Verwarring

Ik worstel de laatste weken ontzettend met ‘hoe ik iets moet plaatsen en verwerken’En of ik hier echt thuishoor met mijn verhaal.

Ik denk het wel, maar emotioneel voel ik me nog afgevlakt omdat ik de realiteit niet wil toelaten denk ik.

Ik ben een vrouw van 41.

Toen ik 20 jaar was ging ik op kamers wonen en daar leerde ik 1 van mijn allerbeste vrienden kennen.

Iemand die ik zou omschrijven als een zachtaardig overgevoelig interessant persoon.

Zo’n vriend waarmee je een bijzondere band hebt zonder dat je veel gemeenschappelijke vrienden hoeft te delen.

Onlangs heeft zich iets voorgedaan wat oud zeer naar boven heeft opgerakeld.

Ruim 10 jaar geleden bleef ik ooit bij hem overnachten na een wild feestje. In die tijd experimenteerde ik nog met drugs en alcohol.

Als beste vriend zijnde was het totaal geen twijfel voor mij om bij hem te blijven slapen.

Ik viel bedwelmd op zijn bank in slaap en herinner me nog goed dat hij op de andere bank tegenover me in slaap viel.

Maar gedurende de nacht werd ik wakker terwijl hij op me lag en mij betaste.

Nou ja, het ging verder dan dat.

Ik schrok me wezenloos maar was tegelijkertijd verlamd van verbazing.

Nooit heb ik ook maar gespeeld met de gedachte iets met hem te doen.

Ik heb het toen allemaal maar laten gebeuren.En toen ik dacht dat hij daarna sliep heb ik de benen genomen en hem 2 jaar niet meer gezien.

Het bizarre aan dit verhaal is dat is dit alles onderdrukt heb. En me zelfs schuldig gevoeld heb dat ik zijn verlangens niet kon beantwoorden.

Na 2 jaar pakte we het contact weer op en deden we alsof er nooit niks gebeurd was.

Dit ging 10 jaar goed.

Tot we vorig jaar door een onbenullig akkefietje elkaar bijna een jaar niet zagen.

Opeens stond hij een paar weken terug op een carnavalszaterdag aangeschoten aan mijn deur.Ik was ook aangeschoten.En opende na een kleine twijfeling toch mijn deur.

We praatte het akkefietje uit met veel knuffels.Ik had geen alcohol meer in huis en hij stelde voor thuis Whisky te halen.

Ik gaf aan dat ik een biertje prima vond maar ik na mijn hersenschudding datzelfde jaar wat voorzichtig was geworden met sterke alcohol wegens blackouts.

Hij woont vlakbij en ging ‘bier’ halen.

Maar kwam terug met 2 flessen Wiskey.Bij terugkomst gaf ik wederom aan geen interesse daarin te hebben.

Maar tijdens onze vereniging vertelde hij over zijn nieuwe vriendin en liet hij opeens tussen neus en lippen vallen dat hij mij toch niet kon krijgen..

Ik schrok van die uitspraak.Wou het niet weten en dronk ontzettend zenuwachtig dan toch wat Whiskey.

En zoals ik had kunnen weten kwam er die blackout.

Ik herinner me nog dat hij opeens naast me kwam zitten en ik ontzettend slaperig dronken mijn hoofd tegen hem leunde.

Vervolgens lagen we in mijn bed.

En ik dacht ‘laten we het maar doen, zodat het daarna voorbij is’Terwijl ik dit typ weet ik hoe fout mijn rol hierin is.

Maar ergens dacht ik. Nu heb ik tenminste controle.

Maar dat was zo’n idiote gedachte.Ik lag er als een lijk bij.

Keerde mijn hoofd van hem weg en liet het gebeuren. Zonder dat ik hem ook maar een wederzijdse aanraking kon geven. Ik kon het gewoon niet.

Daarna zijn we 10 uur in bed blijven liggen.Ik bleef maar doen alsof ik sliep omdat ik wou dat hij wegging.

Uiteindelijk is hij gegaan.

Ik heb het dekbed uit mijn kamer gegooit en ben ruim 2 uur in bad gaan zitten.

En nog steeds viel bij mij niet dat kwartje.Ik voelde me wederom zo ontzettend schuldig dat ik niet zijn verlangens kon beantwoorden.

Pas daarna nadat ik voor het eerst alles eerlijk opbiechtte aan mijn beste vriendin.

En vooral toen ik daarna vertelde wat zich er tien jaar eerder voorgedaan had.

Toen werd me duidelijk gemaakt dat ik niet gebukt moest gaan onder schuldgevoel.

Maar dat hij misbruik van me gemaakt heeft.

En daarvoor bevind ik me nu in rouw.Ik heb me in eerste instantie naar hem toe verontschuldigd over de app.

Sorry gezegd dat ik zo passief in bed was en dat ik enkel overrompeld was.

Maar ik zie dat nu anders.

Ik geloof niet dat hij een in en in slecht mens is.

Maar dat wat hij berekend 2 maal in 20 jaar gedaan heeft op mijn uiters moment van zwakte.. dat kan en wil ik niet meer toelaten in mijn leven.

Ik heb hem geblokt op aandringen van mijn beste vriendin.En eerlijk gezegd voel ik ook dat dat goed is.

Maar ik voel me ook in verwarring en rouw.

Vooral erg verdrietig.

Ik voel afkeer bij ons intiem contact. Maar verder voel ik me vlak. Omdat ik niet erin wil duiken.

Ik spui het nu.