** Hierbij een update van mijn verhaal 2 april 2021**

Ik kan het met geen enkele mogelijkheid verkroppen, maar de rechter heeft gesproken.
Cassatie terug getrokken, er valt geen enkel winst te behalen. De rechtzaken waren zwaar en zorgde voor vele zware nachten. Ook al zit je aan de antidepresiva. Uiteindelijk werd ik wel na een tijdje stabiel.
Het is mooi geweest. Rechtzaak voorbij en nu werken aan mijn herstel en toekomst.

11 mei 2021 kwam de uitspraak van het Hoger Beroep.
Opvallend dat de OM terreur motief (geradicaliseerde assielzoeker) liet vallen.
Gelukkig werd dit wel eerst met de slachtoffers besproken.
Bewijzen schijnt erg moeilijk te zijn (ondanks afluister opnames). Ik was er natuurlijk niet mee eens.
Maar slagen in het juridisch proces moet je anders zien. Sowieso had de daders, 2 top 5 advocaten van NL. Wat een luxe!

Uitkomst:
Tbs met dwangverpleging voor pogingen moord en bedreigingen.
Artt. 45, 285 en 289 Sr. Veroordeling wegens drie pogingen tot moord en twee bedreigingen
op Bevrijdingsdag 2018 in Den Haag.
Vrijspraak terroristisch oogmerk overeenkomstig vordering Openbaar Ministerie.
De verdachte is (volledig) ontoerekeningsvatbaar en
wordt ontslagen van alle rechtsvervolging,
met oplegging van de maatregel TBS met dwangverpleging.

De ene kant weet je het wel, maar de andere kant weer niet (plus lockdowns).
Trajecten waren niet mogelijk (metname revalidatie en acceptatie traject).
Dus ging ik verder in een GGZ traject (instelling 2) voor behandeling om stabiel te worden.

Helaas december 2021, verloor ik mezelf compleet door poespas van de GGZ.
Dit keer is me zelfbeeld compleet aangetast.
Ik werd verrast welke richting de GGZ met mij omging.
Vervolgens 29 maart 2022 uitgeschreven. Conclusie: we kunnen niks bieden.
Dit betekent dus einde traject dat nooit is gestart sinds 5 december 2019.
Ik moest terug naar de huisarts voor een doorverwijzing bij een volgende GGZ instelling.
Zag dit niet zitten en krijg hulp van de POH. Samen uitvinden wat voor traject het beste is.
Wil nu geen kostbare jaren verliezen en blijven hangen in deze situatie.

5 Mei 2022 komt eraan.
Ben in 4 jaar nergens gekomen (geen enkel werkende behandeling), terwijl de dader wel erg makkelijk zorg en dak boven zijn hoofd heeft gekregen. Dat alles "zonder een paspoort". Zowel in veel zaken bij slachtoffers, de pleger heeft altijd voordelen.

En Ik: beschadigt voor altijd, maar dat kun je voor sommige mensen al niet bewijzen.
Opzoek naar missie (levenskwaliteit), herstel, hulp, begrip en mijn "nieuwe ik"

Hiervoor heb je naast zelfkennis nodig:
- weten wat je hebt en wat je kan
- kaders en grenzen stellen
(om paniekaanval, triggers etc te voorkomen)
- veel moed doorzettingsvermogen nodig
(angsten overwinnen - net een exposure)
- goede hulpverleners/ begeleiders
- motivatie (positief zijn)
- vooral lief voor je zelf zijn
(geen hoge eisen hebben van je zelf, Me Time en zelfzorg)
- de juiste mensen om je heen
(die je wel begrijpen, begrip en vrienden essentieel)

Je zal het altijd zelf moeten doen