Overslaan en naar de inhoud gaan
Terug naar Voor slachtoffers van seksueel misbruik

Nooit veilig

Hoi lieve mensen,

Wat zijn jullie allemaal zo sterk. Ik vind het zo knap dat iedereen z’n verhaal kan delen. Alles is zo herkenbaar voor mij. 

 Ik heb mijn verhaal nog nooit opgeschreven. Met moeite heb ik het verteld. Ik heb het 22 jaar weg gestopt, alsof het nooit is gebeurt. Ik ben als kind seksueel misbruikt. Het is zo moeilijk.

Ik had altijd veel problemen met intimiteit en sex doet pijn. Ook was ik altijd dwangmatig en hard.

Afgelopen jaar kreeg ik herbelevingen en dacht wat heb ik een kut kindertijd gehad. Ik heb mij nooit veilig gevoeld.

Sinds vorige jaar wilde ik helemaal geen intimiteit meer en ik was bang om mijn relatie te verliezen. Toen besloot ik om het aan mijn man te vertellen.

Daarna heb contact gehad met integraal therapeut. Met haar had ik een klik en kon ik mijn verhaalt vertellen, alleen niet in details. 

Daarna lukt het om het te benoemen bij de huisarts, ik ben aangemeld voor traumatherapie en zit op de wachtlijst.

Sinds ik het boekje heb geopend gaat het mentaal veel slechter. Ik voel diepe verdriet, krijg vaak huilbuien, pieker veel en heb veel meer angst gevoelens. Het wachten valt niet mee.

 

Hoe gingen/gaan jullie hiermee om? Heb jullie tips voor mij?

Alvast bedankt.

Groetjes…

Bezig met laden...

7 Reacties

07 maart 2022 (bewerkt)
Hé Suul, Ik ben ook geen voorstander van medicatie, maar je hebt verschillende mogelijkheden daarin hoor, evt iets homeopathisch. Soms helpt het om even de scherpe randjes eraf te halen of een paar nachten goed door te slapen. Je rust en herstel is zo belangrijk voor het verwerken. De huisarts kan je daar uiteraard beter over informeren. Ik denk dat het praten met lotgenoten ook kan helpen.
06 maart 2022 (bewerkt)
Hallo Suul, Vergeet niet dat ook jij heel sterk bent! Je hebt de eerste stappen gezet door het je man te vertellen en (professioneel) hulp aan te vragen. Het is een proces wat tijd nodig heeft. Ik snap dat het wachten nu vooral vreselijk is, omdat je juist nu aan de slag wil. Het is ook logisch dat je last hebt van mentale spanningen. Die gevoelens toelaten is moeilijk, maar ook de eerste stappen naar herstel. Misschien dat je dit ook bespreekbaar kan maken met de huisarts? Misschien dat (tijdelijke) medicatie je kan helpen om wat meer rust te krijgen? En mocht je absoluut geen medicatie willen dat zou je misschien kunnen praten met mensen die je vertrouwd of inderdaad een lotgenotengroep? Misschien dat de praktijkondersteuner van je huisarts iets kan betekenen? Hou je taai!
07 maart 2022 (bewerkt)
Hoi Laura, bedankt voor je reactie??. Ik heb regelmatig contact met de huisarts. Praten lukt niet, ik vind het zo moeilijk. Ik ga het proberen bij de slachtoffers hulp. Liever geen medicatie, maar als het niet mee uit te houden is dan zal ik het wel overwegen.
05 maart 2022
Een zalige troost Suul, maar ik heb ook na 56 jaar de stilte verbroken. Vanaf dat moment heb ik de pijn toegelaten. Fysiek en mentaal. Slecht slapen, hoofdpijn, je niet kunnen concentreren, je willen afzonderen. Je af vragen of het wel zo erg is. Stel ik me niet aan? Kortom heel herkenbaar van wat je schrijft. In de periode tot de behandeling heb ik deelgenomen aan de fysieke lotgenotengroep van Slachtofferhulp. Dat heeft in die periode veel voor mij betekend. Kijk eens ophef iets is voor jou en bel met Slachtofferhulp voor een afspraak en laat je informeren over de fysieke lotgenotengroep.
05 maart 2022 (bewerkt)
Hoi Philip, bedankt voor je advies?? ik zal informeren.
05 maart 2022
Ik vind jou ook heel sterk dat je stappen neemt om je verleden onder ogen te komen. Zo moeilijk!! En mijn hart huilt voor jou en het kind in jou die dit heeft moeten meemaken. Vreselijk. Ik snap wat je zegt dat je je slechter voelt nu je een boekje hebt opengedaan. Maar je mag trots op jezelf zijn want het is een teken dat je er klaar voor bent om al dat verdriet en al die angsten eindelijk toe te laten. Dat je er nu voor jezelf gaat kunnen zijn. Heel veel sterkte met dit moeilijke maar waardevolle proces. Dikke knuffel
05 maart 2022 (bewerkt)
Bedankt voor je lieve reactie??