Lieve AD23x Een klein jaar geleden heeft mijn mijn en vader van 3 kinderen een eind aan zijn leven gemaakt. Na een aantal jaren op en af depressief te zijn geweest. De grote vraag blijft waarom en de emoties schieten alle kanten op en nu nog steeds . Er is heel veel verdriet en gemis , je voelt je schuldig had ik maar...Er is ook veel boosheid. Probeer er ook over te praten stop het niet weg . Er komt een moment dat het je opbreekt. Natuurlijk is er veel verdiet maar er is niks mis met een enorme huilbui . Ik hoop dat je mensen om je heen hebt met wie je samen kan praten , huilen of boos te zijn. Heel veel sterkte.

Beste AD23x, Heel herkenbaar wat je noemt, dat gevoel van onmacht. Zeker in de eerste weken na het afscheid van mijn vriendin had ik sterk dat gevoel. In de dagen na de uitvaart had ik nog een doel: haar een mooi afscheid geven. Daarna was er weinig houvast meer. Wat voor mij hielp was het opschrijven van de herinneringen aan haar. Ik had altijd een klein boekje met pen in mijn binnenzak. Daarin heb ik lukraak alles opgeschreven. Van dingen die we mee hadden gemaakt, tot hele kleine dingen die later juist het belangrijkst bleken. Het opschrijven ging met een lach en een traan. Misschien helpt het jou ook. Mijn ervaring is dat je het de tijd moet geven. Geen haast hebben. Het is immers niet zomaar iets dat je mee hebt gemaakt. En inderdaad, erover praten heeft mij ook echt geholpen. Het leek wel of ik gedachten daarmee een plekje heb gegeven. Heel veel sterkte. Groeten, Vincent

Vreselijk wat je doormaakt. Voor mij is het deze week precies een jaar geleden dat mijn partner voor de dood koos en snap wat je doormaakt. Ik heb er veel over geschreven voor mezelf, een psycholoog bezocht en de tweede helft van het jaar 6 EMDR behandelingen Het zijn hulpmiddelen voor mij geweest. Er waren momenten dat ik dacht hoe moet ik nu verder. Een rollercoaster van woede, verdriet en schuldgevoel. Het lukt me nu met vallen en opstaan. En ik praat er over met familie en vrienden. Ik hoop dat je de juiste hulp kunt vinden en wens je heel veel sterkte ♥️

He mooi mens, Zo herkenbaar en het ongeloof dat iemand deze keuze heeft kunnen maken. Zoveel vragen blijven achter. En wat ik heel erg bemerkt dat de omgeving er ook een duidelijke mening over heeft. En hier mag en kun je alles delen. Ik ben in het begin ook erg boos geweest. Het waarom, dit rouw proces is zo anders. En alles is goed hierin de emoties en het even niet willen of weten hoe nu verder. Maar stop het niet weg. Toen mijn partner uit het leven stapte Dat was voor mij een tweede x want mijn zwager had het 22 jaar eerder het zelfde gedaan. Mijn zus is toen pas gaan rouwen eerder kon ze het niet. En alles mag er zijn op jouw tijd en ruimte. Dus voel je gedragen door dit mooie platform met mensen die weten waar jij doorheen gaat. Warme knuffel

Heey Ik herken me in je verhaal mijn partner heeft afgelopen mij zelf besloten uit t leven te stappen. Ik snap heel goed dat praten erover verdriet en pijn doet, heb ik ook n lange tijd gedaan maar dat gaat je opbreken. Ik ben uiteindelijk met n psycholoog gaan praten en dat helpt beetje bij beetje, maar het is een heel proces. Ik vind het nog steeds zwaar iedere dag. Ik kan alleen de tip geven neem je tijd stop het niet weg, want je lijd er zelf alleen maar meer onder. Je mag me altijd contachten