Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

In therapie gaan?

Hoi lieve lotgenoten,

 

het is alweer een hele tijd geleden dat ik mijn verhaal hier deelde en intussen heb ik een beetje rust gevonden. Echter merk ik dat het me niet helemaal los wil laten. In het kort voor degene die mijn verhaal niet kennen: van mijn 16e tot mijn 18e (ik ben nu 25) heb ik een relatie gehad met een jongen die naar mijn vermoeden narcistische trekken had. Een keer na een feestje hadden we seks met elkaar (onder invloed van van alles en nog wat) toen ik probeerde aan te geven dat ik wilde stoppen. Hij gaf hier echter geen gehoor aan en ging dus gewoon door. Ik heb hard aan zijn haar getrokken om hem van me af te krijgen, waarna hij me in mijn gezicht sloeg. 

 

Ik heb het in eerste instantie helemaal weggestopt. In mijn hoofd noemde ik het miscommunicatie/een vergissing van hem. Hij dacht vast dat ik me liet gaan in een seksueel rollenspel. Het lastige is dat we wel een experimenteerde met dat soort rollenspellen, waarin hij dus een beetje dominant was. Dit was daarvoor echter altijd geheel met consent. Ik had mezelf dus echt overtuigd dat dit een vergissing moest zijn geweest. Ik begin nu steeds meer in te zien dat je heus wel merkt aan een persoon of diegene iets wil of niet. En als ik bloedserieus aangeef dat ik niet meer door wil gaan, dat je daarnaar te luisteren hebt. 

 

Vervelend is dat ik mezelf hierdoor nog altijd een beetje de schuld geef, en me er dus vreselijk voor schaam. Een aantal mensen waar ik close mee ben kennen het verhaal, maar dit durf ik er niet openlijk aan toe te voegen.

 

Nu zit ik erover na te denken of misschien toch therapie te gaan volgen hier voor. Om van dat vervelende knagende gevoel af te zijn. Maar zelf tegenover een therapeut ben ik bang om me zo open te stellen, uit angst voor een oordeel. Hebben jullie hier ervaring mee? En hoe is dit voor jullie afgelopen? 

Bezig met laden...

