Lichamelijk onderzoek
Hoi... ik heb net een lichamelijk onderzoek gehad voor een verzakking in mn gezicht maar de dokter was een man, normaal vraag ik om een vrouw, maar omdat ik vandaag wel heel erg veel pijn had, dacht ik nou ja: ik kan niet voor eeuwig mannen vermijden toch. Hij was gewoon professioneel, helaas raakte ik toch een beetje in paniek en kon ik mn tranen niet meer onderdrukken! Hij schrok een btje denk ik, hij dacht dat ik last had van de pijn zo erg, maar ik zei snikkend dat ik ptsd heb en dat ik het toch wel een btje moeilijk heb met dit onderzoek en zoveel aanrakingen. Ik vind mijn reactie dus niet normaal en mijn vraag is eigenlijk, komt dit nog wel goed, want wil niet dat ik elke keer huilbuien heb steeds wanneer ik in gesprek moet of één of ander onderzoek wil laten doen om mn gezondheid en draagkracht te verbeteren of wanneer ik om hulp moet vragen ergens mee of wanneer ik een solicitatie gesprek heb! Wilde nog wat anders onderzoeken maar ik zie er nu alweer tegenop... Gaat dit ooit nog over, iemand?!
3 Reacties
Wat vervelend dat je zoveel pijn hebt, ik hoop dat daar snel wat aan te doen is.
Ik sluit mij bij Edwin's eerdere reactie aan.
Ik denk ook dat er meer nodig is om dit "over te laten gaan".
Ik leef 20 jaar met PTSD en 3 jaar geleden heb ik EMDR behandelingen gehad van mijn psycholoog.
Het is geen wonder middel, het heeft het me niet doen vergeten. Maar wanneer ik nu bij een mannelijke arts, collega, buurman of wie dan ook ben, komen de gedachten nog wel op, maar die blijven op de achtergrond. Het slaat niet meer door tot paniek. Paniekaanvallen zijn verschrikkelijk.
Uit jouw bericht kon ik niet opmaken of jij zelf professionele hulp hebt, maar ik denk dat jij hier veel baat bij zou hebben.
?
waarschijnlijk had je flink wat spanning opgebouwd (adrenaline aangemaakt) voor het gesprek. Die lading moet er op een bepaald moment uit. De traantjes waren eigenlijk een heel goed teken. Je lijf functioneert precies zoals het moet? Niet fijn, wel goed.