Seksueel misbruikt en verkracht door bekende
Hallo allemaal,
ik ben nieuw hier en het leek me fijn om mijn verhaal te delen met mensen die een soort gelijke ervaring hier mee hebben. Ik voel mij vaak niet begrepen door andere mensen die dit niet hebben meegemaakt als ik mijn verhaal deel.
Ik heb op mijn 16e een man leren kennen via de kerk en muziek. We speelde samen tijdens een kerkdienst. Deze man was toen 46 jaar. Ik had weinig aansluiting met leeftijdsgenoten en hij gaf mij het gevoel dat ik er bij mocht horen. Ik ben met hem bevriend geraakt en we maakte heel vaak muziek samen. Onze band werd steeds hechter. Hij wist op gegeven moment alles van mij en ik ook relatief veel van hem, hij wilde er altijd voor mij zijn en gaf mij aandacht wat mij op dat moment heel gelukkig maakte.
Deze man heeft mij gedurende de tijd erg gemanipuleerd (wat ik niet door heb gehad). Hij stuurde seksueel getinte opmerkingen, vroeg om selfies en ging elke keer een stapje verder.
Het begon met een knuffel en sinds toen ging hij elke keer een stapje verder. Ik zei hem dat ik het niet wilde en niet durfde maar op mijn 17e en 18e levensjaar ben ik seksueel misbruikt, 4x verkracht, heeft hij machtsmisbruik uitgeoefend op mij en kon soms hardhandig zijn. Het gebeurde in de kerk, in zijn auto en bij hem thuis. (Hij heeft ook gewoon een vrouw). Ik moest altijd doen of er niks aan de hand was.
Afgelopen februari, dit jaar, heb ik aangifte gedaan en is ook hij op verhoor geweest. Nu ligt mijn dossier bij het Openbaar Ministerie. Ik had wat bewijzen wat ik kon inleveren, foto’s van blauwe plekken en een chattgeschiedenis van meer dan 800 pagina’s wat ik kon inleveren bij de zedenpolitie. Inmiddels heb ik ook een advocaat maar het wachten op de uitslag van het OM duurt zo lang.
Is er iemand die weet hoe lang dit kan duren? Want dit wachten vind ik zo moeilijk. Ook heb ik last van gemis want ik had ook hele leuke momenten met hem, ik vind dit zo lastig. Heeft er ook iemand ervaring met gemis terwijl je diegene eigenlijk wil ‘haten’?
9 Reacties
Ja de drang om de dader te zien is herkenbaar voor mij. Ik heb deze gevoel niet gehad voor de verkrachters, want met deze daders had ik geen goede band/relatie of iets leuks. Ik ben wel in een relatie geweest met een man die mij mishandelde. En omdat we ook een hele momenten samen hebben gehad, miste ik hem en wilde ik hem na de breuk van de relatie alsnog zien. Het heeft bij mij maanden lang geduurd tot dat ik de weerbaarheid heb ontwikkeld tegen deze drang. Want ergens hoorde ik ook altijd een stemmetje in mijzelf dat het niet okey is om hem weer te zien en iets met hem willen. En het was belangrijk om echt naar dat stemmetje te luisteren, om het serieus te nemen. Maar ook het gevoel van gemis serieus te nemen. Allebei eigenlijk. Je kunt toch niet jezelf helemaal verbieden om te voelen wat je voelt?
Gevoelens ontkennen schiet ook niet echt op. Praten erover is nodig. Delen. Ik zocht praatjes met vriendinnen, andere vrouwen, zodat ze mij konden helpen dat gezonde stemmetje in mij te bekrachtigen.
Maar misschien goed om stil te staan bij het feit dat veel mensen die de breuk van de fijne band mee maken, met de gevoelens te maken krijgen van gemis, pijn van gebroken hart, verlangens naar fijne momenten, fantasieën over ontmoeting en soms hoop dat het nog goed komt.
Het doorvoelen van gevoelens die er zijn zorgt ervoor dat je een groei proces mee maakt waarin je leert jezelf te beschermen van ongezonde relaties en de nieuwe mensen in jouw leven toe laten die respect tonen in contact met jou. En zo ervaar ik het ook in mijn leven. :)
Ik vind het zo dapper dat jij naar de slachtoffers community uitreikt voor steun en vragen die je hebt in het proces die je op dit moment doorloopt. De stappen die je al tot nu toe gezet hebt om voor jezelf op te komen, mijn grote respect ervoor!
