Uitstel zitting
Ik zou 8 maart eindelijk na bijna 4 jaar een zitting hebben. 6 maart gaf de dader aan dat hij corona had. Ik zag dat als een soort dwarsbomen van de zitting. Ik zat er helemaal doorheen toen ik te horen kreeg dat ik waarschijnlijk tot augustus moest wachten. Paar weken terug belde mijn advocaat opnieuw met slecht nieuws. De advocaat van de dader geeft aan dat hij pas in oktober een plekje vrij heeft in zijn agenda. Gelukkig ben ik niet de enige die dit ziet als opzettelijk dwarsbomen van de zitting. Mijn advocaat gaat hier een stokje voor steken. Hij gaat een klacht indienen bij het OM. Want even serieus hoe kan het OM dit goedkeuren? Waarom word er niet gehandeld in belang van het slachtoffer? Ik weet dat de zitting vooral gaat over de dader. Maar heeft het slachtoffer niet al genoeg meegemaakt met de gebeurtenis zelf? Er moet echt wat gaan veranderen voor slachtoffers. Daarom wil ik ook in mijn spreekrecht gaan benoemen hoe zwaar de procedure ook is. Ik hoop dat mensen na het horen van mijn spreekrecht achter de oren gaan krabben en dit gaan bespreken. En hoop ik dat het voor toekomstige slachtoffers beter wordt. Want nogmaals de gebeurtenis zelf is al heftig genoeg. Het lange wachten en hopen op gerechtigheid doet ook veel met je als slachtoffer. Zo heb ik over 2 weken mijn eerste afspraak bij het psycho centrum in Utrecht, waar ze mij gaan helpen met mijn ptss. Na wat intake gesprekken bleek het dus zo te zijn dat ik na wat EMDR gehad te hebben nogsteeds last heb van herbelevingen van de gebeurtenis zelf maar ook van het hele proces erna.
Ik wilde gewoon met dit verhaal even mijn ei kwijt :)
7 Reacties
Ja.. Je bent eraan begonnen en nu wil je ook doorzetten. Je leven terugpakken. Maar dat rad waar je inzit blijft maar draaien zo. Heel heftig!
Dankjewel voor je berichtje en ‘the ugly truth’ van wat ik zelf kan gaan verwachten.
Heel veel sterkte! Elke dag is weer 1 overwinning. Liefs xx
Wat goed dat je dit verhaalt wilt delen! Ik vind het verschrikkelijk hoe dit zo kan gebeuren. Ik las helaas een tijd geleden ook al een artikel in de krant over het "langdurige traject"/uitstellen van rechtszaken. Dit is voor slachtoffers niet te bevatten en onmenselijk. Het voelt alsof je nog eens slachtoffer word van het rechtssysteem. Ik vind het wel heel dapper van je dat je gebruik wil maken van je spreekrecht en dat je daarin ook wil benoemen wat dat uitstellen met je doet! Je mag oprecht heel trots zijn op jezelf!
Ook goed dat je professionele hulp hebt gevraagd bij je verwerking. Dat is op zich ook al een hele stap! Dat zijn de eerste stappen naar herstel. Ik hoop oprecht dat de zaak snel voor de rechtbank komt en dat het het gewenste resultaat oplevert! Hou te taai! Je bent sterker dan je misschien soms denkt of voelt!