Hi Chantelle-79, Dat jij hier als kind getuige van ben geweest lijkt me vreselijk. Ik vind het moedig dat je het hier deelt. Dat is zo'n belangrijke stap en het geeft ook aan dat je graag wilt dat een ander begrijpt wat een impact dit op jouw leven heeft gehad. Je vader kan dat blijkbaar (nog) niet en ontkent het zelfs. Het is iets waar ouders vaak moeite mee hebben, toegeven dat ze dingen verkeerd hebben gedaan tov hun kind(eren). Het heeft mij ook veel gesprekken gekost en ik krijg nooit echt het gevoel dat ze de ernst volledig onder ogen kunnen komen. Ik sluit me aan bij Arnold dat professionele hulp hierbij enorm kan helpen. Iemand die jou ziet, veel empathie toont en je helpt om het verleden van het heden te scheiden en vertrouwen in jezelf te helpt ontwikkelen. Ik wens je kracht en steun hierbij. Groet, Henk

Dank!

Hoi Chantelle-79, Als kind een agressieve ouder die op een dergelijke wijze aan zijn behoefte wil komen mee te moeten maken kan ik mij nauwelijks voorstellen hoe afschuwelijk dat moet zijn. Gedwongen intimiteit is afschuwelijk. Wat ik wel herken is als iemand naar mij schreeuwt of commentaar heeft op iets waarvan ik dacht het goed gedaan te hebben. Weg willen lopen, kortsluiting in de hersens. Heel dapper dat je het hier toevertrouwd aan het digitale papier. Wat kan helpen is praten met een professionele hulpverlener. Dat kan al een huisarts of een POH zijn. Wens je heel veel sterkte en kracht toe. Groetjes, Arnold