik iemand in levende lijven kon spreken! Al was het niet eens in mijn eigen taal. 

Ik kreeg een mail van Bunq. Bedankt voor het melden van fraude. Ik kon ook aangifte doen bij de politie. (AAAAAAAAARGH). Ze hadden met mijn informatie maatregelen kunnen treffen. Echter communiceerden ze alleen via mijn eigen bank.
Ik stuurde de mail door naar de ASN met opnieuw een boos bericht en dat ik graag van ze hoorde wat deze informatie was. En ook dat ik het schandalig vond dat ze me afscheepten met een mailtje als bank die pretendeerd er zo te zijn voor mens en milieu en dat ik graag een telefonische reactie wilde.

Er belden vriendinnen om te vragen hoe het ging. Ik wist het niet meer. Ik kon niets meer doen. Ik had alle instanties aangeschreven en wist niet wat ik nog meer kon. Het gaf me zo’n machteloos gevoel….
Wel had ik een bericht van de website, dat zij het vreselijk vonden wat me overkomen was en dat ze steeds gehaaider worden. Dat zij ook proberen om kaf van koren te scheiden maar dat dit steeds moeilijker wordt. Ze hadden alle gegevens veilig gesteld voor het geval de advertentie verwijderd zou worden en mocht er een onderzoek komen zij deze gegevens zouden delen met de politie. 

Onverwachts werd ik gebeld door een meneer die zijn excuses aanbood en me uitleg gaf hoe het werkt bij aangifte van fraude en dat ze niet altijd alles als meteen als fraude mogen behandelen zonder aangifte/bewijs. Bij mij hadden ze dat wel gedaan maar banken in Duitsland zijn veel lastiger in het delen van info. Daarbij behandelt de Bunq in het weekend helemaal geen fraude gevallen. Sterker nog, ze hadden nog helemaal niets terug gehoord van Bunq. Het geld was waarschijnlijk al doorgesluisd en ik moest er echt rekening mee houden dat ik het niet terug zou zien. Ik gaf aan dat als ze me dat nou gewoon verteld hadden, ik me in ieder geval serieus genomen had gevoeld. 
De man gaf ook aan dat https:// tegenwoordig helemaal niet meer betekent dat een site veilig is en dat scammers vaak weer contact zoeken met hun slachtoffers omdat ze nog meer geld willen en komen met smoezen over extra kosten die betaald moeten worden.

Na dit telefoontje zakte mijn woede, besefte ik me dat we het geld kwijt zijn omdat Bunq niets heeft gedaan maar het gaf ook een soort ‘rust’. Ik kon niets meer doen als afwachten en hopen.
In een laatste poging stuurde ik ‘Emma’ een mail waarin ik (geheel tegen mijn natuur in) een leugen vertel, in de hoop dat deze geldwolven een geweten hebben, uit medelijden spijt krijgen dat ze me geld hebben afgenomen en het wellicht terug storten. Het klinkt heel stom, maar het is het laatste beetje hoop dat ik heb. 

Ik voel me leeg, verdrietig, doodmoe, heb nergens zin in. Ik heb huilbuien, ben boos op mezelf, boos op de wereld, de maatschappij, het systeem. Wat een leuke vakantie had moeten worden vol voorpret is veranderd in een nachtmerrie. 
Er zijn mensen die ik het niet durf te vertellen. Ik hoor ze al zeggen: Hoe kan je nou zo stom zijn om een camper te kopen die je  nog niet eens gezien hebt van iemand die je nooit hebt ontmoet of gesproken.” En als ik het zo opschrijf denk ik: Jullie hebben nog gelijk ook. Hoe konden we zo stom zijn....