Misbruikt door m’n broer

Dag allen, ik heb jullie advies opgevolgd en vorige week gedeeld met mijn psycholoog dat ik ben misbruikt. Ik heb nog niet kunnen vertellen door wie, maar wel dat het is gebeurd. Het voelt alsof er een last van me is afgevallen. Alsof er een monster uit m’n borst weg is. Ik weet nog niet hoe ik nu verder dit trauma aan wil pakken of waar ik moet beginnen en of ik mijn partner wil belasten met mijn verhaal. Echter, ik merk dat het delen hier, me dankzij jullie een zetje in de rug heeft gegeven im mezelf tot een nog beter en mooier mens te ontwikkelen. Bedankt daarvoor.

Beste Maya Knap dat je je verhaal hier deelt. Bepaalde triggers zorgen ervoor dat je trauma naar boven komt. Ik heb het zelf ook lang kunnen wegstoppen hoewel ik mij altijd wel 2 beelden kon herinneren en een klein stuk wat ik moest doen. Vreselijk de gedachte dat het allemaal kon gebeuren. Bij mij is er ook nog een andere persoon, mogelijks is mijn broer hier ook seksueel door misbruikt geweest. Zeker weet ik het niet. Hij herinnert zich niets en ik amper. Ik was 7 , hij 9. Niet echt een leeftijd waarop je er al veel van af weet. Tijdens relaties heeft het altijd een impact. Als je partner je echt graag ziet, kan je het heus wel met hem delen. Ik heb persoonlijk nooit gezegd door wie. Door schaamte en ik wil geen gedoe. Zou ook geen heisa willen. Belangrijkste voor mij is zelf beter worden en de ptss weg te krijgen. Je kan je therapeute heus wel in vertrouwen nemen. De vraag is hoeveel ervaring ze met dit thema heeft. Ik vind het wel belangrijk dat men de behandeling van misbruik kent. Bovendien is iedereen binnen je familie ook een persoon dat je had moeten kunnen vertrouwen. Dat was niet het geval. Daardoor ligt vertrouwen heel gevoelig. Je kan ook deelnemen aan lotgenoten. Dat was mijn eerste stap en deed me goed om daarna verder in therapie te gaan. Veel succes Liefs Emma

Beste Maya, Wat goed dat je dit forum gevonden hebt en je verhaal hier deelt. Helaas weet ik uit eigen ervaring hoe het is om door je broer misbruikt te worden. Ik heb traumagerichte behandeling gehad voor mijn PTSS en heb hulp gezocht via excetera bij een traumaseksuoloog. Ik ben inmiddels 14 maanden therapie verder en het gaat redelijk. Ik begrijp je angst voor afwijzing ten opzichte van je partner, het trauma gaat gepaard met heel veel heftige emoties en gevoelens. Ik kan je alleen maar adviseren om hulp te zoeken of het toch te delen met je psycholoog. Schaam je niet dat je er nu pas mee komt. Als hulpverlener hoop ik dat ze dit zal begrijpen. Ik heb zelf ook heel veel gehad aan een bijeenkomst voor lotgenoten via excetera. Je mag trots op jezelf zijn dat je deze stap hebt gezet. Veel sterkte in je herstel.

Hoi Maya, Misschien is de COVID besmetting wel een geluk bij een ongeluk. Het heeft je over de drempel geduwd om het afschuwelijke trauma niet langer te kunnen verzwijgen. Alleen nog voor je zelf. Heb je echt het idee dat je partner niets of weinig in de gaten heeft? Mijn partner’s reactie toe ik het vertelde : “ ooh dat verklaard veel”. “ Ik ken geen eenzamere man dan jij”. Het verbreken van de stilte heeft mij over veel drempels getild. Ik moet wel zeggen dat mijn echtgenote daar veel in betekend heeft. Zij brak steeds de “stilte “door heel lief op te merken dat ik wat te vertellen had. Misschien is het een idee om dit met je psycholoog te bespreken of je partner te vragen een keer met je mee te gaan. Het zal je enorm opluchten. Het zal de verwerking van je trauma’s goed doen. Dan hoef je daar je geen of minder zorgen over te maken. Heel veel moed wens ik je in dit nieuwe jaar.

Lieve Maya, Wat mooi dat je de stap zet om je verhaal hier te delen. Zo heb je de eerste hobbel genomen. Want je zegt het zelf, hoe eng het is om het te delen. En dan verschijnt de rest wat het werkelijk zo eng maakt (gevoel van schaamte, angst voor afwijzing). Ik kan heel goed begrijpen dat je je zo voelt. Aan de ene kant moet verhaal naar buiten, bekend worden, dat zegt het lijf. Aan de andere kant, zodra het verhaal meer vorm krijgt en zichtbaar wordt, wordt het ook meer voelbaar. En dat zijn geen fijne gevoelens, wel heftige gevoelens. Daarom vind ik het zo dapper en wijs dat jij het eerst hier doet! Hoe voelt het voor je, nu je het gedaan hebt? Neem je tijd om het te delen met de anderen. Je systeem moet wennen en het gevoel bewaren dat het veilig is en dat het afgestemd is op JOUW behoeftes. Delen met je psycholoog zou een mooie volgende stap kunnen zijn. Je hebt al band opgebouwd met haar, dat is fijn. Juist dat is nodig om de diepere lagen open te maken, zichtbaar te maken aan de hulpverlener, en daardoor aan jezelf. Je psycholoog is de persoon die de nodige bedding voor jou biedt om de verhaal op de oppervlakte te verwelkomen. Ik hoop dat je de nodige steun hier kunt ophalen om door te gaan met jouw helingsproces. Hou de moed in! Lieve groet, Vilija

Lieve Maya, Wat ontzettend dapper van je om dit te delen hier. Ik weet helaas wat je mee maakt. Ik heb een soortgelijk meegemaakt. Dit is eruit gekomen op mijn 40ste tijdens een therapie sessie toen mijn man en ik crisis hadden. Ik had dit totaal niet aan zien komen. Het heeft mij werkelijk zoveel gebracht dat ik zou willen dat ik het eerder had gedaan. Ik ben er dankbaar voor. Er vallen nu zoveel dingen op hun plek. Je therapeut zal het begrijpen. Zeg het haar, echt het zal je verlossen. Een begin zin zou kunnen zijn, ik voel dat er meer naar boven komt……. ❤️

Je kan er niks aan doen. Is niet iets waar jij je voor moet schamen. Hij moet zich schamen. Ik snap dat je er voor schaamt ik vind het zelf ook soms moeilijk om mijn verhaal te delen. En heb nu nog moeite met de gedachten van liefde of iemand hebben die me gaat aanraken. Het komt goed neem je tijd. Vertel je verhaal aan je psycholoog wanneer je er klaar voor bent!