Als je het hebt over mensen met soort gelijke ervaring, dan denk ik even aan mijn eigen ervaring(en) en bedenk ik me dat ik sommige dingen in jouw verhaal heel goed herken en gevoelsmatig ook net zo beleeft heb (en op sommige momenten nog steeds beleef), alleen heb ik niet precies hetzelfde ervaring als jij. Toch vind ik leuk om een paar dingen met je te delen en te reageren hoe jouw verhaal mij geraakt heeft.
Wat fijn dat jij de kans gepakt hebt om de dader aan te klagen. Je dossier ligt bij de Openbare Ministerie. Ik wordt er blij van om te lezen dat de zaak serieus genomen wordt. Ik zelf heb op mijn 18 en 19 verkrachtingen mee gemaakt en heb toen niet gedurfd om dat met iemand te delen. Ik weet inmiddels dat ik niet de enige ben bij wie het leven zo verloopt, dat de daders zonder officiële aangifte blijven rond lopen.
Toen ik 20 jaar later aan herstel traject begon en van alles mee maakte in verschillende vormen van therapieën, kwam ik op een gegeven moment bij de boeddhistische gemeenschap terecht. Ik heb me daar warm opgevangen gevoeld, onvoorwaardelijk welkom, begrepen en precies op de plek waar ik moest zijn. De leraar (guru zoals ze hem noemen) heb ik aanvaard als mijn grote liefde, persoon die ik kon vertrouwen met mijn hart en ziel, iemand voor wie ik voor het eerst in mijn leven zulke mooie gevoelens had. Ik besefte heel goed dat het niet om een man-vrouw relatie ging, maar om de leraar-leerling relatie. Ik heb hem toegelaten tot de diepste plekken van mijn hart omdat ik in gesprekken met hem mijzelf compleet gezien en gekend voelde. Maar toen hoorde ik van de mensen dat hij naast zijn vrouw (met wie hij getrouwd is) ook nog met andere 3 vrouwen seksuele contact heeft. Deze vrouwen waren ook een onderdeel van de groep. Toen stortte er bij mij iets in en ik snapte niet wat. Aantal maanden heb ik rond gelopen met die verwarring in mij. Sommige mensen wilde mij helpen en moedigde me aan op met de leraar zelf ta gaan praten, maar ik durfde dat niet meer. Ik kon hem blijkbaar niet meer vertrouwen. Ik had toen al veel therapeutische kennis wat mij hielp om kritisch te blijven en mijn situatie ook nuchter (dat wilt zeggen wetenschappelijk onderbouwd) te benaderen.
Ik las een boek van een van mijn lieveling psychotherapeuten en toen drong het tot me door dat ik geestelijk misbruikt ben door deze leraar. Ik heb mijn woede gevoelens toegelaten en in plaats van liefde, voelde ik toen haat voor hem. Maar ook nog steeds een enorme gemis naar zijn geruststellende stem en alles wat hij voor mij betekende. Ik miste ook de groep, de warmte, gezang samen. Ineens voelde de deur voor mij dicht omdat ik niet meer kon accepteren dat het okey is wat deze leraar doet. En het was heel gek om te zien dat de andere mensen die in de groep bleven, hem bleven vertrouwen en dat alles gewoon z’n gang bleef gaan zoals vroeger. Mijn periode van gemis naar hem en groep was met pieken en dalen, worstellen met gevoelens van liefde en haat, boosheid, verraad, eenzaamheid, wanhoop. Ik praatte erover met wie ik kon en ik zocht informatie op internet of ik iets kon vinden wat mij de helderheid kon geven. Zo kwam ik de Boeddhistische website tegen waar ik alles gelezen heb over hoe de leraar hoort te gedragen en hoe de ‘gezonde’ leraar-leerling relatie eruit ziet. Ik heb toen contact opgenomen met de vertrouwens persoon en persoonlijk gesprek aangegaan om de nodige spiegel te krijgen van wat mij overkomen is. Het is belangrijk om van de andere te horen dat ik niet gek ben dat ik nog gevoelens heb, maar dat de andere misbruik heeft gemaakt van mijn vertrouwen. Ik voelde me weer enigszins beschermd door de maatschappij. Deze gesprek was voor mij de proces van aangifte.
Het is een lang verhaal geworden, en toch lijkt het best kort gezien de thema en hoeveel gevoelens het raakt. Ik vind het belangrijk om gevoelens de ruimte te geven, de ruimte te nemen om opnieuw te kunnen vertrouwen.
