Heb jij wel is gedachten aan zelfmoord?
Lieve lezer! Ik zal me even kort voorstellen, voordat ik jullie bombardeer met gedachten waar taboe op ligt. Ik ben Janine, 26 jaar oud. Samen met mijn zwarte labradoodle (genaamd Sok), wonen wij in een appartement. Drie jaar geleden heb ik mij zelf uit een ziek maakende thuis situatie bevrijd. Naast de psychische mishandeling, ben ik van mijn 7de tot mijn 14de seksueel misbruikt door twee familieleden.
Zelfmoord gedachten en pogingen, iets wat vanaf mijn 14de regelmatig door mijn hoofd gaat. Op mijn 16 deed ik mijn eerste poging, er zijn periodes in mijn leven dat ik kan zeggen dat dat gelukkig geen succesvolle poging was. Helaas zijn er in het hier en nu, dagen dat ik mezelf er op betrap dat ik het treurig vind dat de poging op mijn 16de niet gelukt is.
De afgelopen drie jaar is er veel op me afgekomen. Mijn verleden is niet compleet, zo komen er nog steeds puzzelstukjes omhoog die het plaatje van het verleden iets completer maken. Ik heb mensen moeten laten gaan, ook zijn er een hoop nieuwe mensen aangehaakt in mijn leven.
Het leven kent na mijn 16de, na mijn eerste poging, veel mooie momenten maar ook is er een dagelijks strijd. Dagelijks leef ik met veel herbelevingen van mijn jeugd, als ik dan mensen op de tv zie of op sociaal media, dan zakt soms de moet in mijn schoenen omdat veel mensen (mensen met een vergelijkbare verleden) niet hebben kunnen bereiken wat ze zouden willen.
Tuurlijk kent dit veel kanttekeningen, je omgeving, je sociaal netwerk, je motivatie, je gezondheid…..
Door dagelijks te moeten leven met veel herbelevingen, flashbacks en dissociaties verlies ik hoop op een toekomst, hierbij komen dan gedachten aan dood willen, gelukkig wel zonder plannen. In middels heb ik mensen om mij heen verzameld die veel voor me betekend, het hebben van een sociaal netwerk helpt mij heel erg.
Als ik diep zit, dan is alles donker. Op dit soort momenten kan ik dagen in bed gaan liggen, ik ga dan wachten tot betere dagen aantreden. Een patroon die ik al vanaf mijn 14de ken.
Wat mij dan helpt is iemand bellen, soms gaat dit door dissociatie niet, dan lukt het sturen van een bericht niet eens. Wat mij dan help is iemand die weet dat als ik niet reageer, dat die persoon even belt of langskomt.
Hebben jullie wel is gedachten aan zelfmoord of een poging gedaan? Wat doen jullie op het moment dat jullie gedachten hier aan hebben?
3 Reacties
ik heb vorig jaar een zelfmoordpoging gedaan met een riem om mijn nek mijn vrouw wilde scheiden van mijn ik was al depressief omdat het al 2 jaar niet goed ging tussen ons 20 november vorig jaar hadden mijn ex vrouw en ik flinke ruzie ik ben toen weg gegaan en ging rondje lopen toen ik thuis kwam begon mijn ex vrouw weer ik heb haar verzocht om te vertrekken en de kinderen mee te nemen zij ging naar haar ouders toe ik ging weg ik moest er uit ik ging lopen en kwam thuis en wilde niet meer ik heb gezocht naar medicijnen in huis maar die waren er niet ik ben opzoek gegaan naar wat anders ik kwam een riem tegen die nam ik mee naar beneden ik schreef een afscheidsbrief aan mijn kinderen die ik op tafel had neer gelegd het enigste wat ik dacht ik wil dood ik ben voor niemand goed ik ging op de stoel zitten aan de tafel ik deed de riem om mijn nek het enigste wat ik dacht ik wil dood ik trok de riem zo hard aan dat mijn gezicht en lippen blauw aanliepen iets in mijn hoofd zij dat ik het niet moest doen omdat ik 2 kleine kinderen heb ik belde 112 dat ik een eind aan mijn leven ging maken binnen 2 minuten stonden er 4 politie wagens en 2 ambulances het enigste wat ik me kon herinneren is dat ze binnen stonden ik was al buiten bewust zijn ze hadden mijn voordeur ingetrapt en probeerde me bij kennis te krijgen dat lukte uit eindelijk toen ik bij was heb ik een tijdje met de politie gepraat en ben ik voor 1 nachtje naar de crisisopvang gegaan ik mocht de dag er na weer naar huis toe inmiddels zijn er behandelingen gestart maar niemand heeft het begrepen en bergijpt het nog steeds niet mijn huwelijk was niet veel mijn ex vrouw heeft autisme heeft een longziekte ik werkte fultime om het gezin draaiden te houden wij hebben 2 kinderen met een leerachterstand en met een Schisis en taal achterstand
Ik weet niet of ik perse dood wilde maar wilde rust van mn nachtmerries
Plus ik ben bang want er komt een rechtszaak en ik wil niet dat iedereen alles over me weet. Ik zei altijd dan ga ik liever dood en zo voelt het nog voor me.
Soms mis ik echt hulp goede hulp ofzo ik voel me soms alleen, hier minder want dan begrijpen ze me
Wat vervelend van die akelige gedachten! Ik vind het heel dapper dat je hebt gereageerd en ook stukje hebt gedeeld over je verhaal en hoe het bij je werkt.
Ik kan me vinden in wat je schrijft, een rechtszaak is niet niks en dan wordt er ook nog aan je privacy gesleuteld. Ik vind het wel heel dapper dat je dit doet, je hebt niet verteld waarvoor de rechtszaak is, dat hoeft niet, het mag wel.
Verdrietig om te lezen dat je je niet gehoord voelt, heb je wel mensen om je heen? In dat geval zou ik je de herstelcirkel willen aanraden, dit kan je vinden op de website van slachtofferhulp.
Hopelijk geeft dit verbinding met de mensen om je heen.
Liefs, Janine.