10 Reacties *

02 februari 2023
Hey Musti, Ik weet uit eigen ervaring (ben momenteel zelf in therapie) dat het moeilijk kan zijn je open te stellen in therapie. Dat die schaamte en angst voor oordeel enorm aanwezig zijn. Maar dat is niet nodig. En het is zwaar om alles weer naar boven te moeten halen, maar het is wel voor een goed doel. Om meer innerlijke rust te krijgen en het een plekje te gaan leren geven. Dat het niet meer zo zwaar voelt. En het hardop uitspreken is ook zeker niet makkelijk. Het hoeft ook niet in één keer, je mag het ook stapje voor stapje doen. Maar hoe eng het ook lijkt, ik kan het aanraden om in therapie te gaan. Uiteindelijk lucht het ergens ook op.
01 februari 2023
voor mij verheldert dit hoe en wat mijn inmiddels overleden vrouw dreef om een geheime seksuele relaltie aan te gaan met iemand die puur vanuit lust haar wilde
01 februari 2023
Hallo Musti, Eerste wat in mij opkwam na het lezen van jouw verhaal was: oprecht, open en eerlijk. Mooi hoe jij je openstelt voor input van de andere lotgenoten. Seksualiteit beleven is iets zo intiems en eigen. Ik zou bijna kunnen denken, wat hebben de mensen met trauma daarin aan de andere te vertellen? Maarja. We zijn vrij in het experimenteren en ontdekken in seksualiteit. We doen het op bepaalde leeftijd en als dat niet lukt, halen we het later in. Ten minste, zo heb ik het mogen ervaren en bij vele andere volwassene (35-60jaar) mensen mogen zien die mee deden met psychoseksuele training trajecten. In deze context heb ik geleerd dat de voorwaarde om te helen in de diepe kwetsbare lage (zoals hart en seksualiteit verbinding ) is de oordeelloosheid. We verlangen naar de bedding zonder oordeel om iets te laten zijn. Als er schaamte ligt op iets wat jij gedaan hebt of ervaren hebt, dan verteld het ook iets belangrijks. Maar zodra iets waarvoor je schaamt verteld wordt, verdwijnt dat stukje schaamte en maakt de weg vrij. Misschien merk je iets na het delen van jouw verhaaltje hier? Ik begrijp jouw angst voor oordeel. Spelen met lust lijkt mij een normale fase van psychoseksuele ontwikkeling. Echter heeft het risico's om gekwetst te worden. Wanneer dat gebeurd en is de partner niet bereikbaar voor troost en wil geen verantwoordelijkheid nemen voor pijn doen, dan is dat nog extra pijnlijk. Au! Was de verbinding met je partner er in het begin wel en daarna niet? Hadden jullie een fijne liefdevolle veilige vriendschappelijke contact voor dat jullie aan de rollen spel begonnen waren? Ik heb op een pijnlijke manier moeten ontdekken dat intimiteit zonder verbinding blijft pijn doen en wond raken. Ik ontdekte dat het mijn eigen verantwoordelijkheid was om me te beschermen. En ik heb ook ontdekt dat ik die bescherming vooral verlangde van de mannen die het juist niet in staat waren om te geven. Ze wilde pure lust contact uitwisseling. Ik denk dat therapie kan helpen om te leren jezelf beter te beschermen en onderscheid maken tussen veilige intieme spel en onveilige avontuur. Seksualiteit beleven op je 25ste mag plezierig zijn, maar brengt ook de levenslessen mee over wat we van de partner willen en aan wie we overgeven. Ik heb het op ervaringsgerichte manier mogen leren en ontdekken. En dat maakt dat ik nu weet wat ik wil en niet bijvoorbeeld theorieën uit de boeken moet gebruiken om mijn keuzes en besluiten te nemen. Volg je hart en ga voor de heling als je het nodig hebt. Soms is de heling in de vorm van de buiging voor de andere, soms in iets bekennen, soms in troost zoeken voor eigen pijn. Warme groet, Vilija
01 februari 2023

Als antwoord op door Anonymous (niet gecontroleerd)

Hoi Vilija, Bedankt voor je uitgebreide en lieve reactie. Qua verschil merken na dit gedeeld te hebben, vooralsnog heeft het vooral weer een hoop emoties overhoop gegooid. Maar uit ervaring weet ik ook dat dat een goed teken kan zijn, een onderdeel van de verwerking. Het hele probleem met deze relatie was denk ik dat die überhaupt al niet goed voor me was. Maar ja, je bent aan het puberen, jong en naïef en je valt voor een jongen van een paar jaar ouder. In het begin leek hij heel leuk en charmant maar later werd hij steeds minder leuk. Erg controlerend, erg negatief over mijn vrienden en familie. Ik heb me veel verdiept in het onderwerp narcistische persoonlijkheidsstoornis binnen relaties, en veel daarvan herken ik heel erg in hem. Wil niet meteen de conclusie trekken natuurlijk, dus vandaar dat ik het ‘narcistische trekken’ noem. Gelukkig stond ik blijkbaar toen ook al sterk genoeg in mijn schoenen om dit uiteindelijk in te zien en na 1,5 jaar bij hem weg te gaan. Het vervelende is alleen dat het je zo in de war brengt. Ik dacht dat ik me veilig voelde bij hem maar wanneer hij mijn grens had overschreden nam hij daar 0 verantwoordelijkheid voor. Dat is wat zo’n ervaring een hele nare herinnering maakt in plaats van ‘gewoon’ een verkeerd gelopen avond of miscommunicatie. Dus jouw uitleg maakt wel een en ander duidelijk in mijn gedachtegang dankjewel :<3
01 februari 2023
En als toevoeging: ik vond het zelf altijd zo ongemakkelijk stil als ik daar alleen in zo’n kamertje met 4 dichte muren zat alleen met die psycholoog. Dus om die reden hielp het ook om mijn moeder mee te brengen
01 februari 2023

