seksueel geweld

Hallo allemaal,

Ik ben een paar maanden geleden na het uitgaan bedreigd en verkracht. Dit heeft zoveel impact op mij gehad en durf/wil het verhaal eigenlijk nog met niemand delen. Ik kan het nog niet en weet niet waarom? Misschien dat ik me er ergens voor schaam ofs? 

Ik heb aangifte gedaan meteen een week daarna, wat heel erg moeilijk was voor me. Het was namelijk nog een ‘last’ erbij terwijl ik op dat moment t zo lastig al had. Ook was het erg moeilijk voor me omdat ik het verhaal in de kleinste details moest vertellen bijv welke kleur een paal was waar je langsliep, ja echt. Door de drank en freeze was ik zoveel van die avond ook vergeten, het was dus moeilijk om elk klein detail te onthouden. Ik moest die zelfde nacht tot in de ochtend 11 op t politie bureau zitten vanaf 2 uur in de nacht. Mensen met pakken om me heen die samples afnamen voor dna, bloedprikken, niet eten en drinken want plassen in een potje en tot slot mijn verhaal vertellen wat er is gebeurd tot in detail. Moet je nagaan hoe je je dan voelt en dit allemaal er nog is bij gebeurd. Ook heb ik mijn telefoon een week moeten inleveren bij de politie want hier zat veel bewijs op. Maar dit deed ik allemaal om die **** op te pakken. Een week later moest ik mijn aangifte gesprek hebben die 5 uur lang heeft geduurd?! Ook werd ik tijdens het aangifte gesprek geconfronteerd hoe die er daadwerkelijk uitziet, dit was zo pijnlijk voor mij want had hem eigenlijk een beetje gewist in mijn hoofd en dit was echt de bevestiging dat hij het was. 4 maanden later (nu) juni had ik nogsteeds niks gehoord over de zaak. Ik probeerde er ook niet teveel mee bezig te zijn want dan had ik het juist moeilijker en ik moest mij op dat moment focussen op mijn examens. Toen mijn examens eenmaal klaar waren was ik tough benieuwd hoe het er nou mee zat. Ik had vorige week een afspraak bij centrum van seksueel geweld en vroeg of zij iets meer wisten. Zij wisten van niks maar kwamen met het idee om OM te bellen. Eenmaal gebeld hoorde ik in een hele hard klap dat de zaak vroegtijdig was afgerond. Dit had ik nooit zien aankomen en niks was mij laten weten. Het om zei toen dat we de politie moesten bellen maar dat was teveel voor mij op dat moment want ik was helemaal overstuur. Toen ik thuis was hebben mijn ouders meteen de politie gemaild. Die zeiden juist weer dat het niet in hun handen lag maar in die van het OM, maar hij zal contact op nemen. Toen 2 dagen later kreeg ik ineens een brief binnen. Met de brief die ik al 2 maanden geleden binnen had moeten krijgen (13 april)! En het ergste is nog dat het een bullshit brief is. Ten eerst wordt het verhaal was is gebeurd helemaal krom verteld. Dingen die later gebeuren, gebeuren ineens eerder etc. Ik krijg het gevoel alsof ze ook mij de schuld geven van wat er is gebeurd. Toen ik hem nog vertrouwde; want hij zou mij terugbrengen naar mijn vrienden die ik kwijt was; dacht ik dat t een goede jongen was, ik gaf hem daarom een knuffel, wat te zien is op camera beelden. Dat ik hem een knuffel geef wordt zo erg gehighlight in de brief, dat het voelt alsof ze mij de schuld geven. Daarnaast de 2 redenen die ze geven voor de vroegtijdig afsluiten vd zaak; Eerste is dat ik hele kleine details net anders heb gezegd in die nacht dan bij het aangifte gesprek. Even serieus?! Ik moet een verhaal zoooo in detail vertellen terwijl ik aangeef best wat vergeten ook te zijn en dan net een detail of ik een portier wel of niet open heb gedaan gaan ze mij dan op afrekenen?! De tweede rede die ze gaven is dat ze hem die nacht niet hebben kunnen identificeren. Ze beweren dat ze rondjes hebben gereden in de buurt op de plek waar het is gebeurd. Ze hebben aan mijn aanwijzingen hoe die eruit ziet niemand kunnen vinden die daar op lijkt. Verder hebben ze achteraf dna en camera beelden hoe die eruit ziet, maar voor mijn idee hebben ze daar niks mee gedaan. 

Korthom ze hebben niks laten weten, hebben voor mijn gevoel ook niks gedaan om hem op te sporen. Het voelt alsof ze mij niet serieus nemen. Ik moet dus nu heel mijn leven in angst leven om hem tegen te komen. En hij komt hier maar mee weg, terwijl ik nog elke nacht niet slaap, dagelijks paniekaanvallen heb, flashbacks krijg en elke dag de pijn en angst voel. Hoe oneerlijk is dit?! Maar wat moet ik nu?