Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik en seksueel geweld

Twee x verkracht

Mijn excuus als ik te uitgebreid ben

Voor t eerst schrijf ik dit en ik kan mijzelf moeilijk uiten

 

Ik (58 vrouw) had me ingeschreven bij een datingsite.
Ik kreeg daarop contact met twee mannen
Een van de twee kreeg ik een sexuele relatie mee
Waarbij er ook foto s en filmpjes werden verstuurd
Op een dag kwam hij eerder dan verwacht, toen ik in
de slaapkamer was heeft nij mij verkracht.
Ik heb duidelijk laten weten dat hij mij pijn deed, dat ik geen sex wou
Hij ging alsnog door tegen mijn wil

Omdat ik dit niet kon verwerken, ik had last van flash backs en nachtmerries,
dacht ik voor mij de ideale oplossing gevonden te hebben

Als ik sex had met de tweede verdwenen die beelden wel
Ik heb hem zelf dus uitgenodigd om sex te hebben
Hij begon lief en daarna werd hij ruw.
Ik probeerde hem van mij af te duwen maar hij was te sterk
Ik heb net als bij de eerste gezegd dat ikm het niet wou
Dat hij moest stoppen
Maar ook hij deed wat hij wou

Ik ben neit zo slim geweest maar op het moment dat ik stop zei
hadden ze beiden moeten stoppen

Ik heb twee intakes gehad, twee onderzoeken in het ziekenhuis
Half september zal ik in 1 dag beide aangiftes doen, ik heb
een zedenrecht advocaat die me goed helpt

En nu, ik heb hulp van slachtofferhulp, van het csg
Maar die kunnen mij niet de zin in het leven terug geven
Ik voel me alleen. De dag van de aangifte zal zwaar worden, 
daarna heb ik niemand als ik klaar ben die mij
even kan opvangen

Ik zou graag advies willen , ik kan niet met de situatie meer omgaan
Twee van mijn kinderen zeggen dat t mijn eigen verantwoordelijkheid is

Op dit moment voel ik me aardig wanhopig worden

Wie kan mij advies geven hoe hier mee om te gaan

Bezig met laden...

