Verkracht in slaap
Lieve allemaal,
Gister heb ik de aflevering gezien van BOOS, die velen van jullie waarschijnlijk hebben gezien over seksuele misbruik. Ik wilde de aflevering zien vanuit interesse voor wat er gebeurd is en ik het verhaal over Ali B niet geloofde (zonder de feiten te horen). Nu was de aflevering minder prettig dan ik dacht en kwam ik tot het inzicht wat mij is overkomen ook niet oke is. Vooral het moment dat het meisje zei dat ze het niet durfde te zeggen, maar dat het toch wel echt verkrachting was. Je hoeft niet van je fiets afgegooid te worden voordat je spreekt van seksuele mishandeling..
3 jaar geleden ging ik met mijn zus mee naar Tilburg. Mijn zus had een nieuwe vriend en we gingen die avond uit. Ik zou die avond op de bank blijven slapen, want de reis terug naar Utrecht was te lang. Tijdens het stappen werd m'n zus te dronken en brachten ik en haar nieuwe vriend haar terug naar het appartement. Ik ging vervolgens op de bank slapen. Die nacht zou er nog een andere jongen op de bank slapen blijkbaar, maar ik had geen idee wie dat was. Hij was er die avond wel bij, maar ik had hem nooit gesproken. Snachts werd ik slaapdronken 'wakker' en voelde ik iemand aan m'n borsten zitten. Ik probeerde mijzelf wakker te maken, want ik snapte niet wat er gebeurde of waar ik was. Ik kreeg mijzelf alleen niet wakker, want ik was slaapdronken. Ik kan mij niet meer goed herinneren wat er precies toen gebeurde, behalve dat hij daarna op mij klom en we seks hadden. Na een paar minuten begreep ik wat er gebeurde en kon ik z'n gezicht zien. Ik zei dat hij moest stoppen. Dat deed hij ook. De volgende dag ben ik snel gaan douchen en weggegaan. Ik schaamde mij kapot. Thuis belde ik mijn zus op om te vertellen wat er was gebeurd. Ze deed alsof het niet zo'n groot probleem was. Daardoor heb ik het weggedrongen en gedacht alsof er niks aan de hand was.
1 jaar later kreeg ik een vriend en vertelde hem mijn verhaal. Hij zei dat ik aangifte moest doen, maar ik kon niet toegeven aan mijzelf (of wilde dat niet) dat wat er gebeurd is, verkrachting was.
Ik ben opgelucht dat er zoveel verhalen zijn van andere meisjes die hetzelfde hebben meegemaakt. Ik twijfel of ik hem wil aangeven bij de politie, want ik loop momenteel ook bij een psycholoog aangezien ik een eetstoornis heb. Het lijkt mij een erg heftig process om dit aan te gaan. Toch wil ik dat hij weet wat hij heeft gedaan en een vieze goorlap is. Ik moet er nog goed over nadenken.
Hopelijk dat dit verhaal jullie ook helpt en je je er misschien in herkent... Ik ben benieuwd of er mensen nog tips hebben!
7 Reacties
Het heeft mij inderdaad lang in z'n greep gehouden omdat ik het heel lang niet kon of wilde accepteren.
Ik hoor ook veel verhalen over victim blaming enz.
En eerlijk gezegd ben ik daar ook een beetje bang voor. Ik weet niet hoe ik zal reageren wanneer dat gebeurt, maar ik ga mijn best doen.
Door de politie voelde ik me in ieder geval heel erg gehoord.
?
Maar wat jij beschrijft ook...doet bij mij een herinnering opborrellen...ook niet tof... ook met drank in 't spel.
Mijn nicht en ik gingen stappen met haar vriendinnen en een paar vrienden van haar. ik was nog minderjarig (16)maar ik zag eruit als ouder.
Eenmaal stomdronken terug thuis bij haar sliepen we allemaal op de grond matrassen en slaapzakken...
een van haar vrienden ging naast me liggen en ik voelde op een gegeven moment zijn hand in mijn slipje verdwijnen... en vingerde mij dus... en betaste mij... ik bevroor...kon niks doen.. vond het vreemd...niet goed... wilde niet ...maar ergste nog mijn lichaam daar beneden reageerde wel.... alsof ik het wilde ik kwam klaar. :( hij was tevreden...en stopte en om zichzelf af te trekken.
ik heb dit nog nooit aan iemand verteld.... :( ik heb het verdrongen...blijkbaar. maar zo zie je maar... dit soort shit gebeurt vaker dan we denken... echt niet goed! Zelfs al kwam ik klaar = niet goed hij had dit nooit mogen doen!!! JOUW dader dus evenmin! HIJ is verkeerd! ik hoop dat je er iets aan hebt... :( dikke knuffel iig... groetjes....
