Gevangen in een slecht huwelijk
Lieve mensen, ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen. Op dit moment wil ik gewoon mijn hart luchten. De zoveelste keer weer dat het voelt alsof ik een dieptepunt heb bereikt en elke keer weet ik ook dat dit niet de laatste keer zal zijn.
Ik voel mij gevangen in dit huwelijk. Ik maak mijzelf wijs dat ik het voor mijn kleine doe maar tegelijkertijd weet ik dat dit niet waar is. Voor mijn kleine zou ik juist weg mogen gaan. Nu ik er zo over schrijf is mijn grootste angst de strijd die ik zou moeten voeren tijdens/na een scheiding. Hier heb ik absoluut niet de kracht voor.
Een lang verhaal kort. Ik ben getrouwd met een narcist. Ik word regelmatig uitgescholden, bedreigd, bespuugd en in de ergste gevallen ook geslagen. Ik blijf niet bij hem omdat ik hoop heb dat het niet meer gebeurd. Die boot heb ik al laten varen. Ik weet dat het weer gebeurd en door deze gedachte walg ik nog meer van mijzelf.
Er is niks meer van mij over. Geen vrolijke meid meer in de 20. Geen plezier. Geen trots. Geen eergevoel. Geen geluk. Ik ben op en ik weet niet hoe lang ik nog dit masker kan ophouden. Dit masker wordt te zwaar..
10 Reacties *