Dat wens ik ook aan jou Mel08, wees niet bang voor je gevoelens, je kunt alleen ontdekken dat je normaal mens bent met een hele nare gebeurtenis in jouw jonge leeftijd!
Warme groet,
Vilija
Het klinkt misschien heel gek en tegenstrijdig maar heb jij of iemand anders hier ook nog wel eens drang om de dader te zien als je een goede band had met die persoon? Dat is bij mij dat stukje gemis wat ik maar niet los kan laten maar waar ik wel erg gek van word omdat ik hem niet wil missen. Hierdoor ga ik mezelf ook vaak beschuldigen van dingen…..en denk ik dat het (deels) door mezelf komt.
Ik heb een tijd lang een bindingstrauma gehad tegenover mijn verkrachter. Ik weet niet of jij ook zo iets hebt, al kan wat zelf onderzoek nooit kwaad. Stel je hebt een (lichte) bindingstrauma aan je verkrachter.
Of je dit hebt of niet, ik denk dat het wijs is je gevoel te blijven bespreken met je naasten. Omdat je goede ervaringen hebt met de persoon kan je hem misschien te snel vergeven. Als je dit bespreekbaar maakt met naasten, en professionele hulp (raad ik aan) dan kunnen zei je er bewust van houden dat het niet normaal is wat deze man heeft gedaan.
Ik heb het zelf ervaren en kan uit eigen woorden zeggen dat het echt veel kan doen met je emoties. Zelfs nu na 4 jaar ben ik nog niet half bewust van wat er allemaal is gebeurt. Het is gewoonlijk om je slecht te voelen over alles en iedereen inclusief jezelf na een gebeurtenis als dit.
Als je je slecht voelt, cijfer jezelf niet weg. Mensen die van je houden zullen er alles aan willen doen om je te helpen. Voelt het alsof ze je niet begrijpen? Spreek het uit. Het is normaal om je onbegrepen te voelen.
Nogmaals, het is echt sterk van je welke stappen je al hebt gezet. Ik wens je het beste toe en als je wat wilt dan denk ik dat je dat ook erg goed terecht kan bij de mensen op deze site.
Het gemis is zeker herkenbaar. Ik heb, nadat ik mijn dader gefronteerd heb met zijn manipulatie en misbruik, het contact behouden. Deels controle maar ook de positieve dingen die hij me gebracht had. Een dader kan je manipuleren juist doordat deze inspeelt op het gemis welke je ervaart in het leven. Dat waardoor je jouw grenzen laat vervagen. Het is desondanks niet hem die je mist maar dat wat hij deed bij je in een "positieve" zin. Zonder dit positieve had hij het waarschijnlijk ook nooit zover kunnen laten komen. Het is dan ook goed om bij jezelf te bekijken wat het is dat je mist en hoe je die "leegte" zelf op kunt vullen.
Net als je hebt gezegd nu "tot hier en niet verder" mag je dit ook tegen jezelf zeggen rondom dit gemis.
Jij kiest door wie en hoe dit ingevuld wordt. Niet een ander.
Desondanks is de loyaliteit die je ontwikkelt naar een dader lastig om van je af te zetten. Gezien de stappen die je nu zet denk ik dat dit je ook wel gaat lukken.
Knap dat je je verhaal met ons deeld. Ik herken wat je hebt meegemaakt. Ik ben ook misbruikt en verkracht door een bevoegde persoon in een religieuze organisatie.
Ik neem vooral de organisatie kwalijk omdat zij geen toezicht hebben uitgevoerd. Uiteraard is de dader die aangepakt moet worden. Wel fijn dat je veel bewijs hebt verzameld. Ik hoop op dat er positief reactie komt van het OM.
Sterkte.
Hij woont 7 min bij mij vandaan kom hem regelmatig tegen, echt verschrikkelijk!! Hij verdraaid ook het hele verhaal.
Het kan enige tijd dure voor dat het OM een besluit neemt. Gezien het feit dat je zelf schrijft dat er ruim 800 pagina’s aan chat berichten zijn zal het OM zeker niet op een kort termijn een zitting inplannen zijn willen op safe spelen dat de zaak een kans van slagen heeft. Praat eens met slachtoffer hulp in je omgeving of met lotgenoten, ga je zelf niet schuldig voelen en praat je zelf niet aan dat je hem mist voor al zijn leuke momenten, immers die zijn er niet. Hij heeft juist daar mee de kans genomen om je te misbruiken. Hou je sterk en kijk uit naar mensen die juist willen helpen, en ik kan je zeggen die zijn er…..