11 Reacties *

23 augustus 2022
@ Matoo ik kan je gedachtes goed voorstellen. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niks van het daderschap snap. Na alles wat mij is aangedaan en hoe erg ik ben beschadigd ik zou nog steeds niet zomaar onschuldige mensen dat willen aandoen wat mij is overkomen. Snap de geest, brein, hersenen van daders niet. Wat bezield men ook al ben je misschien zelf slachtoffer geworden van traumatische dingen en of misbruik verleden omdat ook een ander aan te doen. Is het machteloosheid en een bepaald onvermogen wat omzet in daderschap? Iig wens ik jou ook een heel goed herstel toe naast mezelf en nooit meer zulke types onze paden kruizen alleen nog maar gezondere functionerende mensen.
19 augustus 2022
Ook ik heb trauma s uit mijn misbruikverleden, en dan denk ik iets anders, wat je ook aangedaan is in het verleden, dan nog hoef je dat niet een ander aan te doen, Dat is bij mij ook niet gebeurd. En dat zulke mensen hulp nodig zijn daar kan ik inkomen, maar op dit moment gun ik de hulp aan mijn verkrachters niet. Misschien omdat het nog zo vers is, dat weet ik niet. Ik weet alleen dat ik er alles aan wil en zal doen dat het niemand anders overkomt .
18 augustus 2022
Oeps even niet scherp geweest. Je moet nog de aangiftes doen ;) Ik snap die angst heel goed. Mijn woede won het uiteindelijk van mijn angst. Hij was veelste ver gegaan, had zoveel stuk gemaakt dat ik dacht ik kan dit gewoon niet pikken en deze persoon ermee weg laten komen. Jarenlang stuk geweest. Lang nodig gehad om er bovenop te komen. Hij is destijds veroordeeld voor 5jr gevangenisstraf. Een aantal jaren geleden werd ik zichtbaar met mijn website als ondernemer en kreeg ik na jaren niet vindbaar en traceerbaar te zijn weer last van hem. Heel lang verhaal kort ik ben na alles wat hij me in een ver verleden heeft aangedaan langdurig gestalkt. Hiervan meldingen gedaan bij de politie. Ik heb de afgelopen jaren ook veel angst gekend van wil hij me nog wat aandoen vanwege die aangifte of niet. Naast de angst voor een gestoorde gek die jou evt wel of niet nog wat wilt aandoen is mijn overtuiging eigenlijk alleen maar sterker en sterker geworden niet zwakker. Dat ik echt vind dat mannen/jongens met bepaald gedrag gestopt moeten worden. Dat het onacceptabel is. Ik zal echt enorm bang zijn mocht iemand wel de stap zetten mij echt nog iets aan te doen maar naast mijn angst zal ik diep van binnen vinden dat ik niet wil wijken voor zo iemand en dat ik volledig in mijn recht sta om aangifte te doen en op te staan tegen deze persoon. Bepaald gedrag onacceptabel is en iedereen die zwijgt of wegkijkt zorgt ervoor dat zo'n persoon nooit word aangesproken op zijn gedrag, laat staan gecorrigeerd word of gestopt. Mijn mening is wel iets gewijzigd de afgelopen jaren dat ik niet volledig meer geloof in een gevangenisstraf aan mensen opleggen alleen. Als betreffende persoon ernstige trauma's heeft en vanuit daar gestoorde coping/gedrag is ontstaan iemand ook toegang moet krijgen tot een goede traumabehandeling en goede hulp voor zijn gedrag zodat de persoon hopelijk als een beter persoon terugkomt in de samenleving.
18 augustus 2022
Hoi Matoo, Allereerst wat dapper dat je dit durft te delen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je een eenzaam gevoel hebt en je misschien ook schaamt voor alles wat er gebeurd is. Uit jouw verhaal kan ik opmaken dat je duidelijke grenzen hebt gesteld en dat hier geen rekening mee is gehouden. Wat ik ook knap vind is dat je hiermee aan de slag bent en momenteel al intakes achter de rug hebt en een aangifte in het vooruitzicht. Dit moet niet makkelijk voor je zijn. In een eerder bericht geef je aan dat je vriendin alleen weet van de eerste verkrachter en niet van de tweede. Ik begrijp dat je je daarvoor schaamt, maar ik denk dat het heel belangrijk is voor jouw om je verhaal toch met iemand te delen die dichter bij jou staat. In het verleden vond ik het ook heel lastig om mijn verhaal uit te spreken. Hierbij heeft voor mij geholpen dat ik mijn woorden op papier zette. Ik las het niet voor en gebruikte het ook niet als spiekbrief, maar ik gaf het aan degene die het moest lezen. Zo hoefde ik het zelf niet uit te spreken, maar wist de andere persoon (in mijn geval mijn moeder) wel wat er met mij aan de hand was en wat er in mijn hoofd speelde. Een ander voordeel van het op papier zetten is dat je goed na kunt denken over wat je wilt vertellen, welke informatie je wel en niet geeft en dat je hiermee je eigen verwerkingsproces in gang kan zetten. Bedenk wel goed dat de andere partij (jouw vriendin) met vragen zal komen, misschien kun je hier dan een afspraak over maken met waar je het wel of niet over wilt hebben. Als je vriendin eenmaal ook op de hoogte is van de tweede situatie en jouw gevoelens over beide situaties, durf je haar dan misschien wel mee te vragen naar de aangifte zodat zij jouw kan ondersteunen? Ik hoop dat dit je misschien op weg helpt.. Je bent een sterke vrouw en je kunt dit!
19 augustus 2022

Als antwoord op door 79929a1fb70945…

Mijn verhaal helemaal opschrijven dat is wel iets goeds. Weet alleen niet of ik nu de stap kan zetten om het aan mijn vriendin te laten lezen, ze vond al dat ik het met de eerste niet goed aangepakt heb. Daar moet ik dan eerst goed over nadenken, anders als ik een hulpverlener krijg die het te laten lezen want er goed over praten lukt mij nog niet tegen anderen.
17 augustus 2022
Hallo Matoo, Het is al dapper om je verhaal te vertellen en goed dat je aangifte doet. Ik weet dat het moeilijk is maar je bent al sterk genoeg om deze stappen te zetten. Je moet nu aan jezelf denken. Je mag er zijn. NEE is NEE. Ik heb mij ook schuldig gevoeld maar niemand mag iets tegen je zin doen. Heb je misschien een goede vriendin of lieve buurvrouw die je kan ondersteunen?. Ik dacht ik kan het alleen wel maar toch hulp gevraagd. Kan iemand van slachtofferhulp je thuis opvangen? Heeft mij geholpen.Ik voelde mij ook niet meer gelukkig in mijn huis. Fijne psychologe gehad en EMDR behandelingen. Ik dacht ook alleen aan de anderen maar nu ben jij het belangrijkst. Je bent een sterke vrouw.
17 augustus 2022

