Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Een jaar later

16 december 2023 171 Weergaven Openbaar

Willemijn92

Dag allemaal,

Vandaag is het helaas al weer een jaar geleden dat mijn delict plaatsvond. Dat maakt het ook dat het een jaar geleden is dat de politie weet heeft van mijn zaak. Probleem is alleen: ik krijg niks, maar dan ook echt niks te horen van hun óf van het OM.

Alle getuigen zijn verhoord en alle vormen van bewijs zijn aangeleverd, en inmiddels ben ik het spoor gewoon een beetje bijster. Ik heb geen idee waar het OM mee bezig is, of ze aan het onderzoeken zijn of dergelijke. Samen met mijn advocaat (ontzettend dankbaar voor hem) sturen we om de 3 maanden een stelbrief, maar het antwoord is eigenlijk altijd vaag, onduidelijk en kortaf. Daarnaast kloppen de gegevens en informatie in mijnslachtofferzaak.nl ook niet.

Ik merk dat het mij erg boos maakt, want ik voel mij gewoon niet gehoord. Al een jaar lang leef ik in een hel genaamd ptss en mijn lijf is mij inmiddels ook aan het tegenwerken. Ik slik bètablokkers tegen de stress maar zelfs dit lijkt niet zwaar geschut genoeg. Ondertussen zie ik op het nieuws daders (van andere typen maar desalniettemin complexe zaken) veroordeeld worden en hoor ik men met schande spreken over hoe iemand het in zijn/haar hoofd haalt om zulke dingen te doen. En mijn dader loopt ondertussen nog vrolijk vrij rond. Ik kan dan wel een nummer op de stapel zijn voor de zaakbehandelaren, maar ik ben dan nog steeds een nummer wat nachten achter elkaar hier om wakker ligt. Op dit punt ben ik echt bereid om het bureau binnen te stappen en een fatsoenlijke uitleg hiervoor op te eisen. Want dit trek ik gewoon niet meer.

Zijn er hier mensen die ervaring hebben met in gesprek gaan met politie/OM over de voortgang van de zaak en rechten als slachtoffer hierin? Mijn advocaat zegt dat het "nu eenmaal lang duurt", en daar zit vast een kern van waarheid in. Maar ik weiger dat er zo met mij word omgegaan door een rechtelijke macht die mij hoort te beschermen. Ik laat pas los als ik antwoorden heb.

Deel ook gerust je verhaal als je bijvoorbeeld het hele strafproces al doorlopen hebt, hier ben ik ook benieuwd naar. Want naast dat ontzettend primitieve foldertje wat je bij je aangifte meekrijgt, heb ik niks wat me wijzer maakt over hoe alles in zijn gang gaat.

Tot slot heb ik een laatste vraag: zijn er instanties die jullie kennen die zich specialiseren in het lichamelijk verwerken van trauma? Dus niet emdr, exposure en dergelijke, maar specifiek op het gebied van lichamelijke responses zoals pijnscheuten, tremor, hartkrampen en kortademigheid.

Wellicht sorry voor mijn stevige toon, maar het zit nu eenmaal erg hoog. Sowieso ben ik dankbaar dat ik mijn verhaal hier kan delen, voelt toch alsof ik het niet 100% alleen hoef te dragen <3

Veel liefs.

Bezig met laden...

7 Reacties

25 december 2023 (bewerkt)

Lieve Willemijn, Ik begrijp jouw gevoelens. Wat heftig, stressvol en verrot dat je zo lang moet wachten! Mijn bericht is nu even wat korter dan wat ik anders zou doen wegens omstandigheden, maar ik wil je alvast deze tip geven: Het Sinai Centrum is een traumacentrum op verschillende locaties in Nederland. Zij houden zich bezig met onderzoek naar verschillende behandelvormen. Ik ben er zelf nog niet geweest, maar er zijn verschillende mensen in mijn omgeving geweest die er erg over te spreken waren. De wachttijd verschilt per regio: voor sommigen is het (ruim) een jaar, voor anderen 77 dagen. Tevens raad ik je ook aan om op Zorgkaart Nederland een kijkje te nemen. Heel veel succes, kanjer;

