Lange adem

Ik merk dat ik moeite heb met het hele verhaal op te schrijven, dus ik ga het houden bij wat er nu speelt. 
Ongeveer een maand geleden ben ik verkracht door mijn ex-vriend, we waren al een tijd uit elkaar toen. Inmiddels heb ik aangifte gedaan, en zijn een aantal getuigen verhoord. Helaas is hierdoor wel het verhaal zich als een lopend vuurtje door de stad aan het verspreiden. 
Afgelopen zaterdag ben ik bedreigd door een aantal van zijn vrienden, met dat ik maar beter uit de stad zou kunnen verdwijnen, ik een leugenaar ben, maar beter in therapie met mezelf kan en dat als ik mijn aangifte niet intrek, zij mij het leven erg zuur gaan maken. 
Het gevoel van angst wat ik al had is nu sterker dan ooit. Ik heb nagedacht over onderduiken bij vrienden, maar ik ga me niet zo uit het veld laten slaan en ze hun zin geven. Uiteraard ga ik mijn aangifte ook zeker niet intrekken. 

Waar nu vooral tegenaan loop, is hoe ik die lange adem van het hele proces vol moet blijven houden. Ik sta ongelofelijk dichtbij mijn emoties en tegelijkertijd mijlenver er vanaf. Ik barst uit op momenten dat het niet kan maar kan er niet bij als ik het wil toelaten. Ondertussen krijg ik van iedereen te horen hoe goed ik het doe, dat ik me zo sterk hou terwijl mensen geen idee hebben hoe eenzaam ik me soms voel. Ik voel me nooit alleen, maar het idee dat mensen écht snappen waar ik doorheen ga heb ik niet. Mensen schrikken als ik opbiecht dat ik het niet erg zou vinden als ik morgen niet meer wakker zou worden, terwijl dit voor mij wel de harde werkelijkheid is. Het is dat ik volledig op automatische piloot zit, want ik zou anders echt niet weten hoe ik mezelf nog omhoog houd. En dat met het vooruitzicht dat ik dit nog moet volhouden tot de rechter straks een uitspraak gaat doen. 
 

Het liefst zou ik willen dat alles weer “normaal” zou zijn, al is het maar voor een dag. Maar dat is niet wat nu mijn realiteit is. Mijn realiteit is nu dat ik meermaals per rust (een echt slaapritme heb ik niet meer) badend in het zweet wakker wordt, ik echt niemand om me heen inclusief mezelf nog vertrouw en mijn angst voor de wereld groter is dan ooit. 
Laat iemand het me alsjeblieft uitleggen hoe ik dit nog volhoud, want ik weet het niet meer.