Waarheid of geen waarheid?
Ik loop hier al langer mee rond, maar kan me vinger er niet op leggen.
Ik heb het vermoeden dat ik ben misbruikt door mijn broer. Ergens tussen 13 en 15 jaar. Ik snap niet dat ik er niet bijkan in mijn hoofd. Ik durf het bijna niet te delen.
Mij staat bij dat we veel knuffelden. En hij en ik soms voor de gezelligheid op elkaars kamer wilde slapen en mijn ouders vonden dat goed. Hij vroeg dan of ik op zijn bed kwam zitten om te kletsen.
Op een bepaald moment mocht dat niet meer want we werden te oud. Ik herrinner me dat ik veel seksdromen had over mijn broer. Heel vaak en zo realistisch dat ik twijfelde of het echt was gebeurd. Ik schaamde me er in die tijd heel erg voor.
Ik weet nog dat dat lang aanhield en dat toen we verhuisten dat ik 15 was heel nadrukkelijk vroeg om een slot op mijn deur. Na wat zeuren kreeg ik dat. Daarna had ik nog steeds die 'dromen' en voelde me haast psychotisch en buiten mezelf en schaamde me diep dat ik zo realistisch over hem droomde'. En we keken elkaar soms op zon manier aan dat je eigenlijk alleen naar je vriendin hoort te kijken. Ik voel puzzelstukjes op elkaar vallen de laatste tijd. Hij is jong begonnen met drugs gebruiken, hoe jong weet ik niet. Maar nu vraag ik me af of hij me heeft gedrogeerd.
Want de eerste keer dat ik extreem psychotisch was wilde een arts mij een pilletje voor te kalmeren geven en ik hield extreem voet bij stuk dat ik geen pilletje wilde. Pas in de kliniek nam ik plots compleet relaxd de pillen aan. Ik werd nl psychotisch in het huis van mijn ouders.
Ik merk aan mijn lijf als ik dit vertel dat ik bijna hyperventileer. En vraag me af of hier mensen zijn die incest hebben meegemaakt en dat pas later besefde? Hoe ze het uiteindelijk zeker wisten en wanneer de herinnering terug kwam.
Ik ben al jaren in behandeling voor ptss omdat ik veelvuldig ben verkracht door jongens die ik in mijn tienerjaren tegenkwam. Nooit in staat om fatsoenlijk grenzen te stellen. Altijd dacht ik dacht ik het maar over me heen moest laten komen.
Mij is weleens gevraagd (meer dan eens) hoe het kan dat ik zo vaak verkracht ben door verschillende mannen. Ik vraag me af of dit eigenlijk de reden ik. Ik krijg paniek bij het idee. Want ik heb al jaren trauma behandeling gehad en ik dacht dat ik uitbehandeld was. Want na 3 rondjes psytrec zeiden ze, dit zijn je restklachten, we hebben gedaan wat we konden. Maar het voelt helemaal niet als restklachten want ik voel me nog altijd hetzelfde als voor de behandelingen. Ik heb dat altijd raar gevonden. Het moest toch wel meer effect hebben dan dit?
Ik vind het super eng dit te plaatsen, maar ben bang dat als ik het mn vrienden of ouders of hulpverleners vertel dat ze denken dat ik het verzin voor aandacht.
Terwijl dat t laatste is wat ik wil. Want ik wil gewoon weer kunnen werken en normaal zijn. Ik wil helemaal niet dit hebben meegemaakt.
Is dat de reden dat het nog weggedrukt zit?
18 Reacties