Mijn gedachtes
Waarom heb ik nog steeds soms de gedachtte gelukkig te kunnen worden met jou. Ik fantaseer dan over hoe het zou zijn geweest als je mij niet zo slecht had behandeld. Hoe gelukkig we dan hadden kunnen zijn. Maar later besef ik mij weer de realiteit en weet ik weer hoe je echt bent. Het gevecht dat ik elke dag moet vechten, tegen mijn gedachtes, de herinneringen. Ik word er gek van. Heb het idee dat mensen mij niet geloven want waar zijn mijn tranen? Dat is hoe ik mijzelf probeer te verdedigen, onbewust, want het is niet goed om alle emoties binnen te houden. Thuis als ik alleen ben krijg ik paniek aanvallen, wil ik mijzelf wat aan doen aangezien ik mijzelf echt haat, ik huil in de douche en soms word ik zo misselijk van de pijn en angst die ik voel.
Overgevend sta ik in de douche, deze pijn die ik heb, ik durf het niet te laten zien. Want mensen zijn niet te vertrouwen. Sensatie dat is wat ze willen. Teminste dat is mijn ervaring met mensen. En als ik het zou willen delen, hoe?
8 Reacties *
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 9e0b7e513d174e…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door 33a73443d5994c…
Als antwoord op (Geen onderwerp) door ccc47cc26b5d40…