Als antwoord op door 250a91fc737c41…

Hey wat een goed idee eigenlijk! Wat fijn dat je er zo open met je moeder over kunt praten. Ik heb een schat van een moeder maar ze woont erg ver weg (buitenland) en zo’n band waarin we alles delen hebben we helaas nooit gehad. Misschien kan ik een goede vriendin vragen mee te gaan, zij kent het verhaal wel en kende me ook in die periode al. Bedankt voor de tip :)
01 februari 2023
Hoi musti, Ik snap wat je bedoelt, ik moet ook eerlijk zeggen dat met de 2e keer therapie ik er helemaal geen zin in had “ik dacht moet ik weer mijn verhaal omhoog halen en emoties laten zien” maar ik wist dat ik het eigenlijk nodig had. Ik vond het ook moeilijk om bijvoorbeeld over mij en mijn vriend te praten hoe onze relatie soms moeilijkheden met zich meebrengt na alles wat ik heb meegemaakt en dit heeft even geduurd voordat ik dit kon uitspreken. Voor mij hielp dat ik mijn moeder meenam naar deze gesprekken, zij heeft het zelf ook meegemaakt en helpt mij als ik niet uit mijn woorden kom. Misschien is het fijn als jij iemand meebrengt die jouw situatie kent en jou ermee kan helpen het uit te spreken. Ik denk dat het mogelijk op die manier het makkelijker is om over te praten (dat is natuurlijk wel ieder voor zich) maar ik hoop dat je er iets mee kan.
01 februari 2023
Hoi musti, Ik vond dit zelf ook erg lastig om te doen, ik heb EMDR therapie gevolgd en exposure therapie en dit heeft mij tot 2x toe geholpen Ik had ook erg schuldgevoel naar mijzelf en zelfs naar deze jongen zijn familie (wat ik nergens voor nodig vind) en nu ben ik er erg sterk uit gekomen (met ups en downs) mijn tip is om je nergens voor te schamen (makkelijk gezegd dan gedaan), deze therapeuten hebben een geheimhoudingsplicht en dus kan er ook niks gebeuren met jou verhaal.
01 februari 2023

Als antwoord op door 250a91fc737c41…

Hi Rachel, Bedankt voor het delen van jouw ervaring. Ik denk dat je gelijk hebt, en bovendien kan het de situatie in ieder geval niet verslechteren dus misschien moet ik het gewoon proberen. Maar iets in me houdt me tegen. Alsof het dan ineens wel echt ècht wordt.. Ik durf het gewoon nog steeds niet helemaal hardop uit te spreken. Eerder bij psychologen gelopen maar dit is dus elke keer niet gelukt om te vertellen. Weet niet hoe vaak ik het nog kan blijven proberen..
01 februari 2023
Ik snap het wel. Misschien kunnen jullie mij ook helpen met een probleem. Ik kan seksueel contact aangaan met mannen en omdat ik vrouwen niet meer vertrouw in dat opzicht is het erg verleidelijk. Ik ben er op ingegaan maar achteraf had ik een slecht gevoel. Toch heb ik mijn seksuele behoefte, eigenlijk is het meer de behoefte aan erkenning en genegenheid. Mijn behoefte onderdrukken voelt ook niet goed. Ik ben weduwnaar; het is een soort huidhonger. Wat zouden jullie doen? Ik ben een man en kennelijk houdt dat libidineuse nooit op, ook al ben ik op leeftijd. Ik zou graag een echt vriendinnetje hebben maar sites leiden niet tot goede contacten. Ik weet vaag dat pure seks niets is voor mij. Soms denk ik wat zou dat makkelijk zijn als dat wel bij mij zou passen. Maar helaas…