Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

In de steek gelaten en jaloers

Hoi allemaal, 

Ik loop al dik 2 jaar thuis met burnout, en dat heeft o.a. te maken met mijn incestverleden. Ben 10 jaar lang misbruikt door mijn vader. Moeder schuift t onder het tapijt. Lang verhaal kort, ze heeft definitief voor mijn vader gekozen, ik voelde mij in de steek gelaten. Ik heb sinds bijna 4 jaar een LAT relatie met een hele lieve man. Daarvoor had ik na mijn scheiding wel eens een date. Ik had toen ook nog contact met mijn ouders, ik vertelde van mijn dates aan hun. Wat zegt mijn moeder ijskoud, je bent gewoon een hoer! Kon wel door de grond zakken. Sinds ik mijn vriend ken, is mijn moeder stik jaloers. En belt ze veel aan de deur. Ik laat haar niet binnen, want wil geen contact meer met mijn ouders. Wat moet ik hier nu mee. Help me aub. 

Bezig met laden...

8 Reacties

28 augustus 2022 (bewerkt)
Hoi Luna, Wat ontzettend heftig en helaas herkenbaar. Ook ik heb een aantal brieven geschreven die mijn ouders opzij gezet hebben en ook hun stonden voor de deur zonder pardon en ik snap je angst want mijn ouders geven mij inmiddels de stiltebehandeling omdat ik als schuldige wordt aangemerkt maar ben nog steeds bang dat ze eens voor de deur staan. Ik heb alles geblokkeerd dus ik lees geen mail meer of smsjes, dat gaat linea recta naar de verborgen blokkeerlijst. Ikzelf vind dat vergeven helemaal aan jezelf is, ik kan het nog niet vergeven en daar heb ik vrede mee. Ik raad je verdwenenzelf.org aan. Heb daar zelf heel veel aan gehad en via de site kun je eventueel ook hulp vragen. Je hoeft niet naar de coach/therapeut/psycholoog toe, het kan ook laagdrempelig via bellen of mail, misschien kan je hen om advies vragen? je hebt te maken met ook emotioneel/psychisch geweld. - Veel sterkte en fijn dat je vriend voor je opkomt! - al zou ik hier ook mee oppassen en zowel kort en krachtig blijven en niet opendoen, je hebt je grens gezet! :) Groetjes Lizet
28 augustus 2022 (bewerkt)
Hoi Liz-8 Brieven schrijven heeft ook geen zin, ze leest ze toch niet. Mijn zusje heeft in het verleden ook een brief geschreven, en die is zonder pardon doorgescheurd omdat mijn moeder de waarheid niet onder ogen wil zien. Heb wel aantal jaar geleden met een vriendin aangifte gedaan van incest, maar het is verjaard. Dus mijn ouders komen er gewoon mee weg. Dat maakt mij zo boos en verdrietig. Vergeven kan ik echt niet, iemand die zijn kinderen uit pure gewoonte misbruik vergeef ik nooit meer en vergeten al helemaal niet. Mijn moeder heeft wel eens gezegd, ach meid zal allemaal wel mee zijn gevallen. Grrrrr daar word ik pissig van. Dat kreng wil het gewoon niet inzien. Want o wee als ze haar man kwijt raakt. Ben verdorie mede dankzij mijn verleden gescheiden, mijn ex man trok het niet meer. Maar wat jij mij aanraad verdwenenzelf.org ga ik naar kijken. Ben wel benieuwd. Groetjes Luna.
28 augustus 2022 (bewerkt)
Dag Luna, Ik heb 25 jaar bij pleegouders gezeten die mij kleinhielden. Heb mezelf los moeten vechten. Heb het geluk gehad dat mijn vriendin naar België verhuisde en zo ver weg van hen kon verder gaan. Ik zie in je verhaal verwijting naar elkaar toe. Wat heel normaal is. Als je verder wilt kunnen gaan in je leven is het misschien raadzaam om jezelf te gaan helen. Jezelf omarmen, liefde gaan toelaten aan je innerlijk kind. En op veel dieper niveau jezelf en anderen vergeven voor wat is gebeurd. Het is tijd om voor jezelf te kiezen. Ik raad je Mahatma van Spirit coaching aan.
