Getrapt en nagetrapt

Op 11 juli 2019 fietste ik op een echt fietspad, toen mij met hoge snelheid een scooterrijder tegemoet kwam, die daar helemaal niet mag rijden. Het is daar erg smal en ik moest wel uitwijken. Om me af te reageren stak ik bij het passeren mijn middelvinger op. Ik voelde me bedreigd op een plek waar ik vrijuit moet kunnen fietsen. Een minuut later bleek deze scooterrijder te zijn omgekeerd, want hij haalde me in en dwong me tot stoppen. Hij ging vreselijk tegen me te keer, heeft me ernstig bedreigd, gezegd dat hij mij bij een volgende middelvinger de sloot in zou slaan en hij heeft me midden in m'n gezicht gespuugd, het was duidelijk een ervaren spuger. Tijdens dit 'gesprek' heb ik zijn blauwe kentekennummer opgeschreven, waartegen hij geen enkel bezwaar had. Daarna gingen we ieder verder in tegengestelde richting. Vijf minuten later hoorde ik plots vlak achter me een brommer of scooter en meteen wist ik dat het mis was: ik kreeg een enorme trap in m'n rug en belandde in de berm. 112 gebeld, aangifte gedaan (zware mishandeling), per ambulance naar de SpoedEisende Hulp gebracht. Al toen ik in de ambulance mijn verklaring aflegde aan de politie, zei deze dat de kentekenplaat vals was. Een andere fietser had de scooterrijder zien rijden en mij in de berm aangetroffen. Hij heeft me geholpen en me zijn naam en adres gegeven en die heb ik weer aan de politie doorgegeven.
Ik had overal verwondingen, lag compleet in de kreukels. Nu 11 weken later heb ik nog steeds veel pijn, polsen flink beschadigd. Ben labiel en bang op de fiets. Ga beginnen met EMDR-therapie.

Vijf dagen na de mishandeling kwam de politie met twee man bij mij thuis. Ik was nog absoluut niet in staat tot een zinnig gesprek, maar ze hebben me onder druk gezet de aangifte te ondertekenen. Ze zeiden me doodleuk dat ik zelf het geweld had uitgelokt door m'n middelvinger op te steken, duidelijk aanhangers van de korte-rokjestheorie en dus volkomen ongeschikt voor contact met slachtoffers. Ze waren helemaal niet van plan verder onderzoek te doen en ze beweerden dat ze die andere fietser niet konden bereiken. Die heb ik inmiddels al lang zelf gesproken en die is nooit door de politie benaderd. Geen bekende dader betekent ook dat ik zelf voor alle kosten opdraai en die zijn intussen al vrij hoog opgelopen.
De trap na van de politie komt minstens zo hard aan als die 'gewone' trap van de scooterrijder. Ook daar schijnt EMDR-therapie tegen te helpen, maar het is natuurlijk te gek voor woorden dat je, nadat je fysiek bent mishandeld, daarna door de politie geestelijk wordt mishandeld en ook daarvoor in therapie moet. Ik zal in ieder geval nooit meer aangifte doen.