Bruce-1

16 december 2023

Lieve Willemijn92, Wat ontzettend naar dat je al zo lang in de “wachtstand” staat en je niet verder kunt met de verwerking van wat je is overkomen. Zelf heb ik het grootste deel van het proces doorlopen. Inderdaad enorm heftig allemaal..Begin dit jaar heb ik aangifte gedaan. De zitting is pas geweest en we wachten nu op de uitspraak. Mijn ervaring is ook dat het enorm moeilijk is om af te wachten wanneer de volgende stap in het proces genomen gaat worden. Hierover heb je geen controle, juist hetgeen waar je behoefte aan hebt. Mijn advocaat heeft mij ontzettend goed voorgelicht en ontzorgd in alle kleine praktische dingen en grote stappen die me te wachten stonden. Ze zei ook eerlijk dat na de beslissing van de rechter om de zaak te laten voorkomen het best wel een half jaar stil zou kunnen zijn. Dit was ook het geval. Ik heb waarschijnlijk het voordeel gehad dat er al een aangifte lag , van ruim een half jaar voor de mijne en deze zaken gekoppeld werden waardoor ik meeging in het proces van de 1e aangeefster. Zij heeft dus 1,5 jaar gewacht op de zitting. De communicatie met zowel politie, advocaat en via de advocaat met het OM heb ik in mijn geval als prettig en heel steunend ervaren. Ik heb wel eens een extra keer om iets moeten vragen maar gezien de enorme stapels werk van alle instanties is me dit meegevallen. Ik heb ook echt een hele goede en fijne advocaat. Wellicht kan inderdaad Slachtofferhulp voor jou nog iets betekenen. En je mag hier natuurlijk altijd je verhaal delen.Wat betreft je lichamelijke klachten zou je op lichaamgerichte therapie kunnen googlen. Vele mogelijkheden. Wel alleen als je daar klaar voor bent en bij de juiste therapeut want zo’n therapie komt letterlijk dichtbij , weet ik uit ervaring. Veel sterkte

Willemijn92

17 december 2023

Lief, dankjewel. Ik ga me eens verdiepen in die lichaamsgerichte therapie <3

Steven

16 december 2023

Dag willemijn92 (en Michelle1) Ik weet niet of jullie ondersteuning door slachtofferhulp is aangeboden, maar deze zou ook kunnen ondersteunen in deze dingen van de rechtszaak. "Het duurt lang" is wel helaas wat ik meer hoor. Allemaal begrijpelijk maar om lichamelijk wat rust te vinden is die afsluiting wel heel wenselijk. Je leven lijkt tijdens het proces stil te staan en je wilt er voorbij dus dat is slopend. En net wat michelle zegt de straffen zijn dan vaak ook teleurstellend. Het loslaten wringt met je gevoelens van onrecht en je angsten waarschijnlijk waardoor andere stappen ook moeizaam zijn. Heb je wel iets van psychische ondersteuning in het proces?

Willemijn92

17 december 2023

Dank voor je lieve reactie! Wat psychische hulp betreft, ja en nee... Ik heb twee afspraken gehad bij een GGZ instelling, maar zij boden mij alleen online EMDR aan en handelden totaal niet risico-bewust. Dus daar ben ik toen vanaf gestapt. Heb als puber jaren lang binnen de GGZ rond gevlogen, dus naar mijn idee werken de trucjes van CGT, EMDR en dergelijke niet meer op mijn brein. Daarnaast zijn de wachtrijen me oprecht te lang. Mentaal kan ik er goed mee omgaan, ik kan het 'victimblamende' stemmetje (die er gelukkig zelden is) goed tegenspreken en weet doemgedachten een plek te geven. Ik merk wel dat het trauma nog echt in mijn lijf zit. Het delict was ook vrij gewelddadig en fysiek, en naar mijn idee zitten de klappen nog steeds in mijn huid vastgeroest. Zo heb ik vaak zonder directe aanleiding (zoals een verkoudheid of roken) keelpijn en willekeurige pijnscheuten. Artsen hebben mij al binnenstebuiten gekeerd inmiddels, en daarop is geen fysiek letsel aan te tonen. Maar ik krijg soms het idee dat mijn lichaam het wel opgeslagen heeft, snap je?