Wat een verschrikkelijk verhaal ook. Ik heb ooit gelezen dat je lichaam meteen (kan) reageren op een aanraking, terwijl je zelf niet eens opgewonden hoeft te zijn (zelfs als je het niet wilt). Jij hoeft je dus ook zeker niet schuldig te voelen dat je lichaam deze reactie had! Mannen zijn ontzettende eikels dat ze denken zonder toestemming je gewoon te mogen aanraken. En dan zorgt de maatschappij er ook nog eens voor dat we bang zijn om het te vertellen of uit te spreken. Bedankt voor je berichtje. Ik hoop dat jij ook wat aan mijn verhaal hebt gehad. Sterkte ♥️
Dankjewel voor je verhaal.
Ik kan me zeker in jou verplaatsen wat betreft het niet kunnen of willen toegeven aan jezelf.
Ik ben zelf op 16 jarig leeftijd verkracht door een bekende, ik heb me heel lang medeschuldig gevoeld en daardoor vond ik het ook geen verkrachting. Ik heb toen wel een melding gedaan bij de politie. Geen aangifte.
Therapie heeft mij geholpen en geleerd te "accepteren" wat er gebeurd is. Zo heb ik één op één en groepstherapie gehad. Ook heb ik EMDR sessies gehad.
Het is nu 19 jaar geleden dat het gebeurd is en sinds een aantal maanden voel ik me sterk genoeg om er wat mee te doen en ben ik het aangifte process begonnen.
Ik lees dat jij twijfelt om het te doen, omdat het ook zoveel zal oproepen. Dat kan ik goed begrijpen. Doe wat nu goed voelt voor jou. Het hoeft niet vandaag, morgen, of volgend jaar.
Ik denk dat het goed is dat je ook met je therapeut gaat praten over wat er gebeurd is.
Het kan zijn dat de gebeurtenis samenhangt met je eetstoornis.
Ik hield ook dingen achter voor mijn therapeut, totdat ik merkte dat ik hiermee eigenlijk mezelf niet vooruit liet gaan.
Sommige dingen zijn moeilijk te zeggen, maar wel erg belangrijk om iemand beter te kunnen begrijpen en verder op weg te helpen.
?
Wat heftig om dit te lezen en dat je er nog zo lang last van hebt gehad. Knap van je dat je na zoveel jaar alsnog de stap neemt om aangifte te doen. Sterkte met je process. Ik hoor veel verhalen dat meisjes niet serieus worden genomen als ze aangifte doen. Heb je het gevoel alsof je gehoord wordt of heb je moeite met je sterk te houden?
Ik vind het nog lastig hoe ik het tegen m'n zus moet zeggen. Ik heb zelf een hele goede band met haar en vind het moeilijk om te verwoorden wat ik voel.
Ik waardeer je berichtje heel erg. Bedankt daarvoor. Ik ga je advies zeker meenemen.
wat goed dat je deze community gevonden hebt. De uitzending gisteren van Boos en alle aandacht die er in de afgelopen dagen geweest is voor misbruik en seksueel grensoverschrijdend gedrag, heeft veel impact. Bij iedereen, maar zeker ook bij mensen die ooit een dergelijke ervaring hebben moeten doorstaan. Ik vind het allereerst heel erg dat je destijds die verkrachting hebt moeten ondergaan. Heel begrijpelijk dat de teksten van Boos je triggeren en aan het denken zetten.
Ik ben blij dat je professionele hulp gevonden hebt. Wat voor behandeling ga je doen, weet je dat al? Wellicht EMDR? Je schrijf dat je een eestoornis hebt, dat zien we vaak terug bij slachtoffers van seksueel geweld. Lijkt met goed om met je psycholoog die relatie eens te onderzoeken. Weet je hulpverlener ook van deze verkrachting af? Heel krachtig dat je destijds je zus en later je vriend in vertrouwen hebt genomen. Dat is heel krachtig. Heb je met je zus er nog wel eens over gesproken? Aangegeven dat je haar reactie destijds niet ondersteunend hebt gevonden?
Ik lees dat je nog eens goed wilt nadenken over aangifte. Ik kan me dat heel goed voorstellen. Ik hoop dat je in je overweging ook meeneemt dat het jóu kan helpen om je verhaal te doen en hem, via een aangifte, te confronteren met het feit dat hij een misdrijf begaan heeft. Je bent slachtoffer van een misdrijf en veel van de mensen hier geven aan het doen van aangifte een belangrijke stap is in het herstel daarvan. Neem dat maar mee in je overwegingen.
Ik wens je heel veel sterkte met het traject bij de psycholoog.
Groetjes, Edwin