28 augustus 2022 (bewerkt)
Hallo lieve Luna, Wat doe je het goed, je bent goed zoals je bent. Op je eigen tempo, komt het goed. Zolang je moeder je lastig valt beperk je ook jezelf. Het beste is alle contact stopzetten. Zij heeft jou meer nodig dan jij haar hoor! Is je vriend in de mogelijkheid om te helpen? Kun je eventueel ergens anders wonen? Je moeder heeft iemand nodig die haar de waarheid zegt, iemand die niet over zich heen laat lopen en haar op de plaats zet. Hopelijk lukt dat voor je. Warme groet.
28 augustus 2022 (bewerkt)
Goedemorgen Sonny36, Het contact verbreken heeft geen zin, want ze blijft terugkomen. Ze woont hier 5 minuten fietsen vandaan. Het klopt wat je zegt, zij heeft mij harder nodig dan andersom. Mijn vriend heeft haar goed de waarheid gezegt, mijn oudste zoon is flink tegen haar uitgevallen, maar niets helpt. Ergens anders wonen, ik laat mij door dat mens niet wegjagen, maar als mijn vriend zou zeggen, trek bij mij in ben ik wel weg. Dan ben ik de plaats ook uit. Maar wie ook tegen haar praat, ze heeft er schijt aan. Want zij is degene die zielig is en ook doet. Ik ben soms ook bang om naar buiten te gaan omdat ik haar of mijn vader tegen kan komen, toch te belachelijk voor woorden. Ga wel naar buiten, kleine rondjes lopen, maar dat is ook alles. groetjes Luna.
27 augustus 2022 (bewerkt)
Luna, ik heb je reactie gelezen maar weet op dit moment ook even geen oplossing. Je stelt in ieder geval een grens. En als je moeder zich daar dan niet aan houdt dan valt dat dus eigenlijk onder grensoverschrijdend gedrag zoals jij het omschrijft. Ik hoop voor je dat je nog andere reacties krijgt waar je iets meer mee kunt.
27 augustus 2022 (bewerkt)
Dag Luna, ik begrijp dat je je erg in de steek gelaten voelt door wat je mee hebt gemaakt. En een "hoer" verdiend er geld mee, jij niet. Dus je bent geen hoer. Verder ben je een volwassen vrouw en moet je toch zelf weten met wie je omgaat. Zolang jij je daarbij hoed voelt is er toch niets mis mee? Kijk hoe ver je al gekomen bent, dat je nu weer een vriend hebt na alles wat je mee hebt gemaakt. Je moeder en jij komen misschien wel weer dichter tot elkaar wanneer jullie daar allebei aan toe zijn. Sterkte met het onbegrip. Niet iedereen begrijpt elkaar altijd helaas.
27 augustus 2022 (bewerkt)
Hai Mens, Dat klopt zeker wat je zegt, een hoer verdient er geld mee. Maar een moeder hoort dat toch niet te zeggen tegen haar eigen dochter. En ze eist heel veel aandacht op. Heb duidelijk aangegeven dat ik met rust gelaten wil worden, en dat ik als ik eraan toe ben, contact opneem. Maar ze neemt daar geen genoegen mee. Heb alles al geprobeerd, maar ze luisterd niet, naar niemand. Heb een brief geschreven richting mijn ouders, uitgelegd hoe ik me voel en dat ik gewoon mijn rust hard nodig heb. Maar de brief opsturen heeft geen nut, want dan heeft ze m zogenaamd niet gehad, en zelf geven en zich aan mijn voorwaarden laten houden heeft ook geen enkel nut, want daar heeft ze maling aan. Ze denkt alleen maar aan zichzelf. Hoe het met mij gaat, boeit haar niet. Mijn zusje heeft duidelijk voor mijn ouders gekozen en gelooft mijn verhalen niet allemaal wat ik verteld heb. En kiest de kant van mijn ouders, ze heeft hetzelfde meegemaakt als ik. Begrijp er niks meer van. Ben nu 50 en ik krijg overal de schuld van. Omdat ik na 42 jaar voor mezelf kies. Word me hoogst kwalijk genomen.