Hallo Mel08, Ik vind het zo dapper dat jij naar de slachtoffers community uitreikt voor steun en vragen die je hebt in het proces die je op dit moment doorloopt. De stappen die je al tot nu toe gezet hebt om voor jezelf op te komen, mijn grote respect ervoor! Als je het hebt over mensen met soort gelijke ervaring, dan denk ik even aan mijn eigen ervaring(en) en bedenk ik me dat ik sommige dingen in jouw verhaal heel goed herken en gevoelsmatig ook net zo beleeft heb (en op sommige momenten nog steeds beleef), alleen heb ik niet precies hetzelfde ervaring als jij. Toch vind ik leuk om een paar dingen met je te delen en te reageren hoe jouw verhaal mij geraakt heeft. Wat fijn dat jij de kans gepakt hebt om de dader aan te klagen. Je dossier ligt bij de Openbare Ministerie. Ik wordt er blij van om te lezen dat de zaak serieus genomen wordt. Ik zelf heb op mijn 18 en 19 verkrachtingen mee gemaakt en heb toen niet gedurfd om dat met iemand te delen. Ik weet inmiddels dat ik niet de enige ben bij wie het leven zo verloopt, dat de daders zonder officiële aangifte blijven rond lopen. Toen ik 20 jaar later aan herstel traject begon en van alles mee maakte in verschillende vormen van therapieën, kwam ik op een gegeven moment bij de boeddhistische gemeenschap terecht. Ik heb me daar warm opgevangen gevoeld, onvoorwaardelijk welkom, begrepen en precies op de plek waar ik moest zijn. De leraar (guru zoals ze hem noemen) heb ik aanvaard als mijn grote liefde, persoon die ik kon vertrouwen met mijn hart en ziel, iemand voor wie ik voor het eerst in mijn leven zulke mooie gevoelens had. Ik besefte heel goed dat het niet om een man-vrouw relatie ging, maar om de leraar-leerling relatie. Ik heb hem toegelaten tot de diepste plekken van mijn hart omdat ik in gesprekken met hem mijzelf compleet gezien en gekend voelde. Maar toen hoorde ik van de mensen dat hij naast zijn vrouw (met wie hij getrouwd is) ook nog met andere 3 vrouwen seksuele contact heeft. Deze vrouwen waren ook een onderdeel van de groep. Toen stortte er bij mij iets in en ik snapte niet wat. Aantal maanden heb ik rond gelopen met die verwarring in mij. Sommige mensen wilde mij helpen en moedigde me aan op met de leraar zelf ta gaan praten, maar ik durfde dat niet meer. Ik kon hem blijkbaar niet meer vertrouwen. Ik had toen al veel therapeutische kennis wat mij hielp om kritisch te blijven en mijn situatie ook nuchter (dat wilt zeggen wetenschappelijk onderbouwd) te benaderen. Ik las een boek van een van mijn lieveling psychotherapeuten en toen drong het tot me door dat ik geestelijk misbruikt ben door deze leraar. Ik heb mijn woede gevoelens toegelaten en in plaats van liefde, voelde ik toen haat voor hem. Maar ook nog steeds een enorme gemis naar zijn geruststellende stem en alles wat hij voor mij betekende. Ik miste ook de groep, de warmte, gezang samen. Ineens voelde de deur voor mij dicht omdat ik niet meer kon accepteren dat het okey is wat deze leraar doet. En het was heel gek om te zien dat de andere mensen die in de groep bleven, hem bleven vertrouwen en dat alles gewoon z’n gang bleef gaan zoals vroeger. Mijn periode van gemis naar hem en groep was met pieken en dalen, worstellen met gevoelens van liefde en haat, boosheid, verraad, eenzaamheid, wanhoop. Ik praatte erover met wie ik kon en ik zocht informatie op internet of ik iets kon vinden wat mij de helderheid kon geven. Zo kwam ik de Boeddhistische website tegen waar ik alles gelezen heb over hoe de leraar hoort te gedragen en hoe de ‘gezonde’ leraar-leerling relatie eruit ziet. Ik heb toen contact opgenomen met de vertrouwens persoon en persoonlijk gesprek aangegaan om de nodige spiegel te krijgen van wat mij overkomen is. Het is belangrijk om van de andere te horen dat ik niet gek ben dat ik nog gevoelens heb, maar dat de andere misbruik heeft gemaakt van mijn vertrouwen. Ik voelde me weer enigszins beschermd door de maatschappij. Deze gesprek was voor mij de proces van aangifte. Het is een lang verhaal geworden, en toch lijkt het best kort gezien de thema en hoeveel gevoelens het raakt. Ik vind het belangrijk om gevoelens de ruimte te geven, de ruimte te nemen om opnieuw te kunnen vertrouwen. Dat wens ik ook aan jou Mel08, wees niet bang voor je gevoelens, je kunt alleen ontdekken dat je normaal mens bent met een hele nare gebeurtenis in jouw jonge leeftijd! Warme groet, Vilija

Beste Mel08, Knap dat je je verhaal met ons deeld. Ik herken wat je hebt meegemaakt. Ik ben ook misbruikt en verkracht door een bevoegde persoon in een religieuze organisatie. Ik neem vooral de organisatie kwalijk omdat zij geen toezicht hebben uitgevoerd. Uiteraard is de dader die aangepakt moet worden. Wel fijn dat je veel bewijs hebt verzameld. Ik hoop op dat er positief reactie komt van het OM. Sterkte.

Beste Mel08 Het kan enige tijd dure voor dat het OM een besluit neemt. Gezien het feit dat je zelf schrijft dat er ruim 800 pagina’s aan chat berichten zijn zal het OM zeker niet op een kort termijn een zitting inplannen zijn willen op safe spelen dat de zaak een kans van slagen heeft. Praat eens met slachtoffer hulp in je omgeving of met lotgenoten, ga je zelf niet schuldig voelen en praat je zelf niet aan dat je hem mist voor al zijn leuke momenten, immers die zijn er niet. Hij heeft juist daar mee de kans genomen om je te misbruiken. Hou je sterk en kijk uit naar mensen die juist willen helpen, en ik kan je zeggen die zijn er…..