Steven

17 december 2023

Hoi Willemijn, Ik moet zeggen dat dit voor mij heel herkenbaar is bij velen. Ik ben werkzaam in de ggz en daarbij hoor ik jouw verhaal best veel. Sommigen gaan ervoor naar een korte intensieve behandeling waarbij met name de exposure effect heeft. Helaas zijn veel trajecten nu online. Geen idee waarom maar de mensen met langdurig misbruik/geweld lijken daar weinig mee te kunnen. Het komt er dan in mijn optiek veel op neer dat erop uit gegaan moet worden om triggers aan te wakkeren om die laag te bereiken om deze te kunnen behandelen. Misschien beter om een vergelijking te geven. Ik heb bij diepzeeduiken wel eens in een baai gezeten waar regenwater uit bergen samen komt met zout water. Je zou zeggen dat gaat zich mengen en dan is het gewoon zout water. Maar op een of andere manier maakt het verschil in dichtheid dat het daar op elkaar ligt alsof er olie op het water drijft. Je ziet onder water dan ook waar die grens zich bevindt. Hetzelfde principe is ook met temperatuur verschil. Er zit een toplaag in het water en een onderlaag waar het verschil in temperatuur merkbaar hoger/lager is. Als je daar doorheen duikt voel je dit verschil echt. Thermocline heet dat. Zo kunnen dus 2 zaken in de natuur naast elkaar bestaan die bijna niet waarneembaar zijn tenzij je ertussen zit en het daar ervaart. En alleen op dat gebied op dat moment kun je er effect op uitoefenen. Vandaar dat ik ook zeg dat je erop af moet gaan en daar op dat moment de actie moet toepassen. Helaas moet je dan wel vinden waar dat die bij je zit. Dat vereist bepaalde actie en helaas is ons behandelprogramma veelal niet gericht op dit soort stappen maken. Want ergens naartoe gaan om dat te doen kan teveel tijd kosten en dat wordt weer niet vergoed. Om deze reden is het misschien maar goed dat ik deze triggers/lagen destijds zelf op zocht, maar dat was wel heftig hoor. Het zou beter zijn geweest als ik dat niet alleen had gehoeven. (En minder gevaarlijk, want het brengt wat teweeg). Misschien dat je een vrijgevestigde psycholoog kunt vinden die hier wel meer in mee kan? Of dat je die momenten kan creëren wanneer je online gaat, maar dat moet voor je werken. Het is ingewikkeld in ieder geval maar zeer slopend allemaal. Bij sommigen is dan nog dat het rationele brein de angst zo snel tegenspreekt dat het gevoel er bijna niet meer mag zijn. Vooral bij misbruik i.c.m. autisme kan dit heel belemmerend werken. Dan maakt het dat er eerst heel veel kernovertuigingen aangepakt moeten worden voordat het behandeld mag worden. Kan hier wel boeken over vullen, laat ik dat maar niet doen hier. Hopelijk vind je wel enige herkenning en kun je er wat mee. Groet Steven

Mies1

16 december 2023

Hi Willemijn, Heftig om te lezen maar herkenbaar! Het duurde bij mij 2 jaar voordat de dader voor moest komen. Mijn slachttoffer advocaat was ook erg warrig. Ik heb haar heel vaak gemaild met vragen maar kreeg niks of weinig terug. Het duurt helaas heel lang in Nederland en van de straffen word je ook niet vrolijk. Ik wens je heel veel sterkte!