Als antwoord op door 9e0b7e513d174e…

Mijn vriendin weet alleen van de eerste verkrachter niet van de tweede. Op dit moment zit ik nog met een zom groot schuldgevoel dat ik het niet kan opbrengen om ook dit aan haar te vertellen. Ik heb een contactpersoon bij slachtofferhulp die zal me blijven ondersteunen tot mijn daadwerkelijke langdurige hulp opgestart word. Maar deze persoon daar kan ik niet de details mee bespreken, daarvoor kan ik contact opnemen met het csg. Die willen graag een verwijsbrief van mijn huisarts om met spoed hulp te krijgen. Alleen mijn huisarts zet er vind ik niet spoed achter, na een week heeft hij nog steeds de verwijsbrief niet geschreven, Maar inderdaad ik kan slachtofferhulp vragen om mij na afloop op te vangen, dankjewel voor het mee denken. Ik hoop echt dat ik op kort termijn hulp heb, nu heb ik steeds het gevoel als ik 1 stap zet weer twee stappen terug ga, Ik vlucht steeds vaker mijn huis uit nu, alles wat ik de twee verdachten heb verteld wat ik bv als hobby deed, alles heb ik weggegooid, mijn muziek keuze is totaal anders ook, tv kijken lukt mij niet meer, vlak voor het gebeuren ben ik met een studie begonnen, ik probeer me steeds weer opnieuw te concentreren op mijn huiswerk, maar elk woord wat ik lees sla ik niet meer op, ik heb zoveel moeten inleveren En de twee verdachten gaan door met nog meer levens vernielen, zij hebben niets ingeleverd Iets van mijn wilskracht moet over gebleven zijn, iets in mij zegt niet op te geven Onderstaand engelse refrein is van een liedje van Cher, in dit refrein kan ik mezelf goed vinden Dit deel ik ongevraagd even 'Cause I'm strong enough To live without you Strong enough And I quit crying Long enough Now I'm strong enough To know You gotta go There's no more to say So save your breath and Walk away No matter what I hear you say I'm strong enough To know You gotta go
17 augustus 2022
Hoi Matoo, echt heel erg verschrikkelijk dat je twee keer iets verschrikkelijks hebt moeten doormaken. Ik kan je gedachtes goed snappen met wellicht vergeet je de beelden van de eerste verkrachting als hopelijk de tweede persoon wel een goede ervaring gaat zijn op dit vlak. De goede ervaring de slechte ervaring minder heftig zal maken. Je hoofd, lichaam en geest ook weer hebben ervaren wat het is als je een goede seksuele ervaring hebt met iemand. Dit heeft bij jou zo te lezen helemaal verkeerd uitgepakt. Ik vind het zelf heel belangrijk dat andere slachtoffers wel een melding doen of aangifte ook al zijn er misschien geen tot amper harde bewijzen. Zodat hopelijk als meer slachtoffers dit doen over dezelfde dader zonder tot amper harde bewijzen er wel een beeld komt over dezelfde persoon bij de politie/instanties. Deze persoon wellicht toch eens benaderd kan worden door instanties voor een gesprek ipv dat hij er keer op keer mee wegkomt en slachtoffers machteloos staan. De persoon wellicht ongrijpbaar is en kan doorgaan met zijn schadelijke gedrag. Omdat mijn daders wat mij is overkomen, voor mijn gevoel ik me vaak heb afgevraagd hoe kan het dat bepaalde jongens/mannen zo ernstig gestoord vrij rondlopen in de samenleving onbehandeld. Ik kan niet het enige slachtoffer zijn van deze gasten. Wie zijn die andere slachtoffers? Waarom trekken ze hun mond niet open. Waarom laten ze zo iemand ermee wegkomen. Worden ze niet gecorrigeerd en aangepakt. Mocht je behoefte hebben mag je me een prive berichtje sturen. Ik zit zelf nog nu midden in mijn eigen proces. En vaak genoeg aan mezelf. Maar mocht het iets helpen ik weet niet wanneer je aangifte is en je de behoefte voelt met een wildvreemde zoals ik even je hart te luchten na de aangifte laat me gerust weten wanneer je aangifte is. Dan kan ik kijken of ik tijd heb dan even online te gaan en wellicht dat we het er even over hebben of dat je je ei kwijt kan. En mocht dat niet helemaal goed voelen totaal geen probleem. Ik wens je alle goeds de komende tijd. En heel sterk dat je 2 aangiftes hebt durven doen. Voor veel slachtoffers is 1 aangifte al een enorme drempel en zullen wellicht deze stap nooit zetten om wat voor reden dan ook. Liefs
17 augustus 2022

