In therapie gaan?
Hoi lieve lotgenoten,
het is alweer een hele tijd geleden dat ik mijn verhaal hier deelde en intussen heb ik een beetje rust gevonden. Echter merk ik dat het me niet helemaal los wil laten. In het kort voor degene die mijn verhaal niet kennen: van mijn 16e tot mijn 18e (ik ben nu 25) heb ik een relatie gehad met een jongen die naar mijn vermoeden narcistische trekken had. Een keer na een feestje hadden we seks met elkaar (onder invloed van van alles en nog wat) toen ik probeerde aan te geven dat ik wilde stoppen. Hij gaf hier echter geen gehoor aan en ging dus gewoon door. Ik heb hard aan zijn haar getrokken om hem van me af te krijgen, waarna hij me in mijn gezicht sloeg.
Ik heb het in eerste instantie helemaal weggestopt. In mijn hoofd noemde ik het miscommunicatie/een vergissing van hem. Hij dacht vast dat ik me liet gaan in een seksueel rollenspel. Het lastige is dat we wel een experimenteerde met dat soort rollenspellen, waarin hij dus een beetje dominant was. Dit was daarvoor echter altijd geheel met consent. Ik had mezelf dus echt overtuigd dat dit een vergissing moest zijn geweest. Ik begin nu steeds meer in te zien dat je heus wel merkt aan een persoon of diegene iets wil of niet. En als ik bloedserieus aangeef dat ik niet meer door wil gaan, dat je daarnaar te luisteren hebt.
Vervelend is dat ik mezelf hierdoor nog altijd een beetje de schuld geef, en me er dus vreselijk voor schaam. Een aantal mensen waar ik close mee ben kennen het verhaal, maar dit durf ik er niet openlijk aan toe te voegen.
Nu zit ik erover na te denken of misschien toch therapie te gaan volgen hier voor. Om van dat vervelende knagende gevoel af te zijn. Maar zelf tegenover een therapeut ben ik bang om me zo open te stellen, uit angst voor een oordeel. Hebben jullie hier ervaring mee? En hoe is dit voor jullie afgelopen?
10 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door Anonymous (niet gecontroleerd)
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 250a91fc737c41…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 250a91fc737c41…