Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Na zoveel jaar nog….

27 augustus 2022 7 Weergaven Openbaar

27 jaar geleden…

En nog steeds is daar soms de angst, de nachtmerrie, de eenzaamheid en de boosheid. 
Ik probeer nu eerst maar eens te accepteren dat dat mag, dat ik geen aansteller ben en recht heb op deze gevoelens, in plaats van er steeds maar tegen te vechten. 
Maar wat is het soms moeilijk. 
 

Bezig met laden...

8 Reacties

Standaard profielafbeelding
Mo
02 september 2022
Jeetje Judith2022, Voor mij dit jaar ook precies 27 jaar geleden! En pas de laatste jaren ben ik echt aan het herstellen. Wat jij beschrijft is wat voor mij precies het verschil maakt: 'het mag er zijn'. Niet langer ontkennen, niet langer wegstoppen, niet langer toneelspelen, niet langer verspleten. Het mag moeilijk zijn. Wij zijn niet langer alleen!
12 september 2022 (bewerkt)
Heftig hè. Wat ik ook lastig vind: het is zo lang geleden. Het is meer een feit, een mededeling. Heb het een paar mensen verteld maar voelde dus meer als een mededeling; zo was het. Daar nog uitgebreid over praten wordt gewoon niet gedaan. Zoals na 27 jaar misschien ook nooit meer wordt gevraagd naar iemand die is overleden. Herken je dat? Het maakt eenzaam…
29 augustus 2022 (bewerkt)
Goed dat je jezelf toestaat deze gevoelens te hebben Judith. Ik sta mezelf na 40 jaar ook eindelijk toe om te voelen en vooral om niet meer boos op mezelf te zijn. Heb al die jaren tegen mezelf gezegd: stel je niet zo aan, hou eens op te zeuren. Dat doe ik niet meer. Heb nu eindelijk medeleven met mijzelf en met dat meisje van toen. Marjan
29 augustus 2022 (bewerkt)
Goed dat je jezelf toestaat deze gevoelens te hebben Judith. Ik sta mezelf na 40 jaar ook eindelijk toe om te voelen en vooral om niet meer boos op mezelf te zijn. Heb al die jaren tegen mezelf gezegd: stel je niet zo aan, hou eens op te zeuren. Dat doe ik niet meer. Heb nu eindelijk medeleven met mijzelf en met dat meisje van toen.
Standaard profielafbeelding
Gewoon Inge
29 augustus 2022
Dag Judith, erg begrijpelijk, sterke met verwerken en acceptatie van wat jou overkomen is. Ben zelf na 40 jaar compleet vast gelopen. Het helpt mij erg om hier herkenning te vinden.
Profielafbeelding voor Chamilla-81
Chamilla-81
27 augustus 2022
Hallo Judith2022, Ik begrijp je helemaal. Het is toch een litteken op je ziel. Ook is het al lang geleden. Het verdriet en boosheid mag er zijn. Bij mij is het 6 jaar geleden en je bent geen aansteller. Het hoort bij je leven. Ook ik vond dat ik sterker moest zijn maar ik geef me er maar aan toe. Het is ook moeilijk om erover te praten.Ik vond altijd dat we aan ons lot werden overgelaten.Wel een jaar lang slachtofferhulp gehad en psychologe. Daarom toch blij met deze site. Veel sterkte gewenst.
27 augustus 2022 (bewerkt)
Dank je wel, dat is aardig. En even voor de duidelijkheid... het is niet dat andere mensen me een aansteller vinden, maar dat ik dat heel lang van mezelf heb gevonden. 'Kom op zeg, het moet een keer over zijn, blijf er toch niet zo in hangen etc....' Dat probeer ik nu te veranderen, want ik kom er geen stap verder mee....
Profielafbeelding voor Ludwig | Ambassadeur
Ludwig | Ambassadeur
27 augustus 2022
Dag Judith 2022, er is geen vaste verwerkingstijd. Zowel verdriet als angst moeten de ruimte krijgen, dit gaat met nachtmerries, boosheid en gevoelens van eenzaamheid. En dat mag, en daar mag je alle ruimte voor nemen, laat mensen die dit aanstellerij vinden maar eens een nacht in jouw schoenen staan. Heel veel kracht en ruimte gun ik je, bedenk bij de eenzaamheid dat je hier altijd terecht kunt.