Op mijn 14de (3 dagen voor mijn verjaardag) ben ik verkracht door mijn toenmalige vriendje. We hadden net een nieuw niveau van liefde ontdekt en waar ik wou stoppen, wilde hij door. Toen het alleen nog maar ging om zoenen deed ik nog mee maar toen hij verder ging zonder "toestemming". Ik heb toen gezegd dat ik er geen zin in had maar hij negeerde het bewust en ging verder. Door de shock bevroor ik totdat hij klaar was. Het duurde even voordat ik weer iets zei maar toen ik weer kon nadenken heb ik hem verteld dat wat hij deed niet kon en dat ik naar huis zou gaan. Hij was helemaal van slag (hoe dan volgens mij ben ik de slachtoffer hier??) maar ik wist dat ik mezelf moest verwijderen van de locatie.

Dit verhaal heb ik nooit tegen iemand verteld en altijd in een hoekje gedrukt alsof het niet bestond. Dit ging best wel goed en het was bijna alsof er niks was gebeurd totdat ik seksuele problemen kreeg. Ik voel me oncomfortabel bij het neuken en heb er eigenlijk ook geen plezier van, laat staan dat het ook pijn doet. Hierdoor ben ik gaan denken, komt dit nu door deze trauma? Kan het zijn dat ik aseksueel ben? Onlangs ben ik begonnen met mijn verhaal te delen met vriendinnen en die geven aan dat ik misschien het beste met een professioneel iemand hierover kan praten maar dan komen we op het volgende probleem: 

Ik woon nog samen met mijn ouders en zij zijn redelijk streng en ook onder het mom van, wat we niet weten (of bespreken) bestaat niet. Ik heb niet het gevoel dat ik mijn verhaal kwijt kan bij mijn ouders omdat zij mijn verhaal niet zullen begrijpen met betrekking tot mijn acties in de situatie zelf maar misschien ook omdat ik het niet gelijk zou hebben verteld. Verder ben ik meeverzekerd en zijn het mensen die elk jaar erg nauwkeurig aan het einde van de jaar de verzekering bij langs gaan of alles klopt. Oftewel ik zou niet onder hun neus door verzekerde hulp kunnen krijgen. Verder zou ik ook niet eens weten waar ik deze hulp zou moeten zoeken..