Als antwoord op door 1310c280f8d245…

Ik heb de aangiftes nog niet gedaan, wel twee intakes gehad met gelukkig twee aardige zedenagenten. Die mij hebben gestimuleerd om wel aangifte te gaan doen. Ook hebben ze mee geholpen om binnen 24 uur de medische onderzoeken te krijgen. Vandaag is mij bekend geworden dat beide verdachten mij niet met 1 of andere geslachtsziekte hebben nagelaten. Ik wil beide verdachten er niet mee weg laten komen, daarom ook de beide aangiftes. Op 20 september heb ik s ochtends om negen uur de eerste afspraak en na de middag de tweede. Slachtoffers trekken soms hun mond niet open om de eenvoudige reden dat ze bang zijn voor de gevolgen. Wat als de verdachte terug komt .Ook ik zit daar mee, ik ben daar ook ontzettend bang voor. Ook hebben ik en andere slachtoffers zo n groot schuldgevoel, tijdens de aangiftes weer alles opnieuw vertellen, het opnieuw herbeleven, de verdachte s hebben alle rechten maar waar blijven de rechten van de slachtoffers. Ondanks mijn angst voor dat ze terug kunnen komen, ondanks alles ga ik voor de aangiftes. De verdachten zullen het hoogstwaarschijnlijk opnieuw doen, en dan helpen alle meldingen en alle aangiftes, Ze hebben zoveel van mij afgenomen, als ik geen aangifte s doe dan hebben zij het helemaal gewonnen. Ik ga je op kort termijn wel even een pb sturen
16 augustus 2022
Hoi Matoo, Wat goed dat je je verhaal deelt. Knap hoe je er over kan schrijven! Geen een verhaal is te lang, ook al schrijf je een heel boek. Als het jouw helpt, mag jij zo veel schrijven als jij wilt. Laat het je nooit aan praten dat het jouw schuld is geweest, jij hebt duidelijk jouw grens aangegeven. Zij zijn over jouw grenzen heen gegaan. Neem je iemand mee naar de aangifte? Aangifte doen om zo iets, is niet niks dus ik hoop dat je iemand mee kan nemen. Wat mij altijd geholpen heeft bij het eenzaam gevoel, me zelf te zeggen dat het maar een gevoel is. Eerst snapte ik het niet, maar zodra je dit vaak tegen je zelf zegt is het gevoel van eenzaam anders dan alleen zijn. Groetjes, Janine.
16 augustus 2022

Als antwoord op door faa402f5551d4b…

Ik heb mijn advocaat gevraagd , maar omdat hij 2 en een half uur heen en ook terug moet rijden vanaf zijn plaats naar mijn plaats, zal hij er waarschijnlijk niet fysiek bij kunnen zijn. Hij probeert dan via video bellen tijdens de aangiftes mij te ondersteunen. Verder zal ik niemand mee kunnen nemen. Slachtofferhulp mag niet tijdens de aangiftes erbij zijn. Ik heb nog een maand maar totaal geen idee wie mij bv na de twee aangiftes kan opvangen. Ik weet ook dat het alleen voelen een gevoel is en ik probeer dat van mij af te zetten maar nu lukt dat niet. De verdachten hebben niet alleen mijn thuisgevoel, mijn eigenwaarde, van me afgenomen of mijn zin om te leven Begrijp me goed ik heb geen doods wens maar weet niet meer hoe ik mezelf weer met beide benen op de grond zet. De tweede verkrachting gebeurde ook op mijn verjaardag die ik nu nooit meer zal vieren. Aangiftes die komen al maar heb toch heel erg de gedachte dat ze er alle twee mee weg komen, het word een 1 tegen 1 verhaal De zedenagent, die mij heel begripvol hoorde, vroeg mij wat wil jij bereiken met de aangiftes in je eigen woorden. Mijn antwoord, dat ik er alles aan wil doen om te voorkomen dat ze opnieuw iemand dit aandoen. De agent schudde mij wakker toen hij zei, en wat hebben ze jou aangedaan, nog denk ik niet aan mezelf maar aan anderen