maar hij kwam naar je toe en dat is geweldig, dat vertrouwen is helend, hou dat svp vast

Ik vind het afschuwelijk om te lezen en het lijkt mij bijkans onmogelijk om jezelf te vergeven. Toch is dat de weg. Ik zit ook midden in een verwerkingsproces en hoop dat ik met de steun die ik krijg er beter me zal kunnen leven. In mijn geval is het mijn vrouw, nu ruim drie jaar geleden overleden, die was misbruikt door haar vader vanaf haar 3,5 jaar tot ons trouwen. Het heeft onze relatie getekend. Ik heb een zogeheten secundair trauma omdat ze niet kon geloven in de liefde ook al was die zo sterk tussen ons. Ik moet proberen dit achter mij te laten, en het verraad dat ze jegens onze liefde pleegde door haar dubbellevens en stiekem vreemd gaan. Te erg voor woorden maar ik kom er absoluut sterker uit, dat weet ik zeker. Ik heb veel aan deze community. Blijf je uiten. We horen je!

Hi, wat goed dat je je verhaal toch doet! Misschien dat dat al iets van opluchting geeft? Wat mij heeft geholpen met de beelden die ik kreeg naar aanleiding van het seksueel misbruik van mijn dochter is EMDR therapie. Daarnaast heb ik (klinkt misschien raar) een sneeuwpop gemaakt die hem voor moest stellen en die ben ik te lijf gegaan met heel veel agressie, dat gaf me wat lucht. Ook heb ik van de hardnekkige beelden tekeningen gemaakt. Dat was afschuwelijk om te doen en het maakte me misselijk en heel verdrietig maar toch hielp het. Bij mij komt de agressie er op de meest rare momenten uit, en dan meestal tegen mijn man of dochters, juist degenen die het niet verdienen. Dat vind ik heel lastig. Ik heb hen wel gevraagd of ze wanneer ze de woede zien aankomen me een knuffel willen geven om me te kalmeren, ik weet niet of je hier iets mee kunt. Wat betreft je schuldgevoel, mijn psychologe hielp me door te zeggen dat ik tijdens het jarenlange misbruik geen weet had van het misbruik en degene die voor mijn dochter zorgde vertrouwde, ook omdat hij een vriendin had, en dat ik mezelf het niet achteraf kan aanrekenen. Ik deed toen wat ik dacht dat goed was voor mijn dochter en onszelf. Maar het is wel moeilijk om die woorden ook toe te laten, maar steeds als ik het schuldgevoel voel zeg ik die woorden tegen mezelf en bedenk me dat er zoveel mensen waren die deze man vertrouwden. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, hulp voor jezelf lijkt me een goed idee zeker omdat je zelf ook een verleden met misbruik hebt (dat heb ik niet) en ook als uitlaatklep voor je eigen gevoelens. Mensen zitten vaak niet te wachten om over dit onderwerp te praten terwijl, ik in ieder geval, je dat juist zo nodig hebt. Ook in hoe je voor je kind het beste kunt doen om hem of haar te helpen. Veel sterkte!!

Was jij ooggetuige van het seksuele misbruik van je zoontje?