Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Ik kan mijn vader niet om mij heen hebben

25 januari 2023 • 6 Weergaven • Openbaar

Justa73

In mijn puberteit ben ik seksueel misbruikt door drie verschillende mannen, een onbekende, een twee verschillende ex-vriendjes. Ook ben ik, toen ik begin 20 was, flink bedreigd door een andere man, met wie ik een tijdje heb gedatet en die niet wilde accepteren toen ik er een punt achter wilde zetten. Lang dacht ik dat dit mijn trauma's waren. Tijdens de trauma verwerking kwamen er echter ook vage herinneringen boven drijven van toen ik nog heel klein was. Ik kreeg vreselijke lijfelijke herbelevingen, waarbij het steeds voelde alsof het binnen dringen opnieuw gebeurde. Doordat de herbelevingen voornamelijk lijfelijk zijn, heb ik er niet een heel helder beeld bij. Ik weet daarom ook niet zeker wie de dader is geweest. Als ik logisch probeer te beredeneren wie het gedaan kan hebben, kom ik eigenlijk alleen op mijn opa en mijn vader. Mijn opa is al een aantal jaren overleden en in de tijd dat deze herbelevingen begonnen, waren mijn ouders uit elkaar en had ik al amper contact met mijn vader. Echter zijn mijn ouders nu weer samen en wordt ik regelmatig met mijn vader geconfronteerd. Ik krijg hier heel veel stress van, maar weet niet wat ik moet doen. Ik heb geen bewijs, ik weet zelf niet eens zeker of het mijn vader is geweest, maar het feit dat ik het niet uit kan sluiten, maakt al dat ik hem niet om me heen kan hebben. Maar ik durf dit niet tegen mijn moeder te zeggen. Ik ben bang dat ze boos wordt en/of zegt dat ik lieg. Maar ik wil dus ook niet in de buurt van mijn vader zijn, maar hoe moet dat als hij weer bij mijn moeder woont en overal met haar mee naar toe komt? Heeft iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan?

Bezig met laden...

2 Reacties *

Anlidi 24

25 januari 2023

Hallo Wat vreselijk wat je hebt meegemaakt!! Ik heb geen kant en klaar advies. Want dat is er niet. Wel kan ik zeggen uit ervaring dat wat je lichaam aangeeft klopt. Forceer niets. Misschien heb je wat aan de site van Ionoi. Veel sterkte en wijsheid gewenst.

25 januari 2023

Beste Justa, Wat goed dat je het eerlijk durft te zeggen. Mijn situatie is niet hetzelfde, maar ik herken wel veel. Ik ben nu 44, en ook ik kwam bij mijn weggestopte herinneringen. Ik heb ook een moeilijke familie. Ik heb vroeger ooit een aantal jaar met niemand van de familie contact gehad, en dat beviel eigenlijk best goed. Ik kon me toen richten op mijn eigen leven en mijn eigen geluk. Ik heb met beide ouders diverse aanvaringen gehad gedurende mijn leven. Ik besef nu ook pas heel sterk dat het zwijgen ook door een soort trauma komt. Want als jezelf uitspreken nare consequenties heeft, dan versterkt dat het wegstoppen van bepaalde dingen. En niet alles kwam in eens terug. Soms wordt er op eens wat meer duidelijk. Voor mij is het alsof het puzzelstukjes zijn, en het wordt me gewoon langzaam steeds duidelijker. Dat je zegt dat je bang bent dat ze zouden zeggen dat je zou liegen, dat herken ik ook, en dat is extreem pijnlijk. Familie kan je niet kiezen, maar vrienden wel. Het is belangrijk dat er een plek is waar je echt jezelf kan zijn, zodat je kan helen en groeien. Ik heb het ook nog steeds niet echt tegen mijn ouders gezegd, ook mede omdat ik eigenlijk niks kan bewijzen. Ik had vroeger al een GGZ-diagnose, en daar heb ik me uit ontworsteld. Ik wil niet terug naar diezelfde tegenstellingen. Voor mij helpt het om me in de eerste plaats op mezelf te richten. Mijn vader is overleden en heeft geheimen meegenomen in zijn graf, en ik merk de laatste tijd pas dat ik daar erg boos om ben. Als hij om me had gegeven, dan had hij het anders kunnen doen. Dat doet pijn om te beseffen, maar nu snap ik wel dat het terecht is dat ik boos ben op hem. En dan kan ik vol trots zeggen dat ik niet op hem lijk. Ik lijk op mezelf :) Ik hoop dat je herstel goed zal verlopen, en dat je er sterker uitkomt.