Joep Misbruikt toen 12 nu 44
Hallo allemaal,
Mijn naam is Joep. Ik ben nu 44 en ben er de afgelopen week achter gekomen dat ik ben misbruikt toen ik 12 was. Ik heb het kennelijk zo ver weg gestopt.. dat ik het werkelijk niet meer wist. Na een therapie sessie kwamen de beelden opeens naar boven. Ik voel me verdrietig, leeg en opeens ook niet meer zo mannelijk. Heel lastig voor me. Ik hoop hier er meer over te kunnen lezen en hoe anderen dit hebben ervaren
Bezig met laden...
7 Reacties
Ik ben nu 43 jaar en weet sinds 3 jaar dat ik op 4 jarige leeftijd bent misbruikt. Ook bij mij zat dit heel ver weggestopt. Voordat ik de eerste beelden van het misbruik terugkreeg, had ik steeds meer PTSS klachten, waarvan ik eerst niet begreep wat er met me aan de hand was. Tot ik de eerste beelden, ook tijdens therapie, omhoog. Ik schrok enorm van het besef dat ik ben misbruikt en wilde het in eerste instantie niet geloven. Hoe kan ik dit niet meer hebben geweten en ook of dit wel kon en of ik het niet verzon. Het besef dat dit inderdaad vaker voorkwam vond ik erg fijn als bevestiging hierin. In het begin herinnerde ik mij ook niet alles meteen, dit kwam stapsgewijs terug en dit vond ik erg eng. Wat is me allemaal overkomen en daarbij de emoties en gevoelens erbij te krijgen. Ik ben drie jaar geleden ook gestart met therapie, mijn verhaal is nu compleet. Alle herinneringen kan ik nu van een 'afstand' zien, ik ben van psychotherapie nu naar lichaamstherapie gegaan omdat trauma ook in je lijf zit en ik merk dat daar nog wel emoties zitten. Iedereen heeft daarin zijn eigen proces denk ik ook.
Dat je je nu minder mannelijk voelt is naar mijn inzicht wel logisch. Je innerlijke kleine kind is nu veel meer aan de oppervlakte, met al zijn emoties en verdriet. Hierdoor voel je ( zo heb ik dat ervaren) je als je kleine kind en zit je minder in je volwassen ik. Maar deze volwassen ik zit er wel en komt ook weer terug dat heeft tijd nodig. Knap dat je hier je verhaal doet dat is zo niet makkelijk! Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe in je proces.
Goed dat je hulp gezocht hebt. Ik hoop dat je een therapeut hebt die je vertrouwt en die met jou het traject aangaat. Dat zal pijnlijk en moeizaam zijn, maar uiteindelijk gaat het licht weer branden, gaat de zon weer schijnen. Dat heb ik zelf zo ervaren.
Je mag hier je verhaal doen. Als je vragen hebt, stel ze gerust. Als je onzeker bent, zoek de steun. Hier en in je nabije omgeving. Hoop dat er mensen zijn bij wie je je verhaal kunt doen. We zijn er in elk geval voor je hier, hier.
Heel veel sterkte!
groet, Edwin